ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 2/11/2014
Κάποιες ταινίες που σας προτείνουμε για να δείτε. Η ποιότητα «μπερδεύεται» με το καινούργιο και το «παράξενο» στις επιλογές μας. Ας ξεκινήσουμε:
«Ο πίνακας» («The painting»), σκηνοθεσία Jean-Francois Laguionie, Γαλλία, 2011, ταινία ανιμέισιον όπου πρωταγωνιστούν ένας ανθισμένος κήπος, ένα κάστρο και ένα απειλητικό δάσος. Ένα παραμύθι που συνδυάζει τις υψηλές αξίες της ζωγραφικής, το μύθο και τη δοκιμασία των ανθρώπινων χαρακτήρων. Για μικρά παιδιά και όχι μόνο. Στο Ολύμπιον, 10.30 π.μ.
«Γιοχάνα» («Johanna»), Ουγγαρία, 2005. Η Γιοχάνα είναι μία νεαρή ναρκομανής και πέφτει σε κώμα μετά από ατύχημα. Οι γιατροί καταφέρνουν, σα θαύμα, να τη σώσουν. Θεραπευμένη πλέον και σαν να έχει εισπράξει τη Θεία Χάρη, γίνεται νοσοκόμα και θεραπεύει ασθενείς προσφέροντας το κορμί της. Αρχίζουν οι κόντρες που θα τη φέρουν σε δύσκολη θέση. Ταινία του αφιερώματος στο Kornel Mundruczo, στο Φεστιβάλ, έρχεται με αρκετά βραβεία από διάφορα Φεστιβάλ, από το Βέλγιο, την Ουγγαρία, τη Βοσνία-Εζεργοβίνη, τη Νότιο Κορέα, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Θα τη δείτε στον Παύλο Ζάννα στις 1.00 μ.μ.
Zelimir Zilnik: από τις μεγάλου μήκους στις μικρού μήκους. Ταινίες αυτού του Σέρβου σκηνοθέτη, το έργο του οποίου χαρακτηρίζεται απ’τον ουμανισμό. Υπηρετεί το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ και εστιάζει στα κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Γεννήθηκε το 1942 και άρχισε το 1968 να δημιουργεί. Ανήκει στη Μαύρη Σχολή του γιουγκοσλάβικου κινηματογράφου, τη Σχολή της Πράγας, αυτή που ανανέωσε ριζικά τον κινηματογράφο της Γιουγκοσλαβίας. Θα τις δείτε στον Παύλο Ζάννα στις 3.15 μ.μ.
«Η φυλή» («The tribe»), Ουκρανία, 2014. Η ταινία του Myroslav Slaboshpytskiy είναι κάτι περισσότερο από μία ταινία, είναι μία κινηματογραφική εμπειρία. Μπαίνει στα άδυτα ενός σχολείου κουφών και παρακολουθεί τους κώδικες αυτής της κοινωνίας. Δεν υπάρχουν λόγια, η εικόνα μιλάει από μόνη της και συγκλονίζει. Μιλάει για την ανθρώπινη φυλή που είναι ικανή για τις πιο φωτισμένες και τις πιο ειδεχθείς σκέψεις και πράξεις. Θα τη δείτε στη Φρίντα Λιάππα (στο λιμάνι), στις 5.30 μ.μ.
«Ιστορίες» («Tales»), Ιράν, 2014. Η ιστορία της ζωής των αντρών και γυναικών αυτού του κόσμου που πρέπει να παλεύουν για τα δικαιώματά τους: σκηνοθέτες, εργάτες, διανοούμενοι… Το φως της αγάπης και της ελπίδας θα φωτίσει τις ζωές τους; Εδώ έχουμε τη ματιά μίας γυναίκας, της Rakhshan Banietemad, που σκηνοθετεί έναν κόσμο όπου ο άντρας κυριεύει και καταδυναστεύει, σύμφωνα με την επικρατούσα (και θρησκευτική) ιδεολογία. Μας ενδιαφέρει η ματιά που δεν εκδικείται αλλά τοποθετείται ουμανιστικά. Παίζει στον Τζων Κασσαβέτη (στο λιμάνι), στις 8.00 μ.μ.
«The cut», συμπαραγωγή Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ολλανδίας, Πολωνίας, Καναδά και Τουρκίας, 2014. Η τελευταία ταινία του Fatih Akin, που γνωρίσαμε με τις ταινίες «Η Ιουλία τον Αύγουστο» (2000), «Μαζί ποτέ» (2004). «Ο ήχος της πόλης» (2006) και «Η άκρη του ουρανού» (2007). Σε αυτή την ταινία πάμε πίσω, στο 2015. Η αστυνομία της Τουρκίας μαζεύει στο Μαρντίν όλους τους Αρμένιους. Ζούμε τη γενοκτονία, απ’την οποία ο Ναζαρέτ επιβιώνει. Μετά από πολλά χρόνια μαθαίνει ότι οι δύο κόρες του ζουν. Θα τις ψάξει στην αμερικάνικη ήπειρο και αυτό το ταξίδι έχει ενδιαφέρον τόσο γεωγραφικά όσο και ανθρωπολογικά και χαρακτηριολογικά. Μία ταινία δρόμου που μιλά για την ανθρώπινη ψυχή μπαίνοντας βαθιά μέσα σε αυτή. Θα παίξει στο Ολύμπιον στις 10.15 μ.μ.
Περισσότερα: www.filmandtheater.gr
Γιάννης Φραγκούλης