ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ

ΣΑΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου ζω και εργάζομαι ως ιατρός παθολόγος. Με την ποίηση ασχολούμαι από τα γυμνασιακά μου χρόνια. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι αυτός είναι ο τρόπος μου να εκφράσω τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις. Πολύ αργότερα, θεώρησα πως η έκδοση των ποιημάτων μου θα ήταν μια αφορμή για να συναντιόμαστε και να συζητάμε, ιδίως σε αυτή την εποχή. Έτσι, προέκυψαν τα δύο μου βιβλία από την Άνεμος Εκδοτική. Το 2013, η ποιητική μου συλλογή «Μετά το τέλος τ’ ουρανού» και το 2014 η ποιητική συλλογή «Λήθη η αυτοκράτειρα του κόσμου».

Ο Έρως, η ελκτική δύναμη της δημιουργίας, εξαντλείται. Τελειώνει, μαζί με τον Χρόνο. Ό,τι δημιουργήθηκε έχει τέλος. Ο Έρωτας που, στην ρομαντική του έκδοση, δίχως μια στέγη, κυλιέται στην φύση και στα αδιάκριτα βλέμματα, θα καταλήξει κυριολεκτικά άστεγος. Μετά το τέλος του Ουρανού.

papoutsis-christos-poiimata-foto2

Αυτές τις σκέψεις θα βρείτε γραμμένες στο οπισθόφυλλο της ποιητικής μου συλλογής «Μετά το τέλος τ’ ουρανού», από την οποία σας αφιερώνω το ποίημα.

Μετά το τέλος τ’ ουρανού

Στα χρώματα της ανατολής,

μιά πορεία μοναχική

στον ουρανό, τον αιώνιο.

Στα χρώματα του δειλινού,

συνοδοιπορία

στον ουρανό, τον αιώνιο.

Πέταξαν δίπλα,

δίχως νήματα.

Και όταν τελείωσε ο ουρανός,

γιατί αιώνιος δεν είναι,

έγιναν  Ένα.

Μέσα στο αδιάσπαστο Όλον.

Πιο κοντά,

απ’ όσο φέρνει ο έρωτας.

Πιο κοντά,

απ’ όσο φέρνει η αγάπη.

Ένας αρλεκίνος, χορευτές, μια μαριονέτα, ποιητές, αερικά, πόρνοι, κλόουν και άλλοι χαρακτήρες ανασαίνουν και ασφυκτιούν, παραπατούν, δηλαδή, ζουν μπροστά από έναν μαγικό καθρέφτη, μέσα στον λάγνο κόσμο της Λήθης.

Πίσω από τον καθρέφτη, εμφανίζεται ξαφνικά ένας αλλιώτικος ζητιάνος και ως Μνήμη παρακινεί τους ηθοποιούς να αποδράσουν.

papoutsis-christos-poiimata-foto3

Αυτό είναι ένα μέρος από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της ποιητικής μου συλλογής «Λήθη η αυτοκράτειρα του κόσμου», η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη . Σαν μια θεατρική παράσταση, μας μιλά για την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Μια  παράσταση στην οποία οι ηθοποιοί νομίζουν πως είναι ο ρόλος και στην οποία η αυτοκράτειρα Λήθη αποκαλύπτεται και στο τέλος καταργείται (;). Από την συλλογή αυτή, σας αφιερώνω το ποίημα

Άδεια κούπα

Εάν ήμουν ζωγράφος,

θα ζωγράφιζα τη λαχτάρα του σπόρου

να φυτρώσει, να βγάλει φύλλα και καρπούς.

Εάν ήμουν μουσικός,

θα υμνούσα το όνειρο της σταγόνας

να γίνει σύννεφο.

Εάν ήμουν ποιητής,

θα ζωγράφιζα με λέξεις

τη μουσική των ονείρων.

Δεν είμαι

ποιητής, ζωγράφος, μουσικός.

Ένας ζητιάνος είμαι.

Μη δώσετε!

Πάρτε απ’ την κούπα μου!

Πρέπει ν’αδειάσει.

Το απαιτεί

ο δρόμος προς το Φως.

Σας ευχαριστώ πολύ για τούτη την επικοινωνία μας.


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved