ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ
Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα
Παίζουν: Κέιτ Μπλάνσετ, Λίλι Τζέιμς, Ρίτσαρντ Μάντεν, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ
Διάρκεια: 112’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1, 4, 7
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1, 10
VILLAGE COSMOS 2, 4, 5, 6, 10
Ακόμη και τα πιο επιτυχημένα προϊόντα έχουν ανάγκη από ένα καινούργιο προφίλ, όσο αγαπητά και διαδεδομένα κι αν έχουν υπάρξει, και τα κινηματογραφικά παραμύθια δεν θα μπορούσαν φυσικά να ξεφύγουν από αυτό τον ανελέητο κανόνα του μάρκετινγκ. Αυτή η διαφορετική «ανάγνωση» των παραμυθιών, στην οποία έχει στραφεί εσχάτως η Disney(βλέπε πχ “Maleficent”), ποντάρει σε διάφορες μικρές γαρνιτούρες εκμοντερνισμού, αλλά κυρίως, σε ένα βασικό στοιχείο. Οι «κακοί» ήρωες πρέπει επιτέλους να βγουν από τη ναφθαλίνη και να εμπλουτιστούν. Να αποκτήσουν γκλάμουρ και στρας. Εξ ου λοιπόν και η επιλογή της (πάντοτε απαστράπτουσας) Κέιτ Μπλάνσετ για τον ρόλο της κακής μητριάς. Όντως και πέραν πάσης αμφιβολίας, η Μπάνσετ κυριαρχεί και λάμπει, το νόμισμα όμως έχει δυστυχώς δύο όψεις. Διότι η Μπλάνσετ λάμπει τόσο εκτυφλωτικά, που καταλήγει να επισκιάζει πλήρως τη Σταχτοπούτα (Λίλι Τζέιμς), το πριγκιπόπουλο (Ρίτσαρντ Μάντεν), καθώς και το μεταξύ τους ειδύλλιο, σε σημείο που ο θεατής επιθυμεί ένα δυστυχές τέλος που θα ικανοποιήσει τη γοητευτική πανούργα ψυχή της ταινίας.
Κατά τα λοιπά, ο Κένεθ Μπράνα ήταν μάλλον αναμενόμενο πως θα επιτελέσει μία cleancutσκηνοθετική δουλειά, χωρίς όμως να διαθέτει το μαγικό άγγιγμα που τόσο έχει ανάγκη κάθε κινηματογραφικό παραμύθι. Η παραγωγή είναι καλογυαλισμένη και εξαιρετικά προσεγμένη, το ενδυματολογικό σκέλος της ταινίας παίρνει άριστο βαθμό και ο Μπράνα αποδίδει με τρυφερότητα και σεβασμό ένα παραμύθι που έχει αγαπηθεί από τόσες και τόσες παιδικές ψυχές. Κάποιες φορές όμως, και μια νότα ασέβειας δεν είναι τόσο κακή ιδέα. Διότι οι ανθρώπινοι μύθοι και οι παμπάλαιες ιστορίες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μουσειακά εκθέματα, αλλά ως ζώσες και ακμαίες πραγματικότητες διαχρονικού χαρακτήρα.
Γιώργος Παπαδημητρίου
Αξιολόγηση:**
*Στις αίθουσες της Θεσσαλονίκης, και πιο συγκεκριμένα στο «Βακούρα 1», βγαίνει επίσης σήμερα η ταινία του Διονύση Γρηγοράτου, «Τα παιδιά του εμφυλίου», μία ανάπλαση σκοτεινών και θαμμένων γεγονότων της ελληνικής Ιστορίας.