BIA
ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Δολοφονίες αστυνομίας: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Ήταν 6 Δεκεμβρίου όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια, στην Αθήνα. Στις 5 Δεκεμβρίου 2022, στη Θεσσαλονίκη, ένας μπάτσος σκοτώνει ένα 16χρονο Ρομά. Ιστορίες παράλληλες. Πόσο αξίζει μια ζωή; 20 ευρώ!
ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ: Η ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας ένστολος με όπλο σκοτώνει έναν άνθρωπο. Μπορεί να είναι ανήλικος ή ενήλικος. Η δολοφονία είναι μια πράξη βίαιη που έχει πολλά αναφερόμενα.
Πρώτα-πρώτα το κράτος. Υπηρέτες του είναι οι ένστολοι που δουλειά τους είναι κρατούν σε ικανοποιητικό επίπεδο την τάξη. Αυτή που το κράτος θέλει να υπάρχει για να μπορεί να λειτουργήσει έτσι όπως είναι στο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Οι μπάτσοι θα πρέπει να κάνουν την «βρώμικη» δουλειά. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει από ευθύνες κάποιους ένθερμους που θέλουν να υπερβούν τα όρια που βάζει και η ίδια η υπηρεσία τους.
«Δολοφονίες αστυνομίας: οι χουντικοί
αστυνόμοι έλυναν και έδεναν και στην κυβέρνηση Καραμανλή.»
Είναι γνωστό ότι μέσα στην αστυνομία υπάρχουν άνθρωποι που έχουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Το όπλο ή το γκλομπ νομίζουν ότι είναι συνέχεια του μορίου της ηδονής τους. Αισθάνονται μια χαρά όταν επιβάλλονται με τη βία. Εκείνη τη στιγμή είναι ο Πατέρας, ο νόμος, η επιβολή. Είναι αυτός και κανένας άλλος. Όλα γίνονται σε κλάσματα ενός δευτερολέπτου. Μετά έχουμε άλλα γεγονότα…
ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ: ΟΙ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ
Δεν είναι πολύ μακριά οι εποχές που η αστυνομία έκανε ότι ήθελε. Δεν σταμάτησαν όλα με την μεταπολίτευση. Οι χουντικοί αστυνόμοι έλυναν και έδεναν και στην κυβέρνηση Καραμανλή. Δύσκολα οι επόμενες κυβερνήσεις μπόρεσαν να κρατήσουν μια ισορροπία. Πιστέψαμε κάποια στιγμή ότι υπήρχε δημοκρατική αστυνομία. Όμως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπάθησε να φέρει ξανά το αστυνομικό κράτος με το «Το κράτος είστε εσείς» που είπε στους αστυνόμους. Σαν άλλος Λουδοβίκος!
Η βία στις διαδηλώσεις είναι πλέον μέσα στο πρόγραμμα. Κάθε χρόνο είναι και χειρότερα. Από τη μία μεριά τα ΜΑΤ και από την άλλη οι ασφαλίτες. Μπορεί οι μπαχαλάκηδες να τους κάνουν πάσα. Αυτοί όμως βαρούν αυτούς που δεν έχουν πειράξει κανένα. Μόνο έγκλημά τους είναι ότι θέλουν έναν άλλο κόσμο. Δακρυγόνα, γκλομπς, σφαίρες. Αυτά ξέρουν οι μπάτσοι αυτά κάνουν. Κυρίως, δεν ξεχνούν την παλιά καλή (;) αστυνομία. Οι ασφαλίτες μέσα και έξω από τις διαδηλώσεις δίνουν τις αφορμές.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ: ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ
Οι κυβερνήσεις της δεξιάς αυτό ξέρουν να κάνουν, αυτό πραγματοποιούν. Η βία είναι ο λόγος τους. Η επιβολή στον πολίτη είναι η δεύτερη φύση τους. Στην αντιπέρα όχθη είναι η αριστερά. Αυτή τι θα κάνει;
«Δολοφονίες αστυνομίας: κανείς
δε θέλει να ζει σε ένα εμφυλιακό κλίμα.»
Είναι αλήθεια ότι όσα χρόνια πέρασαν που η αριστερά κυβερνούσε στην Ελλάδα δεν είδαμε κάτι το εντελώς διαφορετικό. Βέβαια η βία ήταν πιο ήπια. Υπήρχε όμως. Το ερώτημα είναι εδώ και είναι επιτακτικό: Μπορεί, θέλει η αριστερά να αλλάξει την αστυνομία; Αυτή να υπηρετεί τον άνθρωπο κυρίως και όχι μόνο το κράτος;
Αυτό είναι ένα από τα σοβαρά θέματα της κυβερνητικής πολιτικής της αριστεράς. Ο πολίτης σίγουρα θέλει την ασφάλειά του. Επιθυμεί όμως και την ειρηνική διαβίωση μέσα στην κοινωνία. Κανείς δε θέλει να ζει σε ένα εμφυλιακό κλίμα. Μόνο οι ψυχοπαθείς αρέσκονται σε αυτό. Οι περισσότεροι όμως απεχθανόμαστε τη βία. Τόσο να την εξασκούμε όσο και να τη δεχόμαστε.
Αυτό είναι το στοίχημα της αριστεράς. Ελπίζουμε να το κερδίσει. Να ξημερώσει μια άλλη μέρα. Όλοι να είμαστε όσο μονιασμένοι μπορούμε. Να βλέπουμε το παραβατικό άτομο όχι σα μια απειλή αλλά σα μια στιγμή που θα καταφέρουμε να του δείξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αγάπη του πλησίον του. Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό αλλά δεν είναι. Είναι η κοινωνία που ονειρευόμαστε. Αν το προσπαθήσουμε θα τη δημιουργήσουμε. Αυτή η αστυνομία είναι εμπόδιο σε αυτή τη δημιουργική ροή. Καιρός να την αλλάξουμε από τα θεμέλιά της.