Εσχατολογία

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Εσχατολογία: γράφει η Σούλα Χειμάρα

Οι περισσότερες θρησκείες είναι εσχατολογικές. Στα έσχατα των καιρών θα γίνουν τρομερές μάχες μεταξύ καλού και κακού (που κάποιοι πιστεύουν ότι ήδη γίνονται αόρατα κάπου).

Εσχατολογία: Η συντέλεια του κόσμου

Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου και ο κόσμος θα αναγεννηθεί ή αναδιαμορφωθει με την επικράτηση του καλού. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι εντάσσουν τον θεό στην γραμμικότητα του χρόνου (ενώ υποτίθεται είναι έξω απ” τον χρόνο) που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται, γιατί ακριβώς είναι δικό τους κατασκεύασμα και κάνουν την κλασική προβολή σε ένα ανώτατο ον.

Δηλαδή ότι τα πάντα έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι ο τελικός σκοπός του θεού είναι να καταστρέψει τον κόσμο, προτού επικρατήσει στους αιώνες των αιώνων. Μόνο που αυτό το ον, το οποίο καθορίζει την αρχή και τον τελικό σκοπό για το δημιούργημα του, έχει στοιχεία εξουσιαστή και τιμωρού, γιατί για να επικρατήσει πρέπει πρώτα να εξαλείψει ό,τι του πήγε κόντρα. 

Εσχατολογία: Η εξουσία

Σαν έναν γονιό που γέννησε το παιδί του, αλλά θέλει να το εξουσιάζει προτού του επιβληθεί πλήρως και προτού επικρατήσει το δικό του θέλημα, αφού το τιμωρήσει. Είναι όλα αυτά ανθρώπινες συμπεριφορές και νοοτροπίες. Όσον αφορά το δέος που προκαλεί η εσχατολογία, είναι και πάλι στο πλαίσιο των τακτικών των θρησκειών να προκαλέσουν δέος και φόβο και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.

Κάνοντας τον πιστό να μένει με ανοιχτό το στόμα με μυστικούς, αόρατους πολέμους μεταξύ καλών και κακών δυνάμεων, με καταστροφές, με χίλια δεινά και κακά προτού πουν «ναι» αλλά στο τέλος το καλό υπερισχύει.

Εσχατολογία: Η ελπίδα;

Υπάρχει εδώ και μια τρύπα ελπίδας για τους πιστούς, που οι ίδιοι σχημάτισαν στο μυαλό τους για να παρηγορούνται. Το μύθευμα του ουράνιου τόξου που δήθεν εμφανίστηκε ως σύμβολο ελπίδας μετά τον κατακλυσμό του Νώε.

Φυσικά σε σχέση με μια ρεαλιστική θεώρηση της ζωής ότι δηλαδή γεννηθήκαμε, θα ζήσουμε ανθρώπινα και θα πεθάνουμε, είναι πιο catchy και πιο συναρπαστικό να πιστεύεις ότι αυτή τη στιγμή παλεύει το καλό με το κακό κάπου εκεί έξω και ότι θα γίνουν συναρπαστικά  πράγματα κάποτε  στο «τέλος».

 

Διαβάστε τα άρθρα σχετικά με την φιλοσοφία που έχουμε δημοσιεύσει

Ενοχή

Θρησκευτικός δογματισμός

Το οντολογικό επιχείρημα

Το 47



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved