Θρησκευτικός δογματισμός

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ;

Θρησκευτικός δογματισμός: γράφει η Σούλα Χειμάρα

Έπεσα σε ένα άρθρο που αφορούσε το μάθημα της Δογματικής Θεολογίας από την Εκκλησιαστική Ακαδημία και συγκεκριμένα στην ερώτηση για το πώς φτάνουμε στον θεό.

Θρησκευτικός δογματισμός: Η απάντηση

Η διδασκόμενη απάντηση στην ερώτηση από τους καθηγητές του μαθήματος είναι η εξής: Φτάνουμε στον θεό μέσα από έναν τρόπο ζωής και όχι μέσα από έναν τρόπο σκέψης. Εν ολίγοις ευθαρσώς λένε ότι πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι στο δόγμα για το οποίο δόγμα όλοι γνωρίζουμε τον ορισμό της έννοιας του, πόσο μειώνει έναν άνθρωπο το να είναι δογματισμένος και επομένως πόσο μη θεμιτό είναι όλο αυτό έτσι κι αλλιώς εξ” ορισμού.

Και η προσκόλληση απαιτείται ώστε να φτάσει κάποιος στον θεό. Υπάρχει μάλιστα συγκεκριμένος τρόπος ζωής για να το καταφέρει. Όχι όμως τρόπος σκέψης.

Θρησκευτικός δογματισμός: Η διαμόρφωση

Ο θρησκευτικός δογματισμός δυστυχώς όμως διαμορφώνεται και ενισχύεται και από τα δύο, και από τον τρόπο ζωής αλλά και από τον τρόπο σκέψης, γιατί πολύ έντεχνα και ύπουλα φρόντισαν να τα βάλουν στα δικά τους βολικά καλούπια οι θρησκευτικοί αντιπρόσωποι.

Η κατήχηση και συνεχής αναφορά στο θείο ή το «έτσι τα βρήκαμε» από διάφορους φορείς (οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, κατηχητικά, πνευματικούς, συναναστροφές) δημιουργεί ένα μοτίβο αξιωματικών σκέψεων.

Θρησκευτικός δογματισμός: Τρόπος ζωής

Από την άλλη πλευρά η συμμετοχή στα θρησκευτικά τυπικά, δρώμενα και μυστήρια (εορτασμοί, προσευχές, εκκλησιασμός, θρησκευτικά μυστήρια γάμου- δήθεν ονοματοδοσίας, μετάνοιες, εξομολόγηση, θεία μετάληψη) ορίζει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής για να φτάσει ο πιστός στον θεό.

Όταν όλα αυτά τα βιώνουμε από την στιγμή που γεννιόμαστε η δηλωτική και διαδραστική μνήμη γεμίζει ήδη με αυτά από τη νηπιακή ηλικία, όταν συνεχίζονται δε και απουσιάζει η κριτική σκέψη, σχηματίζεται προκατάληψη επιβεβαίωσης, ακριβώς σαν μια παράδοση που είναι σχεδόν υβριστικό να την αμφισβητήσεις και επομένως δεν είναι διόλου απορίας άξιο που κάποιοι καταλήγουν  στον δογματισμό.

 

Διαβάστε τα άρθρα σχετικά με την φιλοσοφία που έχουμε δημοσιεύσει

Το οντολογικό πρόβλημα

Ορφέας

Επίκουρος

Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved