Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ
Εθνικοί μύθοι: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Έχουμε γράψει εκτενώς για το τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Έχουμε διευκρινίσει ότι αυτό ο εορτασμός ουσιαστικά είναι ένα μύθευμα. Αποσκοπεί στην ιδεολογικοποίηση της κυριαρχίας ενός θεοκρατικού κράτους που θέλει να λειτουργεί συντηρητικά. Μπορείτε να βρείτε αυτό το αναλυτικό άρθρο εδώ με πολλές παραπομπές. Έτσι ώστε ο αναγνώστης να αποκρυσταλλώσει την άποψή του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτό που λέμε απελευθέρωση.
ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ
Στην 23η Μαρτίου 1821 κηρύχτηκε η επανάσταση των Ελλήνων στην Καλαμάτα. Ο ναός της Υπαπαντής ήταν το σημείο που υψώθηκε η σημαία, έγινε η πρώτη επαναστατική κίνηση. Στις 25 Μαρτίου 1821 δεν έγινε απολύτως τίποτε. Αυτό το βεβαιώνει και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματά του. Φυσικά είχαν προηγηθεί ζυμώσεις κυρίως ιδεολογικές με κέντρο τη Φιλική Εταιρεία. Ακόμη υπήρχαν κάποιες εξεγέρσεις πιο πριν. Τα πιο σημαντικά ιστορικά σημεία ήταν τα Ορλοφικά και η κίνηση του Ρήγα Φεραίου.
«Εθνικοί μύθοι: Η λύση ήταν μόνο
μία: η βοήθεια από ξένες δυνάμεις.»
Το γιατί έχει καθιερωθεί ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου το αναλύουμε διεξοδικά στο άρθρο που αναφέραμε (μπορείτε να το δείτε εδώ). Αυτό που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι η πρώτη σχέση εξάρτησης. Πρόκειται για αυτή από την επίσημη Εκκλησία. Δεν επιτρέπεται στον Έλληνα να αποτινάξει τους ζυγούς εξάρτησης. Ο οθωμανικός ζυγός δίνει τη θέση του σε αυτό τον προεστών και των δεσποτάδων. Αυτοί που ήταν οι μεσολαβητές του Οθωμανού με το ραγιά, τώρα κυβερνούν. Αλλά τι κυβερνούν;
ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: Η ΒΟΗΘΕΙΑ
Ένας διαλυμένο έθνος θέλει να γίνει κράτος. Δεν μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά. Να αποκτήσει τα όπλα για να ανταπεξέλθει έναν καλά οπλισμένο στρατό: τον οθωμανικό. Ακόμα να φτιάξει αυτές τις δομές του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η λύση ήταν μόνο μία: η βοήθεια από ξένες δυνάμεις. Αν δούμε την επανάσταση του 1821 σα συνέχεια αυτής της γαλλικής, τότε θα καταλάβουμε ότι αυτή έχει και ταξικό χαρακτήρα. Η αστική τάξη στη Γαλλία επαναστατεί εναντίον του βασιλιά. Στην Ελλάδα η αστική τάξη παίρνει την εξουσία ως μία μετάβαση.
Η Ελλάδα είναι ένα κράτος που θέλει να αναπτυχθεί. Ο κίνδυνος είναι να ενωθεί με τα άλλα τα βαλκανικά έθνη. Τότε θα φτάναμε στην άποψη του Ρήγα Φεραίου. Άρα θα έπρεπε να βοηθηθεί να σταθεί στα πόδια του. Η Γαλλία, η Αγγλία, η γερμανική αυτοκρατορία και η Ρωσία είναι οι δυνάμεις που θα δράσουν. Η εξάρτηση από αυτές μεταφράζεται σε λεφτά. Το πρώτο δάνειο έρχεται. Από τότε ο δανεισμός είναι μία διαδικασία που χαρακτηρίζει την «ανάπτυξη» της ελληνικής οικονομίας.
ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: ΠΟΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ;
Για ποια ανεξαρτησία μπορούμε μιλάμε; Πως μπορεί ένα κράτος να είναι αυτόνομο όταν ζει με δανικά; Δεν είναι αυτονόητο ότι ανά πάσα στιγμή θα είναι στην κυριολεξία υποτελές στους δανειστές του; Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα ήρθε το 2011. Όταν απαιτήθηκαν οι τόκοι των δανείων. Ουσιαστικά τα μνημόνια δεν είναι τίποτε άλλο για να μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε υποτελείς σε αυτούς που μας δανείζουν. Γιατί δεν έχουμε κάνει τα δέοντα για να αποκτήσουμε την πραγματική ανεξαρτησία μας;
«Εθνικοί μύθοι: Με αυτό τον τρόπο
δε θα μπορεί να δομήσει τη σκέψη του»
Σε αυτό το ερώτημα είναι δύσκολο να απαντήσουμε. Όχι γιατί θα έχουμε μία περίπλοκη σκέψη, αλλά επειδή θα απορρίψουμε αυτές τις δομές του κράτους για να προτείνουμε καινούργιες. Αυτή η θέση δυστυχώς δεν έχει γίνει ούτε από τη μεγάλη μερίδα της αριστεράς. Απλά η κριτική υπάρχει χωρίς να ακολουθεί μία συγκεκριμένη πρόταση. Ένα έθνος έχει την ανεξαρτησία του όταν είναι αυτεξούσιο. Όταν δεν έχει ανάγκη κάποιο άλλο για τις περισσότερες ανάγκες του. Για όλες δε γίνεται.
ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Τι γιορτάζουμε λοιπόν; Τη φαντασίωσή μας ή την υστερία μας ότι είμαστε αυτεξούσιο κράτος ή μοναδικοί στον κόσμο. Θα πρέπει ο σύγχρονος σκλάβος να πειστεί ότι είναι κύριος του εαυτού του. Έτσι θα λειτουργεί η αγορά, άρα τα χρήματα θα επιστρέφονται στους δανειστές. Με αυτό τον τρόπο δε θα μπορεί να δομήσει τη σκέψη του: Να σκεφτεί τον τρόπο να φτιάξει αυτές τις δομές που θα οδηγήσουν στο κτίσιμο ενός ανεξάρτητου κράτους, σε γενικές γραμμές. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Χαρίλαου Τρικούπη.
Σκέψεις που δεν πρέπει να μπουν στο μυαλό του ραγιά. Γιατί αν αυτός ξυπνήσει η δύναμή του θα καταστρέψει αυτό το μηχανισμό καταπίεσης και υποδούλωσης.
Αυτό είναι που δε θέλουν τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Το δούνε και λαβείν, σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να κλείνει προς το λαβείν των οικονομικών δυνάμεων. Έτσι, λοιπόν, ας γιορτάσουμε την 25η Μαρτίου. Την εθνική μας απελευθέρωση. Ας πιούμε το όπιο και να φανταστούμε την ψεύτικη ανεξαρτησία μας. Ας έχουμε την εικόνα του μεγαλείου μπροστά στα μάτια μας. Και ας μη ξυπνήσουμε ποτέ. Είναι επικίνδυνο, για τους άλλους. Ας ελπίσουμε ότι κάποτε η αριστερά θα λειτουργήσει προοδευτικά: Θα σκεφτεί την πραγματική ανάπτυξη του ελληνικού έθνους. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε την εθνική αργία. Ας χαρούμε την εθνική μας ουτοπία.
