ΠΕΜΠΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Έχουμε φτάσει στα μισά της διαδρομής του Φεστιβάλ και κάποιες, λίγες όμως, ταινίες μας έχουν εντυπωσιάσει. Μέχρι τώρα πολλές ταινίες έχουν σαν κυρίαρχο θέμα τους τη βία, μέσα στην κοινωνία, σε συγκεκριμένα στρώματα αυτής και στην οικογένεια. Φαίνεται ότι αυτό το θέμα είναι αυτό προβληματίζει το σύνολο του πληθυσμού της γης. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο δικό μας ιστοχώρο www.filmandtheater.gr. Θα σας προτείνουμε κάποιες ταινίες που θα σας ενδιαφέρουν.
«Άνεμοι του Αυγούστου» («August winds»), Βραζιλία, 2014, του Gabriel Mascaro, μία ταινία που μιλάει για τη ζωή της Σίρλι που ζει σ’ένα παραθαλάσσιο χωριό, προσέχει την ηλικιωμένη γιαγιά της. Θέλει να γίνει καλλιτέχνης στα τατουάζ. Έχει σχέση με το Ζέισον που δουλεύει στη φυτεία και στον ελεύθερο χρόνο βουτάει για αστακούς. Βλέπουμε τη Βραζιλία, παίρνουμε μία άποψη για την κοινωνία αυτής της χώρας, γευόμαστε το ρομαντισμό στη Νότιο Αμερική. Θα τη δείτε στην Τόνια Μαρκετάκη (στο λιμάνι), στις 1.00 μ.μ.
«Ατέρμονη θλίψη» («Perpetual sadness»), Μεξικό, 2014, του Jorge Perez Solano. Σε αυτή την ταινία, η οποία έχει βραβευτεί στο Μεξικό, μας μιλά για τα βάσανα των γυναικών. Σε αυτό που διαφέρει απ’τις άλλες, αυτής της θεματικής, είναι ότι εδώ αυτό που πρωταγωνιστεί είναι η αντοχή των γυναικών σε αυτά που υποφέρουν, κυρίως ως αντικείμενο καταπίεσης στην κοινωνία. Θα παίξει στο Ολύμπιον, στις 3.30 μ.μ.
«Forget me not», Ελλάδα, 2014, του Γιάννη Φάγκρα. Το γνωρίσαμε απ’την ταινία «Πες στη Μορφίνη ακόμη την ψάχνω» (2001), εδώ έρχεται με μία roadmovie που ξεκινά απ’την Ελλάδα για να περιηγηθεί στην Αμερική, στην Αλάσκα, στο Βόρειο Ειρηνικό… Δύο εραστές ζουν μία απομάκρυνση και προσπαθούν να βρουν ο ένας τον άλλο μέσα απ΄το γεωγραφικό χώρο. Το μοντάζ είναι σφιχτό και η περιήγηση στο τοπίο κρατά το ενδιαφέρον του θεατή ζωντανό. Θα μας ταξιδέψει στο Ολύμπιον, στις 6.00 μ.μ.
«Λεβιάθαν» («Leviathan»), Ρωσία, 2014, του Andrey Zvyagintsev. Μετά την «Έλενα» (2011) και την «Επιστροφή» (2003), η οποία εντυπωσίασε σε πολλά Φεστιβάλ, έρχεται με μία ιστορία που μιλά για τη βία στη δυτική κοινωνία. Δύο άνθρωποι έχουν κόντρα για ένα κομμάτι γης στη Βόρεια Ρωσία, στη θάλασσα Μπάρεντς. Ο τρόπος που κινηματογραφεί μας θυμίζει τον παλιό ρώσικο κινηματογράφο όπου η τέχνη μιλά για την πραγματικότητα με τρόπο ποιητικό. Θα προβληθεί στο Ολύμπιον, στις 8.30 μ.μ.
«Σίβας» («Sivas»), Τουρκία-Γερμανία, 2014, του Kaan Mujdeci. Έχουμε μία τρυφερή ιστορία σε ένα χωριό της Ανατολίας, στην Τουρκία. Οι κόντρες των ανθρώπων μεταφράζονται στη σχέση του μικρού Ασλάν και του σκυλιού Σίβας. Η ταινία είναι ένας μύθος για τη σημερινή κοινωνία, προσπαθεί να μας ευαισθητοποιήσει για τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν και ομορφαίνουν τη ζωή του ανθρώπου. Ένα παραμύθι που νομίζεις ότι βγαίνει απ’αυτά τα λαϊκά παραμύθια της Ανατολής.
Γιάννης Φραγκούλης