ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

Βγαίνουμε, μωρό μου, βγαίνουμε…

Το φως στο βάθος του τούνελ πλησίασε αρκετά, ώστε δεν είναι πλέον στο βάθος, ήρθε σιμά, πολύ σιμά, τόσο σιμά ώστε δυνάμεθα άνευ φόβου να τραγουδήσουμε  εν είδει πανελληνίου χορωδίας, «βγαίνουμε, μωρό μου, βγαίνουμε έξω απ’ το τούνελ», όπου «τούνελ» βλέπε μνημόνιο και όπου «μωρό μου» βλέπε τον μίστερ Μπιν, τον μοναδικό που μπορεί να πάρει στα σοβαρά όλα τα παραπάνω.

Επειδή ο μίστερ -μωρό μου- Μπιν, είναι ο μοναδικός που δύναται να κατανοήσει το υποχθόνιο χιούμορ μιας κυβέρνησης η οποία μας κάνει πλάκα. Κάθε λίγο και λιγάκι έρχεται και με ένα νέο ανέκδοτο για να διασκεδάσει τον πόνο μας, του τύπου «αρχίζει η ανάκαμψη» (χαχα), «υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα» (χαχαχα), «βγαίνουμε στις αγορές» (χαχαχαχα), «το χρέος είναι βιώσιμο» (χαχαχαχαχα) και λοιπές άλλες φαιδρότητες. Ανάμεσα σε όλα αυτά πετάει και κανένα του τύπου «μειώθηκε η ανεργία» με αποτέλεσμα εκατομμύρια νεοελλήνων να πέφτουν κάτω κρατώντας τοις κοιλιές τους από τα γέλια.

Αλλά το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο είναι πως τα ανέκδοτα εκφωνούνται από ανθρώπους που έχουν ειδικευτεί στο σπορ και οι οποίοι διαθέτουν τεράστιο υποκριτικό ταλέντο. Λένε όλα αυτά τα θαυμάσια αστεία χωρίς έστω ένα μειδίαμα, παραμένοντας σοβαροί κι αγέλαστοι, όπως ο μεγάλος Μπάστερ Κίτον, «ο αγέλαστος κωμικός». Μοναδικά ταλέντα υποκριτικής (ή μήπως υποκρισίας;), τα ονόματά τους αναβοσβήνουν στις μαρκίζες, Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Σοφία Βούλτεψη, Άδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λοβέρδος (ναι αυτός που έφυγε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., έκανε δικό του κόμμα και επανακάμψας συγκυβερνά, έλα Παναγία μου, να λες). Είναι κι άλλοι, αλλά ο χώρος του φιλμ νουάρ είναι πολυτιμότερος από του λόγου τους γι’ αυτό παραμένω στους (διάττοντες) αστέρες.

Έτσι, μωρό μου! Βγαίνουμε από το τούνελ και βαδίζουμε τη λεωφόρο της αναπτύξεως και της ευημερίας. Γι’ αυτό «χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα», επειδή τώρα τελείωσαν τα μνημόνια και ανακάμπτουμε ως χώρα, έχοντας πρωτογενές πλεόνασμα, με αποτέλεσμα να έχουμε επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών οι οποίες θα μας δανείσουν για να ξοφλήσουμε το βιώσιμο -πλέον- χρέος. Μιλάμε, για πολύ γέλιο, μωρό μου! Τύφλα να’ χει ο Τζέρι Λιούις κι ο Θανάσης Βέγγος μαζί. Η κυβερνητική κωμωδία είναι ό,τι καλύτερο έχει εμφανιστεί στο χώρο της διασκέδασης στη χώρα μας, μετά τη δικτατορία.

Αν δεν με πιστεύετε, παρακολουθείστε καθημερινά τις τηλεοπτικές διαφημίσεις της κυβερνητικής κωμωδίας σε Μέγκα, Αντένα, Σκάι κλπ. ή διαβάστε τις καταχωρήσεις που δημοσιεύονται στο Βήμα, τα Νέα, την Καθημερινή, το Πρώτο Θέμα κι αλλού.

Αυτή είναι, μωρό μου, η κυβερνητική κωμωδία που προκαλεί πολύ γέλιο (;) στα θύματα της ελληνικής τραγωδίας.

Υ.Γ.: Ζητώ συγνώμη από τους Μίστερ Μπιν, Μπάστερ Κίτον, Τζέρι Λιούις και Θανάση Βέγγο που χρησιμοποίησα τα ονόματά τους. Δηλώνω πως ουδεμία σχέση έχουν με την Κυβερνητική Κωμωδία.

Στράτος Κερσανίδης

ΑΤΖΕΝΤΑ

TV SCREEN

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ (Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ (Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΑΓΙΟΣ)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ (ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ (ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΓΙΟΣ)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ FILM

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ CHINESE BASEMENT 

ΘΕΑΤΡΟ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (ALLAH-LAS)

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΕΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΒΡΑΒΕΙΑ LUX

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΖΕΛΙΜΙΡ ΖΙΛΝΙΚ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΧΑΝΑ ΣΙΓΚΟΥΛΑ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΟΡΝΕΛ ΜΟΥΝΤΡΟΥΤΣΟ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΡΟΪ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΡΑΜΙΝ ΜΠΑΧΡΑΝΙ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved