ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ…

Άνθρωπος και μουσικός και στιχοπλόκος κι ερμηνευτής, πολυταξιδεμένος, πολυσυγκροτημένος και κοινωνικά πολύ δικτυωμένος, δεκαετίες πριν γίνουνε της μόδας τα κοινωνικά δίκτυα, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.

Το πλέον κολεκτιβικό δημιούργημά του είναι το πολυ-οργανικό συγκρότημα Λερναία Ύδρα, στο οποίο από το 1972 μέχρι σήμερα έχουν θητεύσει, σε διάφορες φάσεις του, περίπου 80 μουσικοί (μεταξύ τους οι Λένα Πλάτωνος, Σοφία Γιαννάτου, Λάκης «με τα ψηλά ρεβέρ», Γιώργος Μαγκλάρας, Κατσιμιχαίοι, Ζιώγαλας, Γιοκαρίνης, Πουλικάκος).

Έχει ενορχηστρώσει τις τρεις τελευταίες κασέτες του Άσιμου, έχει ροκάρει Σε Άλλους Κόσμους, σ” έχει δει (άνθρωπε) να Παίζεις Με Τις Μηχανές, έχει συλλάβει τη Στιγμή. Έχει επίσης ασχοληθεί με την ολιστική πρόληψη και φυσική θεραπεία κι έχει συνθέσει επιτούτου τη νερένια τριλογία Υδριάλα και την επακόλουθή της τετραλογία Κυνηγός της ευτυχίας. Είναι όλα αυτά μια Γλυκιά Ανάμνηση; (το πιο πρόσφατο έργο του σε cd, του 2007)

Το 2004 έκανε μπάσιμο και στο συγγραφικό χώρο με το μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας Ονειροταξιδευτής. Εσχάτως (2014) κυκλοφόρησε μια συλλογή με ιστορίες του ιδίου είδους (Gigan -το δίκιο του ισχυρού). Δεν πρόκειται για μελλοντολογικά διηγήματα, αλλά αναφέρονται όλα σε ένα άμεσο εφιαλτικό μέλλον που το βλέπουμε πια να κρέμεται απειλητικό πάνω απ” τα κεφάλια των παιδιών μας.

Είναι όλα μια Γλυκιά Ανάμνηση, λοιπόν;

Οι αναμνήσεις είναι όπως μια δισκοθήκη, απ’ όπου παίρνεις έναν δίσκο για να τον ακούσεις και να τον ευχαριστηθείς. Όσο καλύτερη επιλογή έχεις κάνει στη συλλογή σου, όσο πιο πολύ κόπιασες για να μαζέψεις όλο το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η ευδαιμονία. Αν μάλιστα αγαπάς αυτό που κάνεις, σίγουρα θα είσαι ένας «επιτυχημένος» συλλέκτης και κάθε ανάμνηση, μεγάλη ή μικρή, ήπια ή έντονη, έχει μια ιδιαίτερη λάμψη και όλες μαζί συνθέτουν την προσωπική σου ιστορία, ένα λεύκωμα γεμάτο πολύχρωμες εικόνες.

sinentefxi iraklis triantafilidis tefxos ektos seiras foto2

Πότε στράφηκες στη φιλοσοφική φαντασία;

Στίχους σε τραγούδια και κάποιες ιστορίες που σκόπευα να αναπτύξω σε μυθιστορήματα, ξεκίνησα να γράφω από τις μικρές τάξεις του Γυμνασίου, ενώ την πρώτη Ποιητική μου συλλογή στην τρίτη Λυκείου.

Το αγαπημένο μου είδος, ήταν η φανταστική λογοτεχνία, μα τότε δεν υπήρχε ούτε ένα βιβλίο στα Ελληνικά, παρά που και που κάποιο διήγημα σε οικογενειακό περιοδικό. Έγραφα συνέχεια ιστορίες φανταστικής λογοτεχνίας που ποτέ δεν ολοκλήρωνα γραπτά, παρά τις επεξεργαζόμουν πιο πολύ στη φαντασία μου.

Οργανωμένα άρχισα να γράφω στο μουσικό περιοδικό του αγαπημένου μου φίλου, του αείμνηστου Τάσου Ψαλτάκη, στήνοντας κάποιες σελίδες, που τις συνέχιζαν άλλοι και αργότερα σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα όπου έγραφα ένα μικρό διήγημα. Αυτή η εμπειρία ήταν ουσιαστική. Μ’ έκανε να κλέβω χρόνο από τις μουσικές μου ασχολίες για το γράψιμο και να ολοκληρώνω επιτέλους έστω κι ένα μικρό διήγημα.

Αργότερα ο Τάσος μ’ έφερε σ’ επαφή μ’ έναν εκδότη οικογενειακών περιοδικών, όπου άρχισα να γράφω επαγγελματικά πια, ευθυμογραφήματα, παράξενα διηγήματα, χρονογραφήματα, κ.λπ. Αν και για δυο χρόνια περίπου, είχα μεγάλη επιτυχία κι ότι έγραφα γινόταν δεκτό αβλεπί ενώ οι οικονομικές μου απολαβές καθόλου ευκαταφρόνητες, αποφάσισα να σταματήσω. Ο κύριος λόγος ήταν, ότι αισθανόμουν, να ξεφεύγω από τους στόχους μου, να βουλιάζω σε μια γλυκιά παγίδα. Έβγαζα εύκολα χρήματα, αλλά δεν έγραφα το αγαπημένο μου είδος.

Ο Ονειροταξιδευτής μιλάει για το σήμερα;

Πραγματεύεται τις ανθρώπινες δυνατότητες έξω από τη συμπαγή πραγματικότητα και τη λογική της, όπου είναι φυλακισμένος ο άνθρωπος.

Μέσα στο μυθιστόρημα υπάρχει και ποίηση -η υψηλότερη των τεχνών-, που ξεκλειδώνει τα παράθυρα για το άπειρο.

Ο άνθρωπος εν δυνάμει είναι ονειροταξιδευτής, αρκεί να σπάσει τα δεσμά του και να γίνει κοινωνός και χρήστης της συμπαντικής συνείδησης, της οποίας έτσι κι αλλιώς είναι μέτοχος, αλλά το έχει ξεχάσει, γι’ αυτό και μέσα στο βιβλίο υπάρχουν κρυμμένες τεχνικές που μπορεί ο αναγνώστης να ανακαλύψει και να χειριστεί.

Το δίκιο του ισχυρού είναι φυσικός νόμος; Υπάρχει «αντίδοτο»;

Η απάντηση βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

sinentefxi iraklis triantafilidis tefxos ektos seiras foto3

Εξακολουθείς να είσαι… Κυνηγός της ευτυχίας;

Όλοι οι άνθρωποι αυτό που αναζητούν και διαχρονικά στοχεύουν, είναι η Ευτυχία. Αν δεν υπάρχει φιλοσοφική αέναη αναζήτηση και ήθος (ως κανόνας συμβίωσης των ανθρώπων και σε αρμονία με τη φύση), χάνουν τον στόχο τους. Φτάνουν στο σημείο, να γίνουν εχθροί του εαυτού τους, παγιδευμένοι σε μια συμπαγή υλική πραγματικότητα, που αποδέχονται ως αληθινή, επειδή είναι κοινωνικά αποδεκτή. Δεν αντιλαμβάνονται πως στην ουσία είναι φυλακισμένοι και βυθίζονται ολοένα πιο πολύ στους κανόνες μιας ψευδοκοινωνίας, στην οποία ο λόγος και η θέλησή τους δεν έχει καμιά αξία.

Η Ευτυχία είναι μέσα μας, είναι η φύση μας. Αν την αναζητήσουμε εκεί, θα την βρούμε και θα είναι για πάντα.

sinentefxi iraklis triantafilidis tefxos ektos seiras foto4

Το Σάββατο 16/05/2015 στις 8.30μμ στο Μικρόπολις, ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης παρουσιάζει το βιβλίο του Gigan -Το δίκιο του ισχυρού, ιστορίες φιλοσοφικής φαντασίας. Ακολουθεί στις 10.30 μ.μ. συναυλία των Ηρακλής & Λερναία Ύδρα: Ηρακλής (τραγούδι, κιθάρα, βιολί, μαντολίνο, πλήκτρα), Μιχάλης Νικολαΐδης (μπάσο, φωνητικά), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Ειρήνη Τριανταφυλλίδη (λαούτο, τραγούδι, φωνητικά, φυσαρμόνικα), Λουίζα Καλονά (βιολί, φωνητικά, πλήκτρα).

Κώστας Γ. Καρδερίνης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved