ΠΟΛΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ;
Μαφία Μητσοτάκη: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ της μαφίας και της μαφίας Μητσοτάκη; Και αν ναι ποιες είναι αυτές; Μια πιο προσεχτική παρατήρηση θα μας κάνει να αποσύρουμε τη λέξη «μαφία» όταν ακολουθεί την «Μητσοτάκη» και να την εγκαταστήσουμε μια άλλη. Για να δούμε όμως με ποια.
Μαφία Μητσοτάκη: Οι διαφορές
Υπάρχουν διαφορές και μάλιστα είναι σημαντικές. Μπορεί το καθεστώς Μητσοτάκη να χαρακτηρίζεται ως «μαφία» αλλά δεν είναι. Ο λόγος είναι πολύ σημαντικός.
Η μαφία έχει συνοχή, δεν μπορεί κάποιος να φύγει έτσι απλά από αυτή ούτε μπορεί να διανοηθεί ότι θα υιοθετήσει μια άλλη θέση έτσι απλά. Στο καθεστώς Μητσοτάκη υπάρχουν στελέχη του που πολύ εύκολα υιοθετούν μια άλλη θέση, χωρίς να έχουν τύψεις και χωρίς να έχουν επιπτώσεις.
Πολύ δύσκολα η μαφία θα σκοτώσει μη εμπλεκόμενους ανθρώπους σε μια υπόθεση χωρίς επιπτώσεις. Τα χτυπήματα είναι ακριβείας και δεν στοχεύουν μη εμπλεκόμενους. Έχουμε παρατηρήσει ότι οι θάνατοι ανθρώπων είναι πολύ συχνό φαινόμενο στο καθεστώς Μητσοτάκη, ενώ αυτοί δεν εμπλέκονται στην υπόθεση εξουσίας.
Η μαφία έχει ηθική. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά ισχύει. Δεν θα κάνει κάτι ανήθικο έτσι επειδή απλά μπορεί. Το καθεστώς Μητσοτάκη δεν έχει ίχνος ηθικής. Κάνει ότι κάνει επειδή έχει την ανοχή του κόσμου, τουλάχιστον ακόμα.
Μαφία Μητσοτάκη: Η συνοχή
Το κόμμα της ΝΔ σήμερα είναι σαν κάποιοι να έχουν δέσει ένα αντικείμενο με σχοινιά και να τα τραβούν με δύναμη προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το ότι αυτό δεν σπάει αποδεικνύει την αντοχή του. Το αντικείμενο αυτό είναι η ελληνική κοινωνία.
Υπάρχουν ομάδες και ομαδούλες που οι διαφορές μεταξύ τους είναι θεμελιακές. Θα ήταν αυτονόητο ότι αυτό το μόρφωμα δεν θυμίζει κόμμα ούτε μια στοιχειώδη ομάδα. Γιατί όμως δεν διαλύεται; Ο λόγος είναι απλός: Όλοι προσδοκούν στο τάισμα και μένουν εκεί όπου έχουν λιθοβολήσει, προηγουμένως.
Πως μπορείς να σεβαστείς ένα τέτοιο κόμμα; Και, κυρίως, πως θα αισθάνεται ένα μέλος του που έχει ζήσει αυτό το κόμμα στις καλύτερες στιγμές του; Η απάντηση είναι αηδία. Δεν τολμά, όμως, να αντιδράσει επειδή ξέρει ότι θα είναι εκτός, από αυτούς που το λυμαίνονται, και το παιχνίδι θα χαθεί.
Μαφία Μητσοτάκη: Τα εγκλήματα
Τα θύματα του καθεστώτος Μητσοτάκη δεν είναι λίγα. Αντίθετα, είναι πολυάριθμα. Αν καθίσει και υπολογίσει κάποιος πόσα είναι, τότε θα καταλάβει ότι αυτό το καθεστώς είναι μια πολύ μεγάλη εγκληματική οργάνωση.
Δεν θα αναφερθούμε σε αυτά, αφού είναι εύκολο κάποιος να αναζητήσει στο διαδίκτυο τα πλήγματα σε πολίτες. Θα μιλήσουμε για τον χαρακτήρα. Για να επιτύχει ο σκοπός θα πρέπει να πεθάνουν, να τραυματιστούν ή να πληγούν και να καταστραφεί η ζωή τους πολλοί άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμο. Λειτουργεί λοιπόν ως μια κακοκουρντισμένη εγκληματική οργάνωση.
Το αποτέλεσμα είναι η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και η αντικατάστασή της με κάτι που θα θυμίζει κοινωνική οργάνωση, αλλά δεν είναι. Ο φόβος είναι αυτός που κρατά την κάποια συνοχή σε αυτό που βλέπουμε και δύσκολα θυμίζει κοινωνία με χαρακτήρα εθνικό ή τοπικό.
Μαφία Μητσοτάκη: Η ηθική
Οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν σε όλα αυτά τα εγκλήματα είναι υποκείμενα σε διώξεις του ποινικού κώδικα. Παιδεραστές, δολοφόνοι, αγύρτες, κλέφτες, προδότες…
Η ηθική που έχει ακόμα και μια εγκληματική οργάνωση σε αυτό που ονομάζουμε κυβέρνηση Μητσοτάκη απλά δεν υπάρχει. Το χειρότερο απ’όλα είναι ότι δεν κρύβονται. Δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να κρύψουν τόσο τις ενέργειές τους όσο και τις προθέσεις τους. Αντίθετα, υπερηφανεύονται για αυτές.
Ένας μαφιόζος δεν υπερηφανεύεται επειδή σκότωσε εν ψυχρώ κάποιον που δεν εμπλέκεται στην υπόθεση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στη μαφία υπάρχει η στοιχειώδης ηθική της αστικής τάξης όπως την γνωρίσαμε μέχρι την μεσοπολεμική περίοδο.
Εδώ, αντίθετα, υπάρχει η ηθική του νεόπλουτου που πιστεύει ότι ζει σε ένα μικρό μέρος, απομακρυσμένος από την κοινωνία, απέχει πολύ στο να χαρακτηριστεί και ως «αρχοντοχωριάτης». Ένας επιθεωρησιογράφος δύσκολα θα έκανε ένα σατιρικό κείμενο γιατί είναι τόσα τα σημεία και δεν μπορείς να εστιάσεις μόνο σε ένα. Είναι όλα σημαντικά!
Μαφία Μητσοτάκη: Η αντοχή
Γιατί παραμένει; Εύλογη η ερώτηση. Αρκεί να δούμε λίγο προσεχτικά τι γίνεται.
Ο αρχηγός είναι κάτι σαν Νονός. Μόνο που δεν έχει το ανάστημα ενός πραγματικού Νονού. Υπόσχεται ότι θα δώσει, δίνει σε άλλους ψίχουλα και σε άλλους, λίγους, πολλά. Ένας αρχηγός μιας εγκληματικής οργάνωσης είναι που δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.
Κρατά όμως, έτσι, μια υποτυπώδη συνοχή. Ελπίζει στην ανοχή των δεξιών για να μην διαλυθεί αυτό το κόμμα, επειδή εκείνοι σέβονται την ιστορία του. Έχει έλθει στο κόμμα χωρίς να είναι, αυτός και η οικογένειά του, μέλος του από την αρχή, αντίθετα το πολεμούσαν.
Βλέπει ότι δεν υπάρχει αντίπαλος στον πολιτικό στίβο και ξέρει ότι παίζει μόνος του. Ο μοναδικός αντίπαλός του είναι ο ίδιος ο λαός που, ακόμα, δεν έχει οργανώσει ένα τελειωτικό χτύπημα. Όλα αυτά, όμως, εξηγούνται. Και θα ξεκινήσουμε από τον αρχηγό αυτού το μορφώματος, στα προσεχή σημειώματά μας. Ας κρατήσουμε, προς το παρόν, το σημείο ότι μιλάμε για εγκληματική οργάνωση και όχι για μαφία.