ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΛ ΑΚΣΑ
Η εξέγερση: γράφει η Ελένη Καρασαββίδου
Το πρωί του Σαββάτου της 7ης Οκτωβρίου 2023, στις 6.30 τοπική ώρα, κατά τη διάρκεια των εβραϊκών αργιών Simchat Torah και Shemini Atzeret, μια μαζική επίθεση της Χαμάς και μερικών μικρών συμμαχικών της οργανώσεων, γνωστή ως «καταιγίδα του Αλ Ακσά» έλαβε χώρα, αλλάζοντας τον πλανήτη για πάντα. 3.000 (σύμφωνα με άλλες πηγές έως και 6000) και πάνω μαχητές διείσδυσαν στο Ισραήλ με φορτηγά, μοτοσικλέτες, μπουλντόζες, ταχύπλοα και αλεξίπτωτα πλαγιάς. Η επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα τη θανάτωση τουλάχιστον 1.195 Iσραηλινών και ξένων εργατών που δούλευαν στο Ισραήλ και την απαγωγή 251 ομήρων.
Η εξέγερση: Η αποτυχία
Σύμφωνα με την Daily Telegraph ήταν η 1η φορά μετά το Ολοκαύτωμα που σε μία ημέρα σκοτώνονταν τόσοι πολλοί άνθρωποι εβραϊκού θρησκεύματος. Αν και το Ισραήλ διέδωσε σημαντικά fake news, όπως την περίφημη σφαγή των νηπίων, και απέκρυψε την συμμετοχή του στρατού του σε δολοφονίες πολιτών εκείνη την ημέρα, ακόμη και το forensic του Al Jazeera (βλ. πηγές) παραδέχτηκε την διάπραξη μαζικών δολοφονιών και σεξουαλικών εγκλημάτων.
Παρόλο που η επιχείρηση περιγράφηκε, ανάμεσα σε άλλα, ως «η μεγαλύτερη αποτυχία μυστικών υπηρεσιών του αιώνα», σχετικά σύντομα αποκαλύφθηκε πως η Χαμάς είχε ανεβάσει προειδοποητικά βίντεο (βλέπε πηγές) και πώς περίεργες κινήσεις της είχαν καταγραφεί από τον ισραηλινό στρατό στα 2 check point που κατέλαβε και στα 5 σημεία του συνοριακού φράχτη που διέρρηξε, «δίχως η πολιτική ηγεσία να ενημερωθεί», κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο, ιδίως εάν λάβουμε υπόψην ποιος ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός.
Η εξέγερση: Ένοπλος ταραχοποιός
Γνωστός ως ένοπλος ταραχοποιός παραστρατιωτικής οργάνωσης που ζητούσε την απέλαση των «άπιστων» Αράβων και τον πυροβολισμό Παλαιστινίων που πετούν πέτρες, ο Μπεν Γκβιρ προξένησε, με την τοποθέτησή του, την ανησυχία όχι μόνο σε όσους είχαν διαβάσει την πολιτική μπροσούρα η «Εξέγερση», αλλά και γερακιών του Ισραηλινού στρατού, που θεώρησαν ότι ο IDF θα αλλάξει οργανωτικά αποκομμένος από κάθε κρατικό έλεγχο και θα αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μιας ακροδεξιάς militia υπό τον Γκβιρ (βλ πηγές), όχι πολύ διαφορετικής από τις ισλαμοφασιστικές μιλίτσιες που καταγγέλλει, κάποιες από τις οποίες υπάρχουν ενδείξεις ότι στηρίζονται από καθεστώτα του κόλπου που συνεργάζονται με την Δύση και το Ισραήλ.
Το ίδιο το βράδυ της εκλογικής νίκης και της υπουργοποίησής του, και ενώ είχαν ήδη προηγηθεί δύο εβδομάδες αυξανόμενης βίας και εκφοβισμού, αλλά και μία περίοδος επιθέσεων από την Εβραϊκή Δύναμη ακόμη και σε μεικτά σχολεία που έκαναν ακόμη προγράμματα για την ειρήνη αποκαλώντας τους ισραηλινούς γονείς τρομοκράτες, εκατοντάδες νεαροί Ισραηλινοί επιτέθηκαν σε σπίτια παλαιστινίων, σε μια φασιστική γιορτή που θύμιζε την Γερμανία του ΄30.
Ισραηλινοί αλληλέγγυοι/ες ακτιβιστ(ρι)ές προσήλθαν ώστε να δείξουν αλληλεγγύη αλλά αντιμετωπίστηκαν με ακραία καταστολή. Το βίντεο ενός στρατιώτη που σπάει το πιγούνι ενός ακτιβιστή, τραβηγμένο από άλλον στρατιώτη με την επισήμανση πως ο Γκβιρ «θα ξεβρωμίσει τον τόπο», δημιούργησε αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα και ανέδειξε ξανά το βαθύ ρήγμα της ισραηλινής κοινωνίας, ιδίως εκείνης της προ 7ης Οκτώβρη εποχής.
Η εξέγερση: Η ορκωμοσία
Οι επιθέσεις σε Παλαιστίνιους αλλά και στους χαρακτηριζόμενους ως προδότες εναπομείναντες ακτιβιστές της Ειρήνης, από κοινού παραστρατιωτικών εποίκων και στρατιωτικών που έχουν τεράστια εκλογικά ποσοστά στα φασιστικά κόμματα εντός Ισραήλ, έχουν καταγραφεί στις δεκάδες χειραψίες μετά τις επιθέσεις, ακόμη και από το BBC.
Το διάστημα που ακολούθησε την ορκωμοσία της πλέον ακροδεξιάς κυβέρνησης στην ιστορία της χώρας, ένα παλιό ρήγμα επιδεινώθηκε στην κατεχόμενη Χεβρώνα με εκατοντάδες επιθέσεις κατά άμεσων στόχων δηλαδή Αράβων, αλλά και κατά αλληλέγγυων: ανάμεσα τους ακτιβιστές της οργάνωσης «Σπάζοντας την σιωπή» αποτελούμενη από πρώην μέλη του IDF που δεν άντεξαν επί μακρόν όσα τους εντέλεσαν να διαπράξουν.
«Μεγάλωσα επίσης ως έποικος, οπότε κάτι που άκουγα από πολύ μικρή ηλικία [ήταν]… ότι όλοι ήθελαν να με σκοτώσουν και ότι κάθε Παλαιστίνιος αποτελεί απειλή»./…/«Τώρα, μετά τη νίκη του Μπεν-Γκβιρ, [οι έποικοι] …είναι εδώ με πολλή αυτοπεποίθηση και ξέρουν ότι έχουν πολλή δύναμη μαζί τους στην κυβέρνηση. Έτσι, αισθάνονται μεγάλη σιγουριά/../ να ενεργούν κατ’ αυτούς τους τρόπους», δήλωνε η Ταλ Σάγκι οργανωτική υπεύθυνη της ομάδας «Σπάζοντας τη Σιωπή».
Η εξέγερση: Ακραίος ρατσισμός
Δίπλα της ήταν ένας από τους γνωστότερους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φυλακισμένος από το ισραηλινό απαρτχάιντ, φυλακισμένος και από τις διεφθαρμένες αλαιστινιακές αρχές, ο Amro. (Η Sagki, η οποία ως μέλος του «Breaking the Silence» και του «Dispora for Breaking the Silence» (αποτελούμενο κυρίως από νεαρούς εβραίους στις ΗΠΑ που αντιδρούν στο απαρτχάιντ) έχει επισκεφθεί την περιοχή και είναι εξαιρετικά συγκινητικό να βλέπεις συναντήσεις της, παρά τις προειδοποιήσεις των ακροδεξιών ότι θα βιαστεί και θα σκοτωθεί, με φτωχούς παλαιστίνιους αγρότες.)
Σε αυτό το κλίμα ακραίας, ρατσιστικής καταστολής, που σύμφωνα με ξένους δημοσιογράφους αρκούσε η απλή παρουσία Παλαιστινίων στους δρόμους και στις αυλές τους να θεωρηθεί πρόκληση, σε ένα κράτος που οι σχέσεις του υπουργείου στρατού και παραστρατιωτικών ήταν πιο άμεσες από ποτέ αφού από τα σπλάχνα των τελευταίων είχε αναδειχθεί ο αρμόδιος υπουργός.
Το προκλητικό βίντεο που ανέβασε η Χαμάς, πανηγυρίζοντας για την επερχόμενη επίθεση, θεωρήθηκε ανάξιο προπαγάνδισης «εναντίον των κακών και των σχεδίων τους» και ανάξιο αντίδρασης. Σε δηλώσεις του όταν ρωτήθηκε από διεθνές ειδησεογραφικό κανάλι, πράκτορας του Ισραήλ είπε το αμίμητο, κι αντεστραμμένα ρατσιστικό, ανατρέποντας όλη την φιλολογία διαρκούς απειλής με την οποία μεγαλώνουν τα παιδιά στο Ισραήλ. «Αυτοί έχουν άλλη νοοτροπία, δεν πιστεύαμε ότι θα το κάνουν» (βλ. πηγές).
Η εξέγερση: Η προειδοποίηση
Λιγότερο από δύο μήνες πριν από τις επιθέσεις η Σαουδική Αραβία, οικονομικός σύμμαχος του Ισραήλ και χώρα που μένει στο απυρόβλητο παρά τις σοβαρότατες ενδείξεις για την συμβολή του καθεστώτος της στον ισλαμοφασισμό (κίνημα που εξηγεί με όρους θρησκευτικού φονταμενταλισμού όσα εξελίσσονται μεταξύ αποικιοκρατών και των κυβερνήσεων που εγκαθιδρύουν και αποικιοκρατούμενων) και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων γυναικών, εργατών κά., όπως και η Αίγυπτος, είχαν προειδοποιήσει το Ισραήλ για μια «έκρηξη» ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κατοχής, αλλά και αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αρχής έδωσαν παρόμοιες προειδοποιήσεις.
Σύμφωνα ακόμη και με τους New York Times, Ισραηλινοί αξιωματούχοι είχαν λάβει λεπτομερή σχέδια επίθεσης περισσότερο από ένα χρόνο πριν από την επίθεση. Το έγγραφο περιέγραφε επιχειρησιακά σχέδια και στόχους που χτυπήθηκαν και έθεσε ερωτήματα σχετικά με το πώς η Χαμάς έμαθε αυτές τις λεπτομέρειες (έλα ντε…).
Το έγγραφο παρείχε ένα σχέδιο που περιελάμβανε μια μεγάλης κλίμακας επίθεση με πυραύλους πριν από μια εισβολή, μη επανδρωμένα αεροσκάφη για την καταστροφή των καμερών παρακολούθησης και των αυτοματοποιημένων όπλων που έχει τοποθετήσει το Ισραήλ κατά μήκος των συνόρων, και ένοπλους που εισέβαλαν στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων και με αλεξίπτωτα πλαγιάς.
Η εξέγερση: Συγκλονιστική ακρίβεια
Οι Times ανέφεραν: «Η Χαμάς ακολούθησε το σχέδιο με συγκλονιστική ακρίβεια». Σύμφωνα με τους Times, παρόλο που το έγγραφο κυκλοφόρησε ευρέως μεταξύ της ισραηλινής στρατιωτικής ηγεσίας και της ηγεσίας των μυστικών υπηρεσιών, αγνοήθηκε. Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας, τον Ιούλιο του 2023, ένα μέλος της ισραηλινής μονάδας πληροφοριών σημάτων ειδοποίησε τους ανωτέρους της ότι η Χαμάς προετοιμαζόταν για την επίθεση, λέγοντας: «Αρνούμαι κατηγορηματικά ότι το σενάριο είναι φανταστικό».
Ο επικεφαλής της γνωστής μας από τα προηγούμενα κομμάτια της έρευνας Shin Bet συγκάλεσε αξιολόγηση της κατάστασης τις πρώτες πρωινές ώρες της 7ης Οκτωβρίου, πριν ξεσπάσει η επίθεση, για να συζητήσει τις πληροφορίες που έλαβε από τη Γάζα, ωστόσο τελικά εκδόθηκε μόνο μια προειδοποίηση χαμηλού επιπέδου και μια μικρή ομάδα που ειδικευόταν στην αποτροπή περιορισμένων επιθέσεων στάλθηκε στον «κακό» νότο. Ενώ, παρά τα τόσα στοιχεία, το επίσημο αφήγημα που κυκλοφόρησε μετά ώστε να δικαιολογήσει αυτές τις επιλογές ενός σύγχρονου συλλογικού Κρέοντα που φέρει τον λιμό αλλά κατηγορεί τους άλλους, κατά των Θηβών, ήταν πως η υπηρεσία αντικατασκοπείας της Χαμάς ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική στην αποτροπή της συλλογής πληροφοριών στη Γάζα.
Η εξέγερση: Εκδιώξεις
Σύμφωνα με την Haaretz, η Shin Bet και οι στρατιωτικοί διοικητές των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων συζήτησαν μια πιθανή απειλή για το μουσικό φεστιβάλ Nova κοντά στο κιμπούτς Re’im λίγες ώρες πριν από την επίθεση, αλλά αρνήθηκαν να προειδοποιήσουν τους διοργανωτές του φεστιβάλ, στοχεύοντας με έναν σμπάρο σε πολλαπλά τρυγόνια.
Χρόνια πριν, σε εποχές που ακόμη και το Υπουργείο Παιδείας του Ισραήλ προσπαθούσε να μειώσει την δημοτικότητα του καχανισμού στους νεαρούς του στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, ο Γιεχοσαφάτ Χαρκαμπί, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Ισραηλινού στρατού, υποστήριξε ότι ο καχανισμός ήταν ένα φαινόμενο που προέκυψε από την κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας από το Ισραήλ./../ Για τους Ισραηλινούς εδαφικούς μαξιμαλιστές, που δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτούν τη διχοτόμηση της γης, αυτό άφηνε μία επιλογή: την εθνοκάθαρση. «Επομένως», είπε ο Χαρκαμπί προφητικά εκείνα τα χρόνια: «Αν προσαρτήσουμε, πρέπει να εκδιώξουμε».
Αλλά προνομιακοί στόχοι της «Καταιγίδας του Αλ Ακσά», και παρόλο που τα θύματα δεν ανήκουν προφανώς σε ένα μόνο στρατόπεδο ή μία ιδεολογία, θύματα και της αδιαφορίας ή της αποτυχίας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, ήταν περιέργως οι εσωτερικοί άλλοι του Ισραήλ.
Η εξέγερση: Αρνητικές δυναμικές
Η ανάδειξη αυτής της πανθομολογούμενης αλήθειας δεν γίνεται για συναισθηματικούς λόγους, πολιτικό είναι το άρθρο, αλλά γιατί εξηγεί δύο τουλάχιστον κρίσιμα γεγονότα, τα οποία η στερεοτυπική αντίδραση μέρους -και- της αριστεράς αρνήθηκε να προσμετρήσει με ποικίλες αρνητικές δυναμικές.
Την στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των απελευθερωμένων ομήρων και των συγγενών των νεκρών απέναντι στην εθνοκάθαρση που εξελίσσεται, στάση επίκρισης και καταγγελίας, και την στάση της ισραηλινής Κυβέρνησης απέναντι τους, στάση πρόδηλης αδιαφορίας.
Στην ιστορία της Εβραϊκής φιλοσοφίας, διχασμένης όπως και οι υπόλοιπες φιλοσοφίες του κόσμου, το συμπονετικό κομμάτι της που εμπλούτισε την φιλοσοφία και τις πολιτικές δυναμικές του πλανήτη, το να απελευθερώνεις (οποιονδήποτε) άνθρωπο από ομηρία υπήρξε ύψιστη αξία.
Κάποτε για την απελευθέρωση ενός 19χρονου στρατιώτη δόθηκαν ως αντάλλαγμα δύο εκατοντάδες έγκλειστοι παλαιστίνιοι και αυτό είχε την πλήρη αποδοχή, πλην ακροδεξιών, της τότε ισραηλινής κοινωνίας.
Η τεράστια αντίθεση με την σημερινή στάση φέρνει στην επιφάνεια μια κατώτερη αξιολόγηση, μία κατάτμηση σε σχέση με το αξιοβίωτο, της ζωής των «εσωτερικών πολιτικών άλλων» με τρόπο που αφενός γραφικοποιεί την δική τους ανάγνωση και πολιτική στάση που φαντάζει «αφελής» (κι ας ήταν η ακροδεξιά που δυναμίτισε κάθε ειρηνευτική προοπτική) κι αφετέρου χτίζει στέρεα την κοινωνική συνοχή γύρω από το ακροδεξιό πολιτικό αφήγημα που κυβερνά την χώρα.
Η εξέγερση: Ο αποχαιρετισμός
Δύο από πιο μεγάλες επιχειρήσεις που αφέθηκαν να εξελιχθούν ανενόχλητες, τις κρίσιμες ώρες, ήταν στο εργατικό κιμπούτς Μπέερι, ένα από τα λίγα που όχι μόνο ανθίσταται στην ιδιωτικοποίηση και επιμένει στην συλλογική οικονομία -στην οποία συμπεριελάμβανε και εργαζόμενους Γαζαίους-, αλλά που είχε ενεργή ομάδα αλληλεγγύης η οποία συνόδευε ως πριν την έναρξη του νέου πολέμου Παλαιστίνιους στα νοσοκομεία.
Υπεύθυνη ήταν η περίφημη ακτιβίστρια Vivian Silver, ένα από τα θύματα της 7ης Οκτώβρη με πολύ μακρά ιστορία στην διεθνιστική αλληλεγγύη. Ο σπαρακτικός τρόπος που την αποχαιρέτησε η Αμάλ Ελσάνα Αλχ’τζουτζ, ίσως μία από τις γνωστότερες παλαιστίνιες του πολιτικού φεμινισμού (ναι, δεν είναι όλη η γάζα ισλαμιστική όπως προωθεί το γνωστό αφήγημα, όπως δεν είναι και όλοι οι ισραηλινοί αποκτηνωμένοι παρά την λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης εναντίον τους) με την οποία ίδρυσαν από κοινού το Αραβοεβραϊκό Κέντρο για την Ισότητα, την Ενδυνάμωση και τη Συνεργασία, συνεισφέροντας και στην ανοικοδόμηση της Γάζας μετά την 2η Ιντιφάντα, μιλά όσο ένας τόμος για την στάση ανθρώπων που έχουν αποφασίσει, παρά τους κινδύνους, να προωθήσουν ένα εναλλακτικό όραμα στην περιοχή.
Ενώσω ήταν οι ένοπλοι έξω από το σπίτι της, τα τελευταία λεπτά της ζωής της κυριολεκτικά, η Σίλβερ σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε σε ισραηλινό ραδιόφωνο τονίζοντας πως ό,τι ζούσε καταδείκνυε την ανάγκη δίκαιης ειρήνης, ενώ σήμερα ο γιός της Yonatan Zeigen πρωτοστατεί στην κατάπαυση της γενοκτονίας.
Η εξέγερση: Η άλλη επίθεση
Mια άλλη επίθεση έγινε στο μουσικό φεστιβάλ Nova και σε ένα διπλανό μικρότερο, στο οποίο ένας από τους βασικούς διοργανωτές ήταν μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του κινήματος «Breaking the Silence», o Chaim Katzman. Μετά την εμπειρία της στράτευσης κι όσων έγινε μάρτυρας, συμμετείχε σε διάφορες ακτιβιστικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Machsom Watch, μιας ομάδας που οργάνωνε βάρδιες «προστατευτικής παρουσίας» για τις παλαιστινιακές κοινότητες στους λόφους της Χεβρώνας και συγκρούονταν με ακροδεξιούς έποικους όλο το προηγούμενο διάστημα στους γεμάτους οργή δρόμους του Ισραήλ και της Δυτικής όχθης.
Ο Κάτσμαν, πέρα από δημοφιλής μουσικός παραγωγός που, παρά τις απειλές, αναδείκνυε τον μουσικό πλούτο των Αράβων, εργαζόταν ως λέκτορας φιλοσοφίας, πολιτικής και ισραηλινής κοινωνίας στο Ακαδημαϊκό Κολλέγιο Hadassah κατά τη στιγμή του θανάτου του και μελετούσε με ενοχλητικό τρόπο τις θρησκευτικές σιωνιστικές κοινότητες. Ο αδερφός του, Νόι Κάτσμαν, σήμερα καταγγέλλει την κυβέρνηση του Ισραήλ για εργαλειοποίηση της δολοφονίας, σε αντίθεση με τις επιθυμίες του Χάιμ.
Η εξέγερση: Η εκκαθάριση
Η -τυχαία ή όχι δεν μπορούμε να ξέρουμε, έχουμε υποχρέωση να καταγράψουμε και να ρωτήσουμε όμως- εκκαθάριση σε ηγετικές φυσιογνωμίες της εσωτερικής αντιπολίτευσης, με την συνέργεια των πορωμένων χαμασιτών, δεν μπορούσε παρά να αφορά και τον δημοφιλή χώρο των οπαδών. Εκεί που σε κάθε σχεδόν χώρα, γίνεται και πολιτικός αγώνας για τον έλεγχο ενός ιδιαίτερα δυναμικού κομματιού κυρίως νέων ανθρώπων.
Καθώς οι συγκρούσεις εντείνονταν όλο το προηγούμενο διάστημα στους δρόμους, η αντιπαλότητα μεταξύ των οπαδών της εργατικής Hapoel και της εθνικιστικής Beitar, ίσως της πιο ρατσιστικής ομάδας στον κόσμο, απέκτησε νέες διαστάσεις. Ένας από τους ηγέτες των οπαδών της Χάποελ ήταν ο 23χρονος, απόφοιτος του Berkeley, Hersh Goldberg-Polin, από τα ιδρυτικά μέλη της πρωτοβουλίας «Jerusalem is everyone’s».
Ο Πόλιν που δέχθηκε επανειλημμένα επιθέσεις μετά ξύλου γιατί κυκλοφορούσε με μπλούζα που το έγραφε στα αγγλικά, στα εβραϊκά και στα αραβικά, από τους λοβοτομημένους οπαδούς της Beitar, της «λαϊκής ομάδας» που λουμπενοποιεί το ισραηλινό προλεταριάτο και τους νεοπρόσφυγες της χώρας της, κάτι που συνέβη, σε άλλον βαθμό βέβαια, και στην Ελλάδα, (ας τ” αφήσουμε), κι όσο κι αν φαντάζει ξύλινη γλώσσα ενοχλεί γιατί είναι αληθινή, που αν κι υποτίθεται εβραίοι φωνάζουν puta antifa όταν παίζουν με την Χαποελ, δολοφονήθηκε από τους ισλαμοφασίστες που άφησαν οι ισραηλινοί φασίστες να δράσουν τον Οκτώβρη. (Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε ποιές είναι οι σχέσεις του Τραμπ με τον (Άραβα, το κεφάλαιο, ο «μαμωνάς», ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία έχει) ιδιοκτήτη της πλέον φασιστικής ομάδας στην γη, της Beitar Jerusalem μετά μάλιστα από τις δηλώσεις του για το πρόγραμμα «ριβεριοποίησης» της πολύπαθης περιοχής).
Η εξέγερση: Ο χλευασμός
Ο επίσης σπαρακτικός τρόπος που τον αποχαιρέτησε ο παλαιστίνιος δημοσιογράφος Yanal Jabarin είναι επίσης ενδεικτικός για τις πρωτοβουλίες που παίρνουν Άνθρωποι οι οποίοι χλευάζονται, με την βοήθεια του βαθέως κράτους, από τους ανίδεους ακραίους κάθε πλευράς, αυτούς που προσυπογράφουν λύσεις απλουστευτικές όσο και της φασιστικής ιδεολογίας, ενώ είναι οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την γκιλοτίνα προσπαθώντας να συμβάλλουν σε μία αλλαγή.
Η μητέρα του Rachel πρωτοστατεί στο κίνημα κατά της σημερινής γενοκτονίας, χλευαζόμενη από ακροδεξιούς κύκλους εντός Ισραήλ, ενώ ο Υπουργός Ασφαλείας του Ισραήλ τόλμησε να αποκαλέσει τους/τις ομήρους, οι οποίοι/ες μίλησαν με λόγια δικαιοσύνης για την προστασία που γνώρισαν στην ομηρία ενάντια στις βόμβες του «δικού» τους (λες κι υπάρχει κράτος υπέρ των πολιτών σε βάθος χρόνου) κράτους ως… φιλοτρομοκράτες.
Το έλλειμμα άλλωστε κάποιων εντός της αριστεράς είναι που τους απο-ανθρωποποίησαν, πως τους θεωρούσαν κι αυτούς φασίστες που δίκαια τιμωρούνταν στην φριχτή επίθεση εκείνου του Οκτώβρη που όλως τυχαίως χτύπησε κυρίως δημοκρατικά κιμπούτς, ίσως και με την βοήθεια της Wagner, αν κι ενδέχεται αυτό να είναι ένα γεωπολιτικό ψέμα, ίσως και όχι.
Παρόλο που τα παραδείγματα, όπως και το υλικό για πλήθος άλλων παραμέτρων, είναι απείρως περισσότερα, και παρόλο που, επίσης, τα προσωπικά παραδείγματα όταν χρησιμοποιούνται για να αναδείξουν κι όχι να αποκρύψουν τον πολιτικο-κοινωνικό καμβά, μπορούν να ξεκλειδώσουν σε κάποιον βαθμό την ιστορία, θα σταματήσουμε εδώ με την ελπίδα η έρευνα κάποτε να συνεχιστεί με τους όρους και το ήθος της βαλλόμενης παγκόσμια ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Η εξέγερση: Ο εκφασισμός
Όμως η αναγόρευση των εσωτερικών άλλων πριν ξεσπάσει το κακό στους «εξωτερικούς» δεν είναι τυχαία. Αποτελεί σταθερά του εκφασισμού όπως δείχνει η πολιτική της ναζιστικής Γερμανίας έναν αιώνα πριν, την δεκαετία του 1930.
Προσπαθώντας να ελέγξει τις εναλλακτικές αναγνώσεις σε καθεστώς κοινωνικοοικονομικών συγκρούσεων λόγω της μεγάλης ύφεσης, αμέσως μετά την βολική πυρκαγιά που συνέβη την 27η Φλεβάρη του 1933, ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ, κατόπιν παρότρυνσης του Χίτλερ, εξέδωσε δύο έκτακτα διατάγματα. Οι τίτλοι τους – «Για την Υπεράσπιση του Έθνους και του Κράτους» και «Για την Καταπολέμηση της Προδοσίας κατά του Γερμανικού Έθνους και των Προδοτικών Δραστηριοτήτων» – αποκαλύπτουν πώς ο Χίτλερ χρησιμοποίησε την πυρκαγιά για να προωθήσει τους δικούς του στόχους, πολύ όμοια, δυστυχώς, με τους νόμους περί γενικευμένης σιωπής κατά της αντιπολίτευσης και τα διεθνώς διαχεόμενα αφηγήματα περί self hating jews, που την ψυχολογιοποιούν ώστε να αποκρύβουν τις πολιτικές της αιτιάσεις και πάνω από όλα το πιο φριχτό από όσα προσφέρει η φρίκη στον αιώνα μας. Την γενικευμένη καταστροφή της Γάζας.
Η εξέγερση: Οι διώξεις
Σήμερα το κλίμα έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Ακόμη και σε μεικτά χωριά όπως το Wahat al-Salam/Neve Shalom, που σημαίνει Όαση Ειρήνης, στα αραβικά και τα εβραϊκά, ένα πείραμα μη μιλιταρισμού και θρησκευτικού πλουραλισμού στην καρδιά του Ισραήλ στα μισά του δρόμου μεταξύ Ιερουσαλήμ και Τελ Αβίβ, με ίση οικονομία και ίση διδασκαλία των δύο γλωσσών στα σχολείο του, καθώς, όπως επεσήμανε Παλαιστίνιος που παντρεύτηκε Εβραία και φοβάται για τα παιδιά του «ακροδεξιοί ψάχνουν για μεικτά ζευγάρια», θυμίζοντας αμερικάνικο νότο του 1950.
Το Wahat al-Salam/Neve Shalom -που ιδρύθηκε από τον Bruno Hussar, έναν Εβραίο γεννημένο στην Αίγυπτο που διέφυγε από τη ναζιστική εισβολή στη Γαλλία- είχε διευρύνει τις προσπάθειές του ιδρύοντας το Σχολείο για την Ειρήνη, ένα κέντρο εκπαίδευσης.
Περίπου ογδόντα χιλιάδες άνθρωποι έχουν ολοκληρώσει τα μαθήματα του Σχολείου για την Ειρήνη, τα οποία στόχευαν να μετατρέψουν τους πολίτες του Ισραήλ, τόσο τους Παλαιστίνιους όσο και τους Εβραίους, σε φορείς αλλαγής, όμως δεχόταν απειλές για προδοσία από την ισραηλινή ακροδεξιά όπως και απαξίωση από ισλαμοφασίστες, ο σπόρος των οποίων ήταν ήδη παρόν στην περιοχή από την εποχή του Χιτλερ, και παρακαλώ να διαβάσουμε και το «Ο αγών μου», και να μάθουμε για την πολιτική του ράδιο Bari και την ιστορία του συνδεδεμένου με την Ustace μουφτή της Ιερουσαλήμ πριν αποφύγουμε βολικά μα επικίνδυνα το θέμα, ενώ καταγγέλλουμε άλλους για την ίδια στάση.
Η εξέγερση: Η φρίκη
Παρόλα αυτά, ίσως κάποτε οι άνθρωποι συναντηθούν, ίσως και ποτέ να μην τα καταφέρουν. Εκεί, στον ομφαλό της γης, η τραγωδία κι η ελπίδα, εκεί η χειραγώγηση και τ” ανάστημα εναντίον της είναι καθημερινά παρόντα, και, παρόλο που αυτό δεν αποτρέπει την φρίκη που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, αν δεν αναδειχθούν ώστε να υποστηριχθούν, χάνεται η πλέον σοβαρή εναλλακτική της αναζητούμενης και διαρκώς ακυρωμένης ελπίδας.
Όπως και να έχει, από τις 7 Οκτωβρίου 2023, ο καχανισμός έχει γίνει κυρίαρχος. Είναι το πολιτικό αφήγημα που απολαμβάνει την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων. Είναι το ήθος σύμφωνα με το οποίο οι εβραϊκές ζωές θεωρούνται πιο πολύτιμες από όλες τις άλλες. Είναι η ιδεολογία πίσω από την ομαλοποίηση της μεταφοράς πληθυσμών και της εθνοκάθαρσης.
Το έτσι κι αλλιώς ακροδεξιό Λικούντ του Νετανιάχου έχει υποστεί, όπως γράφτηκε, μια διαδικασία σχεδόν πλήρους καχανοποίησης, για να μην αναφέρουμε τη δεξιά των εποίκων.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως, σε ένα άρθρο γνώμης τον Ιανουάριο του 2025 για την φιλελεύθερη εφημερίδα Haaretz, ο βετεράνος Ισραηλινός δημοσιογράφος Γκίντεον Λέβι περιέγραψε αυτό που είχε ακολουθήσει από τις 7 Οκτωβρίου ως τον πρώτο πόλεμο των Καχανιστών στη χώρα.
«Σχεδόν όλα σε αυτόν είχαν ως στόχο να κατευνάσουν τη φασιστική, ρατσιστική, ακροδεξιά που υποστηρίζει τη μεταφορά πληθυσμού», έγραψε ο Λέβι. «Το πνεύμα του καχανισμού ανέλαβε τον έλεγχο των στόχων και του περιεχομένου του».
Η εξέγερση: Το φάντασμα
Πράγματι, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο συχνά φαινόταν σαν το κακόβουλο, εκδικητικό φάντασμα του Καχάνε να είχε ξαφνικά αναζωογονηθεί, εκδηλωμένο στην πολιτική και μιντιακή χορωδία που ζητούσε να σβηστεί η Γάζα από τον χάρτη.
Στις εικόνες χαμογελαστών στρατιωτών που στέκονται πάνω από κρατούμενους με λευκές κουκούλες, γονατιστοί, με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους, στα βίντεο με στολή ανδρών που χορεύουν με σημαίες και κυλίνδρους της Τορά στο γεμάτο κρατήρες τοπίο της Λωρίδας, στο σύνθηκα «Ο Καχάνε είχε δίκιο» γραμμένο πάνω από καμένες πόρτες.
Αλλά αυτό σήμαινε επίσης ότι ο καχανισμός, με τη βοήθεια του βαθέως κράτους, που όχι μόνο τσακίζει κυριολεκτικά χιλιάδες ανθρώπους στη Γάζα και στη Δυτική όχθη με το δόγμα της συλλογικής ενοχής, αλλά και μετέτρεψε το Ισραήλ στον ισχυρότερο οργανισμό διάχυσης του αντισημιτισμού παγκοσμίως στον 21ο αιώνα, είναι το είδος ιού που τροφοδοτούνταν από τους πιο σκοτεινούς φόβους της ισραηλινής συλλογικής συνείδησης, προειδοποίηση και για κάθε χώρα εάν οι συνθήκες ευνοήσουν, καμπανάκι για κάθε λαό που καταδικάζει άλλα κράτη κι αρνείται να αναγνωρίσει σημάδια στο δικό του.
Και όπως συμβαίνει με τον ιό του φασισμού όταν τον επωάζει η καταρρέουσα Δημοκρατία, 30 χρόνια μετά την προφητική (;;) ή σχεδιασμένη(;;) μπροσούρα της «Έξέγερσης», είναι το είδος που, αν δεν αμφισβητηθεί με πολιτικοοικονομικούς και πολιτιστικούς/μιντιακούς όρους, τελικά, θα καταβροχθίσει τον ξενιστή του.
Η εξέγερση: Οι πηγές
Πηγές (σταχυολογημένες, ανάμεσα σε πολλές άλλες):
σάιτ
https://www.institutmontaigne.org/…/israel-four…
https://forward.com/…/arab-israeli-hostages-hersh…/
https://www.theglobeandmail.com/…/article-we-owe-it-to…/
https://www.theguardian.com/…/meir-kahane-israel-kach…
https://www.middleeasteye.net/…/israel-ben-gvir…
https://en.wikipedia.org/wiki/Be%27eri
https://blogs.timesofisrael.com/why-are-israeli-mks…/
https://fathomjournal.org/in-memory-of-vivian-silver…/
https://www.jstor.org/stable/resrep63407
https://www.washingtonpost.com/…/hamas-documents-plans…/
https://www.militarystrategymagazine.com/…/michael…/
https://web.archive.org/…/oct-7-attacks-israel-hamas…
https://www.thedailybeast.com/israels-assault-on-gaza-is…/
https://www.newyorker.com/…/wahat-al-salam-neve-shalom…
https://www.nytimes.com/…/israel-hamas-attack…
https://www.genocidewatch.com/…/genocide-emergency…
https://www.haaretz.com/…/0000018c-3993-dc03-a9ec…
https://www.thenation.com/…/hayim-katsman-gaza-ceasefire/
https://vault.fbi.gov/meir-kahane
Βίντεο
https://www.youtube.com/watch?v=1oIEzrvl_ro…
https://www.youtube.com/watch?v=toM1hJLVg7o…
https://journals.ust.edu/index.php/JSS/article/view/693
https://www.youtube.com/watch?v=Zy8VYdCkOLo…
https://www.youtube.com/watch?v=qQHUro6u6Kc&ab_channel=VICE
https://www.youtube.com/watch?v=toM1hJLVg7o…
https://www.youtube.com/shorts/vio53jUpJz0
https://www.nbcnews.com/…/parents-of-american-hostage…
Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη αυτής της μελέτης
