ΜΑΥΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

μια σειρά από θέσεις και αντιθέσεις για την τέχνη

του Γιάννη Φραγκούλη

Πόσο μαύρο είναι το μαύρο τετράγωνο; Γιατί ένα όνειρο είναι πάντα σουρεαλιστικό; Τι είναι πιο πραγματικό; Η τέχνη ή η πραγματικότητα; Μεταμοντέρνο και μετά; Τι;

Το «Μαύρο Τετράγωνο» είναι μία σειρά από θέσεις και αντιθέσεις για την τέχνη και τα κινήματά της. Μία εικονοποίηση της εξέλιξης των ιδεών στην τέχνη στον 20ο αιώνα, καθώς και μία ανάδειξη των ζητημάτων της τέχνης του 21ου αιώνα, με δημιουργικά εργαλεία το animation, το video art και την performance και όχημα τη φιλοσοφική, ψυχαναλυτική και κοινωνιολογική ερμηνεία.

Η σειρά, μέσα από 14 επεισόδια, αναζητά τόσο τον ιδεολογικό όσο και τον κινηματικό χαρακτήρα της σύγχρονης τέχνης. Ξεκινώντας από τη γέννηση του dada και των ακόλουθων κινημάτων που το διαδέχθηκαν, διατρέχει το όραμα και την υψηλή αισθητική της αφηρημένης τέχνης και της ρωσικής πρωτοπορίας και εισέρχεται στη μεταμοντέρνα πολιτισμική λογική και στην τέχνη του εφήμερου σε αντίστιξη με τα κινήματα τέχνης στην εποχή των εξεγέρσεων.

Ακολουθεί η γενεαλογία του όρου της performance από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, με τελικό σταθμό τη δυναμική σχέση της τέχνης με τη θεραπεία. Στόχος είναι η ανάδειξη της ενεργής σχέσης της τέχνης με την πραγματικότητα, σε πολιτικό, κοινωνικό και αισθητικό επίπεδο και η διερεύνηση της αέναης ανθρώπινης αναγκαιότητας έτσι ώστε να παράγεται πολιτισμός.

Μία εκπομπή που έλειπε από την ελληνική τηλεόραση, μία αναζήτηση στον πυρήνα της τέχνης, εκεί όπου η αφήγηση και η αισθητική μιλούν για την αληθινή ζωή, για την αλληλεπίδρασή της με την τέχνη, για την προσδοκώμενη ισορροπία του ψυχισμού του ανθρώπου, μέσα από αυτή τη διαδικασία. Στο κάθε επεισόδιο μιλούν καλλιτέχνες και διανοητές της τέχνης και των επιστημών. Με απλή γλώσσα γίνεται κατανοητή η βιωματική διαδικασία στην οποία ο άνθρωπος καλείται να συμμετάσχει, όταν έρχεται σε επαφή με ένα έργο τέχνης, να ανακαλύψει αυτά τα στοιχεία που έρχονται σε επαφή με τον ψυχισμό του και, ενδεχομένως, αλλάζουν τον τρόπο ζωής του, λειτουργώντας επαναστατικά. Εδώ, με έμμεσο τρόπο, μιλούμε για την πολιτική σημασία του έργου τέχνης και όχι για το μουσειακό του χαρακτήρα.

ΜΑΥΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

Σκηνοθεσία: Γιώτης Βράντζας

Αρχισυνταξία-παρουσίαση: Γιάννης Μήτρου

Σενάριο-έρευνα: Ιωάννα Σκαντζέλη

Σκηνοθετική επιμέλεια θεμάτων: Σεμπάστιαν Τσιφής

Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπόλματη

Ηχοληψία: Σίμος Λαζαρίδης

Μοντάζ: Γιάννης Ανδριάς

Μίξη ήχου: Stereotype.gr

Animation: Γιώτης Βράντζας, Δημήτρης Παπαδόπουλος

Έρευνα αρχειακού υλικού: Αναστασία Μπαρτζουλιάνου, Ευτυχία Γεωργάκα
Αφήγηση: Σεμπάστιαν Τσιφής

Εκτέλεση παραγωγής: macine.gr, Διεθνές Εργαστήριο Έρευνας Παραστατικών Τεχνών Almakalma

Χρονική διάρκεια επεισοδίου: 27΄

Πρεμιέρα: Πέμπτη 23/11/2017

Ώρα προβολής: 10.00 μμ

Συνολικός αριθμός επεισοδίων: 14

Τηλεοπτικό κανάλι: ΕΡΤ3.


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved