MECHANIMAL

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου

Το σχήμα μπορεί να εξελίσσεται, αλλά και να ελίσσεται, χωρίς περιορισμούς. Η μουσική σας έχει χαρακτηριστεί «φουτουριστική» και «δυστοπική» -ίσως λόγω του έντονου τεχνολογικού στοιχείου. Προσωπικά θεωρώ περιοριστικούς αυτούς τους χαρακτηρισμούς… Οπότε, πώς θα περιέγραφες εσύ τη μουσική των Mechanimal σε κάποιον που δεν τους έχει ακούσει ποτέ;  

Πραγματικά δεν με συγκινούν οι περιορισμοί των λέξεων, και πόσο μάλλον εκείνων που ορίζουν μια συγκεκριμένη μουσική φόρμα. Αντίθετα, με γοητεύει η συνοχή μιας αυθεντικά δικής μας αισθητικής σε οτιδήποτε ηχογραφούμε ή κυκλοφορούμε κάτω από αυτό το όνομα. Ίσως απλά να σκέφτομαι ότι το «ηλεκτρονικό ποστ πανκ» μπορεί να συμβολίζει εύκολα την ιδέα πίσω από το τελευταίο μας άλμπουμ.

Το «Secret Science» θα το χαρακτήριζα πιο «ανοιχτό» σε σχέση με το ντεμπούτο σας -ακόμα και από το artwork, που από μαύρο έγινε λευκό. Με την έννοια ότι το ντεμπούτο σας μου δίνει την αίσθηση ότι ήταν κλεισμένο κάπου και μάζευε δυνάμεις, ενώ το δεύτερο άλμπουμ βγαίνει ορμητικά έξω στον κόσμο. Ήταν αυτός ένας στόχος κατά τη δημιουργία του άλμπουμ ή είναι μια δική μου λανθασμένη αίσθηση;

Μετά από την πρώτη «γνωριμία» με το ντεμπούτο μας, το δεύτερο άλμπουμ είναι σαφώς πιο αναγνωρίσιμο και πιο ανοιχτό σε ορίζοντες, όχι μόνο επειδή περιέχει μια πιο τραγουδιστική διάθεση, αλλά γιατί αποπνέει και την αίσθηση ότι το σχήμα των Mechanimal μπορεί να εξελίσσεται, αλλά και να ελίσσεται, στο περιβάλλον που το γέννησε, χωρίς περιορισμούς.

Ο στίχος «life is a dream in between other dreams» στο «Cut Communications» είναι μήπως εμπνευσμένος από το ποίημα του Πόου «Όνειρο μέσα σ” όνειρο» («All that we see or seem / Is but a dream within a dream»); Εκτός από τις επιρροές που μου έχεις ήδη αναφέρει στην προηγούμενη συνέντευξή μας για το «Φιλμ Νουάρ» (Γκίγκερ, Ντα Βίντσι, Μπατάιγ…), ποιοι άλλοι δημιουργοί συνέβαλαν στη δημιουργία του άλμπουμ;

Όχι, ο Πόου δεν αποτέλεσε σημείο έμπνευσης. Το συγκεκριμένο τραγούδι, όπως και τα υπόλοιπα, συνειρμικά περισσότερο, εκφράζουν μια αφήγηση και μια γραφή επηρεασμένη από ένα αγαπημένο βιβλίο, την «Έκθεση Ωμοτήτων» του Τζέιμς Γκ. Μπάλαρντ.

Το βίντεο κλιπ του «We come alive» είναι εξαιρετικής αισθητικής. Μπορείς να μου πεις λίγα πράγματα για την ιδέα πίσω από αυτό και για τη δημιουργία του;

Το βίντεο το σκηνοθέτησε ο Γιάννης Καράμπελας από τη Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος είχε δημιουργήσει πριν λίγους μήνες το βίντεο του προηγούμενου σινγκλ «Obscure», το οποίο θεωρήσαμε ότι «κούμπωνε» απόλυτα με την αισθητική μας. Γι” αυτόν το λόγο απευθυνθήκαμε σ” αυτόν να φτιάξει το πρώτο κομμάτι από το άλμπουμ, άσχετα αν τελικά κυκλοφόρησε δεύτερο στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Η δουλειά του Γιάννη είναι εξαιρετική, το κομμάτι μας του άρεσε και έτσι τον αφήσαμε ελεύθερο να δημιουργήσει χωρίς κανέναν περιορισμό, αφού ως και την τελευταία στιγμή δεν ξέραμε καμία λεπτομέρεια για το τι σχεδίαζε.

Πλέον στις συναυλίες έχετε προσθέσει τύμπανα και έχετε δώσει μεγαλύτερη βάση στην κιθάρα. Θα σας ενδιέφερε να κάνετε κάτι αποκλειστικά με όργανα ή είναι αδύνατο οι Mechanimal να αποκοπούν από το τεχνολογικό στοιχείο;

Τα τύμπανα έχουν μπει για να τονωθούν οι ζωντανές εμφανίσεις του νέου υλικού και έδεσαν και με κάποια παλιότερα κομμάτια, αν και όχι με όλα. Όπως είπα δεν βάζω περιορισμούς στην μουσική, αλλά πάλι δεν μπορώ να σκέφτομαι τους Mechanimal χωρίς την μηχανική τους αισθητική ταυτότητα. Δεν νομίζω ακόμα να σταματήσω να παίζω με αναλογικά συνθεσάιζερς ή σάμπλερς. Η ψυχή των Mechanimal είναι ηλεκτρονική, μηχανική και απόλυτα εθισμένη στην επανάληψη. Και έτσι θα παραμείνει.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε και σε μορφή κασέτας για την Cassette Store Day. Σου λείπει αυτό το φορμάτ; Εκτός από τη συναισθηματική αξία που έχει, ποια άλλη χρησιμότητα θεωρείς ότι έχει; 

Προσωπικά δεν μου έχει λείψει γιατί έχω ακόμη κασετόφωνο. Το χρησιμοποιώ συχνά, ειδικά σε ηχογραφήσεις του ΙΟΝ πρότζεκτ, όταν θέλω να προσθέσω αυτή τη γλυκιά αίσθηση του αναλογικού φυσήματος.

Για να κλείσουμε, αν έχω δίκιο και η μουσική σας ήταν αρχικά κλεισμένη κάπου και τώρα βγαίνει έξω στον κόσμο, έχετε καμιά ιδέα τι θα κάνει στο επόμενο άλμπουμ σας; Ή θα το ανακαλύψετε και εσείς όταν θα έρθει εκείνη η ώρα;

Η μουσική βρίσκεται πάντα εκεί για να ικανοποιεί πρωτίστως εκείνους που τη δημιουργούν και έπειτα το κοινό στο οποίο την απευθύνουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να δουλέψω ή να σπαταλήσω χρόνο σε κάτι το οποίο δεν με συγκινεί. Έτσι, και το τρίτο άλμπουμ ετοιμάζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τα προηγούμενα δύο, με τη μόνη διαφορά ότι ανοίγει την πόρτα του στούντιο των Mechanimal σε φίλους μουσικούς καλεσμένους οι οποίοι συμμετέχουν στις νέες ηχογραφήσεις.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved