PLISSKEN FESTIVAL 2014

και στη Θεσσαλονίκη!

Πονεμένη ιστορία τα φεστιβάλ στη χώρα μας. Δεν είναι ούτε η ώρα ούτε η στιγμή για να αναλύσουμε τους λόγους για αυτό. Περιορίζομαι μόνο στο να πω ότι, αντί να ζηλεύουμε το Primavera και το Glastonbury, είναι ίσως καιρός να στηρίξουμε τα εγχώρια φεστιβάλ. Όχι όλα βέβαια, αλλά οπωσδήποτε αυτά που σέβονται το κοινό στο οποίο απευθύνονται, επιλέγοντας προσβάσιμους χώρους, προσκαλώντας σημαντικά ονόματα (ακόμα και αν δεν είναι και τα πιο φρέσκα που υπάρχουν), διατηρώντας σε λογική τιμή το εισιτήριο και προσφέροντας υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και οργάνωσης.

Το Plisskën Festivalείναι ένα από αυτά. Ας δούμε λοιπόν τα ονόματα ένα-ένα, για να καταλάβουμε γιατί θα περάσουμε την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου στο PRINCIPAL CLUB THEATRE (στο ΜΥΛΟ), από τις 20:30, με εισιτήρια που κυμαίνονται από 20 έως και 30 ευρώ. Και για να μην αναρωτιέστε γιατί το όνομα Plisskën σας φαίνεται οικείο, σας θυμίζω τον Σνέικ Πλίσκεν, τον χαρακτήρα του Κερτ Ράσελ στην Απόδραση από τη Νέα Υόρκη του Τζον Κάρπεντερ!

Swans

Και μόνο για το συγκλονιστικό The Seer του 2012 και για το (ήδη μέσα στην ενδεκάδα μου με τα καλύτερα άλμπουμ του 2014) To be kind αξίζει κανείς να παρακολουθήσει το συγκρότημα του Μάικλ Τζίρα. Τη μουσική τους δύσκολα την περιγράφει κανείς: σπαρακτική, πειραματική, εφιαλτική, αλλοπαρμένη, drone, δυναμική, λυρική, απεγνωσμένη, θορυβώδη. Και μέσα από το έρεβος και τον ζόφο, να βγαίνει φως και χαρά. Σας φαίνεται περίεργο, ίσως και αδύνατο; Ακούστε το Tobekind, τον οκτάλεπτο ύμνο στην αγάπη που κλείνει το ομώνυμο άλμπουμ και θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ.

festival-plissken-tefxos-92

Λι «Σκρατς» Πέρι

Θεωρώ ότι είναι περιττό να αναλύσουμε ότι ο κύριος αυτός είναι ένας ζωντανός θρύλος της reggae μουσικής. Πρέπει οπωσδήποτε όμως να αναφέρουμε ότι υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους στην εξέλιξη της dub (και της hip-hopκαι της drum’n’bass εν συνεχεία), καθώς ήταν από τους πρώτους που υιοθέτησαν την τεχνική των εφέ και των remix, με σκοπό τη δημιουργία νέων instrumental ή φωνητικών εκδοχών γνωστών κομματιών της reggae. Συνεργάτης του Μπομπ Μάρλεϊ, του Μαξ Ρομέο, των Clashκαι των Skatalites, στα 78 του συνεχίζει να εμφανίζεται ζωντανά με τη μπάντα του σε όλο τον κόσμο, όπως κάνει σταθερά εδώ και 60 χρόνια.

Simian Mobile Disco

Γνωστοί για τις αναλογικές τους παραγωγές, ο Τζέιμς Φορντ (παραγωγός των  Florence & The Machine και των Arctic Monkeys, μεταξύ άλλων) και ο Τζας Σο ξεκίνησαν σαν μετεξέλιξη των Simian, των οποίων ήταν και οι δυο μέλη. Έγιναν γνωστοί για τα remixπου έκαναν σε κομμάτια όπως το Knights of Cydonia των Muse, το Copy of των Nine Inch Nailsκαι το Cherry Blossom Girlτων  AIR. Οι ίδιοι παίζουν electrohouse/nudiscoκαι φέτος έβγαλαν το πολύ ενδιαφέρον Whorl, το οποίο ηχογραφήθηκε εντός 24 ωρών, με ένα μόνο συνεθεσάιζερ και ένα sequencer ο καθένας.

festival-plissken-tefxos-92

The Bug

Το σίγουρο είναι ότι τον Κέβιν Μάρτιν, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο The Bug, μόνο αργόσχολο δεν μπορείς να τον αποκαλέσεις. Μετράτε συνεργασίες: Τζων Ζορν, Μπλίξα Μπάργκελντ, Μαρκ Στιούαρτ, Experimental Audio Research, Anti-Pop Consortium (και η αναφορά είναι εντελώς ενδεικτική). Χώρια τα πολυάριθμα πρότζεκτ του (GOD, Techno Animal, Ice, Curse of the Golden Vampire, Pressure και King Midas Sound). Εκτός αυτού, ήταν μουσικογραφιάς, σε έντυπα όπως το Muzik και το Jockey Slut. Το πρότζεκτ The Bug κινείται μουσικά σε έναν χώρο ανάμεσα σε grime, noise, hiphopκαι dubstep, ενώ η ενδιαφέρουσα πληροφορία για αυτόν είναι ότι το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο Tapping The Conversation δημιουργήθηκε ως ένα εναλλακτικό σάουντρακ στη Συνομιλία του Φράνσις Φορντ Κόππολα.

Son Lux

Ο κατά κόσμον Ράιαν Λοτ, κινείται στο χώρο του triphop/ postrock/ alternativehiphop και δημιουργεί μεταμεσονύκτια ηχοτοπία, παντρεύοντας ηλεκτρονικά στοιχεία και ορχηστρική μουσική με τον πιο αισθησιακό τρόπο. Είναι μέλος των Sisyphus μαζί με τον Σερενγκέτι και τον Σούφιαν Στίβενς, έχει αναλάβει την ηχητική επένδυση ταινιών όπως το Looper του Ράιαν Τζόνσον και την Εξαφάνιση της Έλενορ Ρίγκμπι του Νεντ Μπένσον και έχει παίξει ζωντανά μαζί με τη Λόρι Άντερσον και τον Φίλιπ Γκλας. Η πιο σημαντική από τις τελευταίες του κυκλοφορίες είναι η συνεργασία του με την υπερταλαντούχα πιτσιρίκα Λόρντι, η οποία δανείζει τα φωνητικά της στην επανεκτέλεση του Easy.

Μαριάννα Βασιλείου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved