SAINT ETIENNE

ΣΑΡΑ ΚΡΑΚΝΕΛ

Πρέπει να είναι εξουθενωτικό να προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι ήδη!
Συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου

Την προηγούμενη εβδομάδα, και πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου, οι Saint Etienne εμφανίστηκαν στη σκηνή του FIX FACTORY OF SOUND, όπου παρουσίασαν ένα σόου σε δύο μέρη. Στο πρώτο συνόδευσαν την προβολή της ταινίας του Πολ Κέλι How we used to live, παίζοντας ζωντανά το soundtrack που είχαν γράψει οι ίδιοι (επρόκειτο για την τέταρτη συνεργασία τους με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, πάντοτε σε ταινίες με θεματολογία αφιερωμένη στην πόλη τους), ενώ στο δεύτερο το live πήρε την άτυπη μορφή ενός greatest hits show, όπου έπαιξαν ορισμένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια που χαρακτήρισαν τη μέχρι τώρα καριέρα τους…

Αποτέλεσαν ένα από τα σημαντικότερα indie pop ονόματα της βρετανικής σκηνής των 90’s. Αποτέλεσαν επίσης απόδειξη ότι η πραγματικά γνήσια ποπ μουσική καμία σχέση δεν έχει με όσα ακούγονται κατά κόρον στα ραδιόφωνα και ότι μπορεί να γίνει πολύ σημαντικότερη από πολλά δήθεν ροκ συγκροτήματα. Σχηματίστηκαν στο Λονδίνο το 1990 και πήραν το όνομά τους από τη γνωστή ποδοσφαιρική ομάδα της Γαλλίας. Με βασικό πυρήνα τον Πιτ Γουίγκς και τον Μπομπ Στάνλεϊ, αρχικά συνεργάστηκαν με διάφορες τραγουδίστριες πριν καταλήξουν στη Σάρα Κράκνελ, αν και το αρχικό σχέδιο ήταν η μπάντα να μην έχει σταθερή τραγουδίστρια. Δυστυχώς, οι απαντήσεις στις ερωτήσεις μας δεν έφτασαν αρκετά γρήγορα για να προλάβουμε το τυπογραφείο του προηγούμενου φύλλου. Σε κάθε περίπτωση, εμείς σας παρουσιάζουμε -έστω σε αυτό- τη συνέντευξη της Σάρα!

Πώς λειτουργεί η συγγραφή τραγουδιών -και η δημιουργική διαδικασία εν γένει-μέσα στο συγκρότημα;
Ο Μπομπ (σ.σ. Στάνλεϊ -πλήκτρα, παραγωγή και σύνθεση), ο Πιτ (σ.σ. Γουίγκς -πλήκτρα, παραγωγή και σύνθεση επίσης) και εγώ ανταλλάσσαμε πάντα μεταξύ μας ιδέες ελεύθερα ενόσω γράφαμε τραγούδια. Αυτό βοηθάει πολύ και παίρνει την πίεση από πάνω μας. Μεγαλώσαμε ακούγοντας την ίδια μουσική, βλέποντας τις ίδιες ταινίες και ψαρεύοντας ρούχα από αγορές και φιλανθρωπικά μαγαζιά, είμαστε πολύ συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο. Πολύ συχνά ένα τραγούδι θα έχει δημιουργηθεί με συμβολή όλων μας.

Μετά από 25 χρόνια σε ένα συγκρότημα, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις μάθει για την ιδιότητά σου ως μουσικού;
Νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα από πολύ νωρίς σχετικά με το να είσαι σε ένα συγκρότημα είναι να επιμένεις σε αυτό που πιστεύεις -και τότε η μελλοντική σου καριέρα θα είναι και ευτυχισμένη. Πρέπει να είναι εξουθενωτικό να προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι ήδη!

sinentefxi saint etienne tefxos 97 foto2

Ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ των Saint Etienne και γιατί;
Πάντα καταλήγω στο πρώτο, το Fox Base Alpha, όχι επειδή υποχρεωτικά πιστεύω ότι είναι το καλύτερό μας, αλλά επειδή το ότι κάναμε δίσκο ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα που μας είχε συμβεί. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε!

Ας συζητήσουμε για το How we used to live. Πώς προέκυψε η εμπλοκή σας με το πρότζεκτ;
Ήδη υπήρχε μια σχέση ανάμεσα στους Saint Etienne και στο Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο, γιατί είχαμε κάνει μερικά σάουντρακ γι’ αυτούς, οπότε είναι ένα από αυτά τα πρότζεκτ που απλά προέκυψαν!

Υπήρξε καμιά συμμετοχή από την πλευρά σας στην ταινία και το αντίστροφο; Σε κάθε περίπτωση, πώς προσεγγίσατε το κόνσεπτ της ταινίας, προκειμένου να συνθέσετε τη μουσική της;
Ο Μπομπ, ο Τράβις (σσ. Έλμπορο, σεναριογράφος) και ο Πολ (σσ. Κέλι, σκηνοθέτης) πέρασαν πολλές ώρες χτενίζοντας τεράστια ποσότητα αρχειακού υλικού. Ο Πιτ ξεκίνησε κάποια μέρη της μουσικής, πριν ο Πολ να ξεκινήσει καν το μοντάζ. Επειδή έχουμε δουλέψει με τον Πολ για πολλά χρόνια, υπάρχει ένα είδος τηλεπάθειας: είναι ακόμα ένα πρόσωπο με το οποίο είμαστε πολύ ομοϊδεάτες.

Πού βρίσκεται η πρόκληση στο να ερμηνεύεις ζωντανά τη μουσική μιας ταινίας και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να ερμηνεύεις ζωντανά αυτήν και στο να ερμηνεύεις τα δικά σου τραγούδια;
Νομίζω ότι η πιο μεγάλη πρόκληση είναι να το να μην αποσπάσεις την προσοχή του κοινού από την ταινία -εμείς είμαστε εκεί για να την ενισχύσουμε. Φαντάζομαι ότι στις συναυλίες όπου παίζουμε τα κομμάτια των Saint Etienne θέλουμε να έχουμε πολλή αλληλεπίδραση με το κοινό, είναι πιο διασκεδαστικό έτσι!

Τι μπορούμε να περιμένουμε από την επικείμενη εμφάνισή σας στη Θεσσαλονίκη;
Θα παίξουμε το σάουντρακ του How We Used To Live σε παράλληλη προβολή με την ταινία και θα ακολουθήσει ένα μικρό σετ των Saint Etienne, 8 τόσα τραγούδια. Δυο ώρες διασκέδασης! Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου!



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved