ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ

συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

Γνωρίζουμε τη Φωτεινή Βελεσιώτου από το 1985. Ερμηνεύτρια λιτή, δωρική, με φωνή που σε τραντάζει. Μια γνήσια ρεμπέτισσα, που φέρνει πάνω της κάτι από τη Μπέλλου, μια παρουσία πλήρως εκτός star system. Τόσα χρόνια έχει κόσμο που την ακολουθεί σταθερά, αλλά και σημαντικές συνεργασίες με τον Γιώργο Καζαντζή, το Μιχάλη Νικολούδη, τη Μελίνα Κανά κ.ά. Πολλοί την αποκαλούν ροκ ρεμπέτισσα!

 

Είναι μεγάλη χαρά που σας ξαναβλέπουμε. Τι μας έχετε ετοιμάσει αυτή τη φορά;

Αυτό που έχουμε ετοιμάσει είναι μια υπερπαραγωγή. Εγώ που είμαι μιας ηλικίας, συνεργάζομαι με νέα παιδιά, στην προκειμένη με τον Βαγγέλη τον Καζαντζή, ο οποίος θεωρώ ότι είναι πολλά υποσχόμενος νέος δημιουργός. Αφορμή για τη συνεργασία ήταν ένα τραγούδι σε στίχους του Γιώργου Γκώνια. Ξεκινήσαμε περιοδεία από το καλοκαίρι, με προτελευταίο σταθμό τη ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την περιοδεία;

Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική και πολύ συγκινητική, ειδικά στην επαρχία. Οι άνθρωποι που ήρθαν να δουν την παράσταση ήταν ιδιαίτερα θερμοί, άνθρωποι αγκαλιάς που ήθελαν να ακούσουν. Αυτό είναι υπέροχο. Ειδικά στις μέρες μας. Αψηφώντας τους δύσκολους καιρούς και τα ζόρια τα οικονομικά, έρχονται και θέλουν να ακούσουν. Όταν σου λένε άνθρωποι ότι έκοψαν το τσιγάρο όχι γιατί τους το επέβαλε ο γιατρός, αλλά γιατί έτσι εξοικονομούν τα χρήματα για να έρθουν να σε ακούσουν, μπορείς εσύ να σταματήσεις να τραγουδάς; Δεν μπορείς.

Αυτό που περιγράφετε είναι πολύ τρυφερό!

Αυτά εισπράττω από τον κόσμο και δεν μπορώ ούτε να τα ξεχάσω ούτε να τα περιγράψω με λόγια. Το μόνο που ξέρω, είναι πως ό,τι εισπράττω εκείνες τις στιγμές από τον κόσμο με κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Σας αρέσει να συνυπάρχετε πάνω στη σκηνή με νεότερους συναδέλφους σας. Πως εκφράζεται μέσα από τη μουσική το αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών;

Είναι δέλεαρ και στοίχημα για μένα να δοκιμάζω μέσα από φρέσκα μυαλά καινούριες ιδέες. Σαφώς και συνεργάζομαι και με καλλιτέχνες της δικής μου ηλικίας, όμως η συνεργασία με νέους έχει πάντα να δώσει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

Αυτό είναι που σας γοητεύει στο να «παντρεύετε» μουσικές, παρότι είστε λάτρης του ρεμπέτικου;

Με τον Βαγγέλη τον Καζαντζή δεν τραγουδάω ρεμπέτικα. Τραγουδάω άλλα πράγματα και αυτό για μένα είναι μεγάλη τιμή και χαρά. Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για μένα να πω και άλλα τραγούδια, πέρα από τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά που συνήθως έλεγα. Είμαι της λογικής πως όλες οι μουσικές μπορούν να συνυπάρξουν.

Σας στεναχωρεί που δεν προλάβατε την εποχή που το ρεμπέτικο τραγούδι μεσουρανούσε;

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν με στεναχωρεί που δεν πρόλαβα. Αλλά νιώθω τυχερή που έστω και αργά ανακάλυψα αυτούς τους δρόμους. Και τους ακολουθώ όσο μπορώ πιστά.

Πώς αντιλαμβάνεστε την επικοινωνία σας με το κοινό την ώρα που είστε πάνω στη σκηνή;

Δεν περιγράφεται με λόγια. Μέσα από τα μάτια μιλάμε τη γλώσσα της καρδιάς.

Γνωρίζετε το κοινό της Θεσσαλονίκης πολύ καλά. Είναι διαφορετικό από το κοινό άλλων περιοχών; Ποια είναι η γνώμη σας;

Δεν θα το έλεγα. Έχω εισπράξει πάρα πολλά πράγματα από τον κόσμο σε όποια περιοχή και να βρέθηκα στην Ελλάδα. Αυτό θεωρώ ότι είναι «ταμπέλα» και τα κλισέ δεν μου αρέσουν καθόλου.

Ο κόσμος θέλει να ακούσει ενδιαφέροντα πράγματα. Έτσι δεν είναι;

Και βέβαια θέλει. Η μουσική είναι λύτρωση. Και είναι μία. Η καλή μουσική είναι μία.

Νομίζετε πως η μουσική μπορεί –ως διεθνής «γλώσσα» επικοινωνίας- να δώσει και πάλι το έναυσμα στον κόσμο να αντιδράσει;

Ναι. Νομίζω ότι πρέπει όλοι οι συνάδελφοι να αγκαλιαστούμε και να βγούμε να παίζουμε στους δρόμους για να «ξυπνήσουμε» τον κόσμο. Δυστυχώς βλέπω ότι οι άνθρωποι έχουμε βουλιάξει και ότι δεχόμαστε τη μοίρα μας όπως έχει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό.

Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάποια στιγμή η κατάσταση;

Θέλω να το ελπίζω γιατί διαφορετικά δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.

Το βλέπετε κοντά;

Ναι το βλέπω κοντά. Χρειάζεται προσπάθεια όμως.

Τι χρειάζεται κατά τη γνώμη σας για να βγούμε από το αδιέξοδο;

Ένας φωτισμένος άνθρωπος… να πάρει η ευχή! Ένας φωτισμένος άνθρωπος να κυβερνήσει επιτέλους αυτή τη χώρα ανθρώπινα και χωρίς ιδιοτέλεια. Τόσα χρόνια όμως είμαστε άτυχοι. Δεν μας αξίζει αυτό!

Ο χώρος της μουσικής είναι δύσκολος. Υπάρχει χώρος για νέα ταλαντούχα παιδιά;

Ο χώρος είναι όντως δύσκολος. Και για τα νέα παιδιά ακόμα δυσκολότερος… Εμείς οι παλαιότεροι δεν δίνουμε εύκολα χώρο στα νέα παιδιά, ενώ θα έπρεπε. Άντλησα την τρυφερότητα από τη δουλειά μου ως δασκάλα και  από τον ρόλο της μητέρας και προσπαθώ να «κλέψω» από την παιδικότητα των παιδιών. Και τα δύο ήταν δώρα για μένα. Ξέρω τι σημαίνει παιδί και τρυφερή ηλικία και είμαι πανευτυχής που τα παιδιά μου με θέλουν στην παρέα τους και που μπορούν να ακουμπούν πάνω μου. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο βλέπω και τα νέα ταλαντούχα παιδιά που προσεγγίζουν τη μουσική και έχουν πράγματα να δώσουν. Εγώ τα υποστηρίζω όσο μπορώ…

Τη Φωτεινή Βελεσιώτου και τον Βαγγέλη Καζαντζή θα τους απολαύσουμε την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ (Βαΐου 5, Πλατεία Μοριχόβου, Λαδάδικα), όπου μαζί με τους Δημήτρη Μπρέντα, Διονύση Μακρή και Γιώργο Μαγαλιό θα μας χαρίσουν μια υπέροχη μουσική βραδιά. Η ώρα έναρξης της παράστασης έχει οριστεί στις 22:00 και οι τιμές των εισιτηρίων είναι 8 ευρώ για τη γενική είσοδο και 6 ευρώ για τους φοιτητές. Όσοι επιθυμούν να κάνουν κράτηση, μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 2310 510081.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved