ΖΩΗ ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ
Τα πάντα μπορούν να συμβούν αρκεί να σου μιλάει η ψυχή
Συνέντευξη στον Θοδωρή Μπακάλη
Σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στη μαγεία του ταγκό μας καλεί, την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΜΠΑΡ Μ2) η πολυτάλαντη Ζωή Τηγανούρια, με αφορμή την κυκλοφορία των δύο βιβλίων/CD της για ακορντεόν και πιάνο.
Με ένα συναυλιακό πρόγραμμα σε εξέλιξη που η ίδια χαρακτηρίζει ασφυκτικό, αφού περιλαμβάνει επίσης πολλές συναυλίες στην Αττική, αλλά και στην Ιταλία, στην Τρίπολη και βέβαια στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η ίδια, στη Σαμοθράκη (την ιδιαίτερη πατρίδα της) –όπου τη συναντήσαμε προ μηνός αναρωτιόταν αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει… Παράλληλα ετοιμάζει το επόμενο ορχηστρικό cd της, λέγοντας «έχω ήδη ξεκινήσει να δουλεύω αυτό το project με πολλή όρεξη, μιας και έχω αρκετό καιρό να γράψω instrumental μουσική».
Σε ερώτηση πώς τα καταφέρνει και πώς είναι η ζωή της τώρα που είναι πια και μητέρα, απαντά: «Η ζωή μου είναι τώρα καλύτερη από ποτέ, γεμάτη αρώματα, ευτυχισμένες στιγμές, γλυκές και δυνατές συγκινήσεις. Ό,τι και να πω θα είναι λίγο για να περιγράψω τα καθημερινά συναισθήματα που μας πλημυρίζουν με τον άντρα μου, με την παρουσία της κόρης μας στη ζωή μας».
Αναφερόμενη στο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί γύρω μας, λέει: «Η κρίση έχει δημιουργήσει επιπρόσθετες ευθύνες και απαιτεί διπλό χρόνο εργασίας απ’ ότι παλιά, που ήταν «όλα στρωμένα», ωστόσο αυτοί που φοβούνται είναι αυτοί που έχουν μάθει στα εύκολα, που βαριούνται τη δουλειά και που τους αρέσει η γκρίνια και η μιζέρια… Η ομάδα μου δουλεύει πολύ σκληρά και ακούραστα κι έτσι έχουμε διαρκώς σοβαρές προτάσεις και πολλή δουλειά, όπως φαίνεται άλλωστε και από το βαρύ πρόγραμμά μας».
Μέσα από το «απόλυτο μουσικό ταξίδι» όπως χαρακτηρίζει τη ζωή και την πορεία της, σταχυολογούμε κι άλλα λεγόμενά της:
«Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω, αφομοιωθήκαν όλα τα διαφορετικά είδη μουσικής που αγαπώ και βρέθηκαν να παντρεύονται μεταξύ τους, χωρίς όμως να μαλώνουν. Τότε πήρα το «μάθημα μου» να μην πιέζω καταστάσεις, αλλά να αφήνω το χρόνο να με καθοδηγεί».
«Όλα αυτά τα χρόνια μάζευα εμπειρίες, ιδέες, γνώσεις, έκανα συλλογή από ήχους και όποτε είχα χρόνο, χρήματα και έμπνευση έκανα καταγραφή. Όμως η απέραντη μουσική (και τα είδη της)… όλα αυτά έπρεπε να αποκωδικοποιηθούν και έτσι και έγινε!».
«Τα πράγματα δεν είναι εύκολα αν τα κάνεις όλα μόνος, κάποια στιγμή μπουκώνεις και εκεί χρειάζεται ανάσα. Την ανάσα στη δίνει η εμπειρία, η απόσταση από την παραγωγή και, αν είσαι τυχερός, οι καλοί άνθρωποι γύρω σου χωρίς εμπάθειες, ζήλια και υστεροβουλία. Τα έξοδα για μια καλή παραγωγή είναι πολλά, χρειάζεται «γροθιά», μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία. Είναι δύσκολο ο ίδιος ο καλλιτέχνης να ασχολείται και με όλα τα παρελκόμενα, να είναι παραγωγός του εαυτού του, χρηματοδότης, σκηνοθέτης όλου του concept από εξώφυλλα ως και ρούχα, από τη σειρά των κομματιών ως το πόσο δυνατά θα ακούγεται το μπάσο ή το κανονάκι».
«Υπάρχει μια αναμπουμπούλα αυτή την εποχή στη δισκογραφία, δεν έχει βρει φόρμουλα ούτε έχει εδραιωθεί η κατάσταση με το internet. Είναι ένα χάος στο οποίο έχουμε όλοι μπει μέσα και προσπαθούμε να κολυμπήσουμε για να μην πνιγούμε. Ωστόσο κάποια στιγμή θα ισορροπήσει και θα στρώσει, αλλά θα περάσουμε αρκετή ταλαιπωρία όλοι εμείς της γενιάς μου μέχρι να γίνει αυτό».
«Κανένα μουσικό όργανο δεν είναι περιορισμένης μουσικής εμβέλειας αν υπάρχει έμπνευση, όραμα, αγάπη, σχέδιο, φαντασία. Αρκεί να αντιμετωπίζεις την τέχνη με αλήθεια και όχι με φραγμούς, φανατισμό, «κολλημένες», απολιθωμένες και στείρες ιδέες. Τα πάντα μπορούν να συμβούν αρκεί να σου μιλάει η ψυχή, να σε οδηγεί η καρδιά και να βοηθάει η λογική για να μη παρεκτρέπεσαι».
