Το οντολογικό επιχείρημα

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ

Το οντολογικό επιχείρημα: γράφει η Σούλα Χειμάρα

Απλοϊκά μας λέει ότι ο θεός είναι το τελειότερο ον που μπορεί να φανταστεί κανείς όπως ακριβώς φαντάζεται, για παράδειγμα, το τελειότερο μέρος στον κόσμο. Εφόσον λοιπόν μπορεί κάποιος να φανταστεί κάτι απόλυτα τέλειο και «νοητικά» να το συλλάβει, αυτό υπάρχει, επειδή ορίζεται. Μια γνωστή διατύπωση του οντολογικού επιχειρήματος, έδωσε ο Άγιος Άνσελμος, στην οποία ισχυρίζεται ότι θεός είναι «το ον εκείνο, του οποίου το μεγαλείο ξεπερνά οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει ο νους».

Το οντολογικό επιχείρημα: Η απόδειξη

Στην ουσία ισχυρίζεται ότι μια απόδειξη αυτής της τελειότητας του μεγαλείου είναι η ύπαρξη. Ένα τέλειο ον δεν θα ήταν τέλειο, αν δεν υπήρχε. Συνεπώς, ο ορισμός του θεού συνεπάγεται ότι υπάρχει υποχρεωτικά.

Επειδή στην προκειμένη επιχειρηματολογία, το συμπέρασμα προηγείται της εμπειρίας, το επιχείρημα είναι γνωστό ως επιχείρημα πρωθύστερο. Προφανώς είναι μια παράλογη συνεπαγωγή, γιατί δείχνει ότι μας επιτρέπει να ορίσουμε την ύπαρξη οποιουδήποτε πράγματος. Ακόμη κι αν φανταστούμε τέλεια πράγματα, αυτό που κάνουμε είναι να φανταζόμαστε τέλεια παραδείγματα ενός συγκεκριμένου πράγματος.

Το οντολογικό επιχείρημα: Το σφάλμα

Ο θεός, ωστόσο, δεν αποτελεί απλώς το τέλειο παράδειγμα κάποιου είδους καθ’ο,τι, όπως ορίζεται, είναι το τελειότερο απ’όλα τα πράγματα. Το σφάλμα, επομένως, του οντολογικού επιχειρήματος είναι ότι αντιμετωπίζει την ύπαρξη του θεού σαν να ήταν απλώς μία ακόμα ιδιότητα.

Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε το σφάλμα να αντιμετωπίζουμε την ύπαρξη ως μια ιδιότητα και όχι ως προϋπόθεση για να μπορέσει κάτι να έχει οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα, όπως την παντοδυναμία ή την παναγαθοσύνη στην περίπτωση του θεού.

Το οντολογικό επιχείρημα: Το επιχείρημα

Όπως όταν φανταζόμαστε τον Άγιο Βασίλη ως ευτραφή παππούλη με άσπρη γενειάδα, μιλάμε για κάποιες ιδιότητες του πλασμένες στο μυαλό μας και όχι για ύπαρξη. Στην ουσία λέμε ότι «αν υπήρχε Άγιος Βασίλης, θα ήταν έτσι». Το ίδιο ισχύει και με τον θεό.

Είναι βασικά μια υποθετική πρόταση που σημαίνει «αν υπήρχε ένα τέλειο ον θα ήταν παντοδύναμο και πανάγαθο». Όμως, ακόμη και να δεχόμασταν τις υποτιθέμενες ιδιότητες ως απόδειξη ύπαρξης, ένα από τα συμπεράσματα του οντολογικού επιχειρήματος είναι και πάλι ψευδές, διότι υπάρχει το «πρόβλημα του κακού» που δεν συνάδει με ιδιότητες παναγαθοσύνης και παντοδυναμίας εκ μέρους ενός απόλυτα τέλειου όντος.

 

Διαβάστε τα άρθρα με θέμα την φιλοσοφία που έχουμε δημοσιεύσει

Ορφέας

Επίκουρος

Η ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης

Ριβιέρα



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved