Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ

(DEUX JOURS, UNE NUIT / TWO DAYS, ONE NIGHT)

Η νέα ταινία των Νταρντέν είναι στάση ζωής. Το θέμα της επίκαιρο και καυτό: η εργασιακή και η συναδελφική αλληλεγγύη. Μια γυναίκα, η Σάντρα (Κοτιγιάρ) που υποφέρει από κατάθλιψη, μαθαίνει στη φάση της ανάρρωσής της ότι οι συνάδελφοι στη δουλειά βρέθηκαν σε δίλημμα από το αφεντικό, αν θα πρέπει να χάσουν τα πριμ τους ή ν” απολυθεί εκείνη. Κι ότι όλοι εκτός από δυο ψήφισαν (φανερά) υπέρ του πριμ και φυσικά ότι η Σάντρα απολύθηκε ερήμην. Η ανακοίνωση της είδησης γίνεται τηλεφωνικά από μια συνάδελφο και φίλη που την υποστήριξε και η Σάντρα γίνεται ακόμη πιο κουρέλι, βυθιζόμενη εκ νέου στην κατάθλιψή της.

Ωστόσο ο άντρας της, Μανού (Ροντζιόνε), και η ίδια φίλη την παροτρύνουν να δει το αφεντικό κι εκείνος δέχεται να επαναληφθεί η ψηφοφορία την ερχόμενη Δευτέρα, μυστική αυτή τη φορά. Η Σάντρα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια και τα κουράγια της και να πείσει εννιά από τους δεκάξι ψηφοφόρους ότι είναι ικανή, ότι είναι δουλευταρού κι ότι έχει ανάγκη τη δουλειά κι όχι την Πρόνοια. Έχει μόνο ένα Σαββατοκύριακο να το πετύχει. Μεγάλος της αντίπαλος, ο προσωπάρχης Ζαν-Μαρκ (Ολιβιέ Γκουρμέ, μέτοχος σε όλες σχεδόν τις ταινίες των Νταρντέν), ο οποίος δρα παρασκηνιακά σε βάρος της.

Με αφορμή την ιστορία και την περιπλάνηση της ηρωίδας, οι Νταρντέν χαρτογραφούν τη ζωή στα προάστια, τα προβλήματα και την ψυχοσύνθεση των κατοίκων, το οικιστικό περιβάλλον, τις συνήθειες, την πολυφυλετική προέλευσή τους, την ενσωμάτωση και εντέλει την ομοιογένεια και την αρμονική ή μη συνύπαρξη. Όλα αυτά δεν είναι αναμενόμενα, όπως και οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων-υπαλλήλων, που είναι άλλοτε συγκινητικές κι άλλοτε βίαιες. Η υπόθεση αποκτά σασπένς χωρίς να υπάρχει ορατός κίνδυνος, διότι η ευγενική Σάντρα αμφιταλαντεύεται σε κάθε απόρριψη και συνεχίζει κυρίως χάρη στην ακατάπαυστη ενθάρρυνση του αντρός της.

Η άνοδος προς το Γολγοθά της θα συμπαρασύρει στο διάβα της όλους τους εμπλεκόμενους, θα τους φέρει αντιμέτωπους με τις πράξεις και την καθημερινότητά στα σπίτια τους, θα τους αφυπνίσει ή/και θα τους αναγκάσει να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Η Σάντρα με τη στάση της γίνεται σύμβολο και παράδειγμα σε όλους μας. Όταν όμως το δίλημμα θα τεθεί στην ίδια προσωπικά, θα κρατήσει χαρακτήρα; Θα εξακολουθήσει να είναι καταθλιπτική ή θα δώσει ηχηρό ράπισμα χωρίς να γυρίσει το άλλο μάγουλό της;

Υπόβαθρο όλων αυτών είναι οι μεθοδεύσεις των αφεντικών και των τσιρακιών τους, που βάζουν τους εργάτες – υπαλλήλους να «σφάζονται» μεταξύ τους, νίπτοντας οι ίδιοι τας χείρας των. Δυστυχώς αυτό είναι το παιχνίδι τους, διαίρει και βασίλευε, το οποίο χοντραίνει όσο περιορίζονται τα κέρδη τους κι ίσως η μόνη υγιής αντίδραση, μοιάζει να είναι η αλληλεγγύη κι η ενότητα των υπαλλήλων – στόχων. Η πράξη δείχνει ότι δεν είναι οι μισθοί που καθηλώνουν μια εύρωστη επιχείρηση. Συνήθως είναι η απληστία και η διαβόητη «αέναη κερδοφορία», ένας μύθος που γεννήθηκε και συντηρείται από την παγκοσμιοποίηση των αγορών, οι οποίες στηρίζονται σε καταναλωτικές κοινωνίες. Διέξοδός μας είναι η απεμπόληση του καταναλωτικού προτύπου και η επιστροφή στον φυσικό άνθρωπο. Φτωχός δεν είναι αυτός που έχει λίγα αλλά αυτός που αποζητά όλο και περισσότερα, που επιθυμεί κι άλλα κι άλλα, χωρίς τέλος. (Ο πιο ταπεινός πρόεδρος του κόσμου, Χοσέ Μουχίκα, επαναλαμβάνει τα λόγια του Επίκουρου, του Σενέκα, των Αϊμάρα)

Οι αδερφοί Νταρντέν χτίζουν στέρεα επάνω στις ερμηνείες, όλες τουλάχιστον συγκινητικές. Δεν υπάρχουν φτιασίδια, μακιγιάζ, κοστούμια, εφέ, ιδιαίτεροι φωτισμοί και λήψεις. Τίποτα δεν παρεμβάλλεται ώστε να αλλοιώσει την ένταση ή την αλήθεια κι όλα εξαρτώνται από τους ηθοποιούς και μόνο, οι οποίοι (της Κοτιγιάρ πρυτανεύουσας) σηκώνουν το σταυρό με αυταπάρνηση… μέχρι να τον ξεφορτωθούν. Ακόμα και οι (ελάχιστες) μουσικές που παίζουν συμβολικό ρόλο, είναι αιτιολογημένες ερμηνείες: διασκευές της Gloria (Βαν Μόρισον) και των Needles and Pins (Σόνι Μπόνο & Τζακ Νίτσε). Ερμηνείες στάσης ζωής.

Αξιολόγηση: ****

Κώστας Γ. Καρδερίνης

Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιέρ και Λυκ Νταρντέν

Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε, Ολιβιέ Γκουρμέ.

Διάρκεια: 95’

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΙΟΝ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved