Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ
Βαγγέλης Φάμπας: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης
Ο Βαγγέλης Φάμπας είναι ένας από αυτούς τους ελάχιστους που έχει δημιουργήσει στις ΗΠΑ. Στα 16 χρόνια που έμεινε στη Νέα Υόρκη (1979-1996). Το «Ακρόαμα» ήταν η πρώτη μπουάτ που άνοιξε μόνος του. Ο «Θίασος» ήταν το δεύτερο μουσικό στέκι. Εκεί συνέρρεε ένα συνονθύλευμα από φοιτητόκοσμο, διανοητές, επιχειρηματίες, πρίγκιπες. Ακόμα και θαμώνες και «φίρμες» από τα ανταγωνιστικά «σκυλάδικα» της Αστόριας.
Κατάφερε να συνεχίσει και να εκσυγχρονίσει το μουσικό σκηνικό της ομογένειας της Νέας Υόρκης. Αυτό το πεδίο που είχαν θεμελιώσει πρώτος ο Σεραφείμ Λάζος με την «Μπουάτ του Λάζου». Στη συνέχεια ο Γρηγόρης Μανινάκης, με συνεργάτες τον Βαγγέλη Φάμπα και την Ελλη Πασπαλά με τον «Μικρόκοσμο».
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ
Ο Βαγγέλης Φάμπας μαθήτευσε από τα 4 του χρόνια δίπλα στον πατέρα του. Το διάσημο και διεθνούς ακτινοβολίας κιθαριστή, Δημήτρη Φάμπα. Στα 14 χρόνια του σπούδασε ανώτερα θεωρητικά, διεύθυνση ορχήστρας, πιάνο και κιθάρα. Στα 22 του πήγε για μεταπτυχιακά στη Νέα Υόρκη. Μετά το τέλος των μουσικών σπουδών του στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.
Είναι μία βαθειά καλλιτεχνική φύση με σπάνιο ήθος. Ασυμβίβαστος περιπατητής στους ανελεύθερους και στενούς δρόμους της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας. Χωρίς να εκτίθεται ή να εκθέτει. Δημιουργεί ό,τι θέλει και όπως το θέλει. Με όλο το κόστος που πληρώνει για την καλλιτεχνική του πορεία, ανεξαρτήτου κινδύνου.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: Η ΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Στη Νέα Υόρκη πήγε το 1979. Για πρώτη φορά. Από το 1980 ξεκίνησε σπουδές στη μουσική, μεταπτυχιακά στη σύνθεση στο Queens College. Παράλληλα, το 1980, ξεκίνησε και η διαδρομή μου στη μουσική στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Βρέθηκε από σύμπτωση να εργάζεται στην παραγωγή της «Καταιγίδας» του Σαίξπηρ. Σε κινηματογραφική διασκευή από τον Πολ Μαζούρσκι. Εκεί συνεργάστηκε ως μουσικός σύμβουλος του Μαζούρσκι για περίπου 10 μήνες προεργασίας. Έμαθε την τέχνη του κινηματογράφου από άτομα μιας πιο ηλικιωμένης και έμπειρης γενιάς κινηματογραφιστών.
Μία εμπειρία που τον έκανε να αγαπήσει την αμεσότητα αυτής της μουσικής. Να απομακρυνθεί κάπως από τα ακαδημαϊκά μονοπάτια στη σύνθεσή του. Με προτροπή του Μαζούρσκι ξεκίνησε και τη συνεργασία του ως συνθέτης με το Ελληνικό Θέατρο της Νέας Υόρκης. Το οποίο αγάπησε και συνεργάστηκε σε όλες του τις παραγωγές. Μέχρι τη στιγμή που έχασε την έδρα του και μεταστεγάστηκε στο «LaMama». Πλέον ως Theatre Company. Εντέλει σταδιακά ατόνησε.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Η καλλιτεχνική μετάβαση στην Αθήνα ήταν αρκετά προβληματική. Για αρκετά μεγάλο διάστημα προσπάθησε να ενταχθεί στα κοινωνικά και επαγγελματικά δρώμενα της Αθήνας. Αντιμετωπίστηκε και από τους ακαδημαϊκούς και μουσικούς κύκλους ως «άλλος ένας μουσαφίρης». Αυτός που ήρθε να μοιραστεί την πίτα. Εργάστηκε λοιπόν για κάποια χρόνια σαν καθηγητής ωδείου. Ακολούθως ως ραδιοφωνικός παραγωγός και ενορχηστρωτής για την Ορχήστρα ποικίλης μουσικής της ΕΡΤ.
Τα πράγματα βελτιώθηκαν όταν ξεκίνησε να συνεργάζεται με τη μεγάλη εταιρεία διαφημιστικών ταινιών εκείνης της εποχής, την Κίνο, το 1997. Με αυτούς έγραψε μουσική σε περίπου 150 διαφημιστικές ταινίες. Παράλληλα ο Βαγγέλης Φάμπας γνώρισε αρκετούς ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες του κινηματογράφου και του θεάτρου. Με αυτούς άρχισε να έχει συνεργασία. Ξεχωρίζει τη συνεργασία μου με το Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο. Του οποίου έχει «ντύσει» όλες τις ταινίες. Αλλά και με τους Σταύρο Ψυλλάκη, Κώστα Μαχαίρα, Σπύρο Τέσκο και άλλους.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
Το 2002 ίδρυσε ο Βαγγέλης Φάμπας την Massive Productions. Μία εταιρεία παραγωγής ταινιών και δίσκων. Με παραγωγική μονάδα με δικά της στούντιο ηχογράφησης. Όπως και σουίτες επεξεργασίας εικόνας. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξει την ιδιότητα του παραγωγού. Να λειτουργήσει στον καλλιτεχνικό χώρο σύμφωνα με τις προτιμήσεις του.
Από τους 26 περίπου δίσκους της Massive Productions μπορούμε να αναφέρουμε τον δίσκο του Σταύρου Σοφιανόπουλου «Ο χορός του Πυθέα». Ακόμη το «Mareas», της Sussane Wieser, το «Batalla», του Δημήτρη Φριτζαλά. Επίσης το «Light of Innocence», της Irina Valentnova Karpuchina, το «Elmarlamar», του Μίμη Πλέσσα. Τέλος το «Του ανέμου οι λέξεις», με τη Σωτηρία Λεονάρδου και το «Ο γιος του φύλακα», με το Σωκράτη Μάλαμα και τη Μάρθα Φριτζήλα. Σε μουσική δική του καθώς και κάποια παραδοσιακά, όπως «Το πολυφωνικό της Αετόπετρας» κ.ά.
Μέσα από την Massive Productions ξεπήδησαν επίσης και κάποια labels Από αυτά ξεχωρίζουμε την Outlandish Recordings. Αυτή έχει παράξει ηχογραφήματα, που πολύ δύσκολα θα έβρισκαν παραγωγή στην Ελλάδα. Μιλάμε για εντελώς αντιεμπορικές δουλειές μεν, με μεγάλη καλλιτεχνική υπεραξία δε. Να αναφέρουμε τα άλμπουμ «String less», με το ομώνυμο φωνητικό σχήμα. Το «Vergessenheit song book», του Κώστα Κακούρη και του Αναστάση Γρίβα. Το «Binome», της Σοφίας Αβραμίδου, το «The Meeting», του Λάκη Τζίμκα κ.ά που παρήγαγε ο Βαγγέλης Φάμπας.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΚΑΡΙΑΣ
Από το 1996, μετά το θάνατο του πατέρα του, βρέθηκε στην Ικαρία. Η αντίθεση της ανοιχτωσιάς των ψυχών των κατοίκων του νησιού με την αντίστοιχη, επιθετική σχεδόν, συμπεριφορά των κατοίκων της Αθήνας το μάγεψε αμέσως. Για τα επόμενα 25 χρόνια πηγαινοέρχεται στην Ικαρία χειμώνα-καλοκαίρι. Η άγρια ομορφιά του νησιού γλυκαίνει απίστευτα την ψυχή του.
Έχοντας την αίσθηση ενός χρέους προς το νησί ξεκίνησε το 2006, μαζί με την Klaudia Delmer, το Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων Ίκαρος. Καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετείχαν στο Φεστιβάλ περιλαμβάνουν ονόματα όπως οι L’ Hamdefoc (Ισπανία), Motion Τrio (Πολωνία). Οι Jamel Benyelles και D’jam Fam, Etnika (Μάλτα), Chicana Gypsy Band (Ισπανία, Μεξικό, ΗΠΑ). Οι Quartaumentata (Καλαβρία), Margarida Guerreiro (Πορτογαλία), Luna Piena Trio (Ιταλία-Σικελία). Οι Alexander Spitzing (Γερμανία), Lise Lunde Brennhagen, Laura Ellestad και Asgeir Blaavarp Heimdal (Νορβηγία). Το συγκρότημα Kolektif Istanbul (Τουρκία), Lamia Bedui (Τυνησία), κ.ά.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Δίπλα σε αυτούς, στα χρόνια λειτουργίας, υπήρξαν και εγχώριοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Του εντέχνου χώρου, του ροκ, αλλά και της πειραματικής μουσικής. Όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Βασίλης Σκουλάς, η Έλλη Πασπαλά, ο Παύλος Παυλίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Δώρος Δημοσθένους. Ακόμη ο Γιάννης Σπάθας με τον Βασίλη Λέκκα, η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή. Ο Θοδωρής Κοτονιάς, ο Βασίλης Γισδάκης, ο Χρήστος Τσιαμούλης, ο Σωκράτης Σινόπουλος, η Καίτη Κουλλιά. Οι Mode Plagal, οι Balarom Trio (Παντελής Στόικος, Κυριάκος Ταπάκης, Λουκάς Μεταξάς).
Οι Affection Trio (Θέμης Νικολούδης, Βασίλης Ρακόπουλος, Πέτρος Βαρθακούρης), οι Villagers of Ioannina City. Οι He-Jazz Collective, οι Burger Project, οι Stringless. Η ομάδα χορού «Κι όμως κινείται» κ.ά. Πολλές φορές ήρθε σε σύμπραξη με πολύ αξιόλογους Ικάριους δεξιοτέχνες. Τα φεστιβάλ συμπληρώθηκαν με κινηματογραφικές ταινίες παρουσία των σκηνοθετών τους. Σεμινάρια και εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ: ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ
Υπάρχουν πάμπολλοι άξιοι συνθέτες σήμερα που γνωρίζει. Η εποχή μας είναι κυρίως productoriented, αναφέρει. Δεν ευνοεί τους δημιουργούς, όσο ευνοεί τους ερμηνευτές. Όσοι δημιουργοί δεν ακολούθησαν το δρόμο της τεχνολογικής αναβάθμισης και δεν είναι οι ίδιοι πολυ-εργαλεία, έχουν πρόβλημα.
Καμία εταιρεία δεν επενδύει παραγωγικά. Στην ουσία η δισκογραφία πληρώνεται πλέον από τους ερμηνευτές. Κυρίως τους εμπορικούς. Για παραγωγή συναυλιακού υλικού ή ρεπερτορίου. Για χρήση στα μαγαζιά που συνεργάζονται. Οι μόνοι που μπορούν ακόμη να παράγουν, είναι οι τραγουδοποιοί. Οι ζωντανές εμφανίσεις τους και η μόνιμη συνεργασία με τους μουσικούς τους, τους δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζουν συχνά νέες δουλειές.
Διαβάστε τα άλλα άρθρα για τη μουσική
Διαβάστε την κριτική της ταινία «Οφειλή», του Σταύρου Ψυλλάκη
