Whip it into shape

WHIP IT INTO SHAPE

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

ΤΕΧΝΟΦΕΤΙΧΙΣΜΟΣ

21 Μαρτίου-31 Αυγούστου 2025

Whip it into shape: γράφει η Εύα Μαρά

Στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, Αποθήκη Β1, Προβλήτα Α’, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, θα παρουσιαστεί η έκθεση. Τα εγκαίνια έγιναν την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025.

Whip it into shape: Η έκθεση

Ένα τραγούδι από ένα συγκρότημα της δεκαετίας του ’80 (Whip it, Devo), εμπνευσμένο από μια νουβέλα της δεκαετίας του ’70 (Gravity’s Rainbow, Thomas Pynchon) βάζουν στο επίκεντρο την κατάρρευση μιας κοινωνίας που αποχαυνωμένη, μέσα σε ένα παραλήρημα υπερκατανάλωσης και υπερφόρτωσης πληροφοριών, προσκυνά τις σχεδόν λατρευτικές υποταγές της τεχνολογίας, μέσω της οποίας η εξουσία εκδηλώνεται, επεκτείνεται και κανονικοποιείται. Και αν αυτά υπήρξαν για την εποχή τους απλώς παράξενα σημεία των καιρών, στις μέρες μας συζητούμε τις συνέπειες αυτής της αλληλεπίδρασης και αναζητούμε τους τρόπους συμβίωσης, αν όχι αναθεώρησης της σχέσης μας με την τεχνολογία.

Η έκθεση «Τεχνοφετιχισμός: whip it into shape» που παρουσιάζεται στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, Προβλήτα Α΄, Λιμάνι) στη  Θεσσαλονίκη, από τις 21 Μαρτίου έως τις 31 Αυγούστου 2025, συνοψίζει και διερευνά τη φετιχοποίηση της τεχνολογίας στη σύγχρονη τεχνο-καπιταλιστική κοινωνία. Σε αυτή τα τεχνολογικά αντικείμενα έχουν μετατραπεί σε πηγές ερωτικής διέγερσης, υποκατάστατα επιθυμιών και φετίχ λατρείας. Τα έργα της έκθεσης λειτουργούν ως κριτικός στοχασμός πάνω στον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία διαμεσολαβεί –και ενίοτε διαστρεβλώνει– την αντίληψή για την οικειότητα, τον ερωτισμό, την επιθυμία και την επικοινωνία, την ίδια μας την ταυτότητα, θολώνοντας τα όρια μεταξύ ελευθερίας, καταναγκασμού και περιορισμού.

Whip it into shape

Whip it into shape: Σχέσεις εξουσίας

Έμφαση δίνεται στις σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης που προκύπτουν ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και τα τεχνολογικά μέσα, τα οποία λειτουργούν πλέον ως προεκτάσεις του σώματος, με τις σχέσεις αυτές να είναι ευδιάκριτες και άμεσα συνδεδεμένες με την κατανάλωση και τον έλεγχο. 

Η τεχνολογική έκσταση της εποχής έχει, επίσης, αναδείξει σύγχρονες πρακτικές αυτο-απεικόνισης και αναπαραστάσεις φύλου, επιβάλλοντας παραποιημένες αντιλήψεις για την ομορφιά και δημιουργώντας στρεβλά πρότυπα. Μέσα από τα έργα τους οι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνιδες θέτουν το ερώτημα: ζούμε, άραγε, την απόλυτη ικανοποίηση μιας τεχνoφετιχιστικής κοινωνίας;

Whip it into shape: Οι συντελεστές

Στην επιμέλεια της έκθεσης είναι η Ειρήνη Παπακωνσταντίνου, ιστορικός της τέχνης, επιμελήτρια MOMus-Πειραματικού Κέντρου Τεχνών .

Οι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες είναι οι Μαρία Άντελμαν, Άννα Βάσωφ, Βασίλης Βλασταράς, Μαρία Βοζαλή, Μαρία Γλύκα, Θωμάς Διάφας, Carla Gannis, Faith Holland, Kalos&Klio, Casey Kauffmann, Echo Can Luo, Rosa Menkman, Ζήσης Μπλιάτκας, Εύα Παπαμαργαρίτη, Moises Sanabria σε συνεργασία με τους Tom Galle και John Yuyi, Super G (Γιώργος Ουζούνης), Τεό Τριανταφυλλίδης, Emilio Vavarella

Στο παράλληλο πρόγραμμα της έκθεσης εντάσσεται και η συνεργασία με το Φεστιβάλ Pure Identities 2 – HERizons, μια διοργάνωση της ομάδας In contACT org, με έκθεση φωτογραφίας και σειρά ζωντανών δράσεων, 21-23 Μαρτίου 2025 στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών.

 

Διαβάστε τα άρθα για τις εικαστικές εκθέσεις

Lost and found

Ίριδα visions

Αιώνια ζωή

Η ορχήστρα του αδελφού μου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved