ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ
Σκηνοθεσία: Ντέιμιαν Σαζέλ
Παίζουν: Μάιλς Τέλερ, Τζέι Κέι Σίμονς
Διάρκεια: 105’
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 8
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6
Το «Χωρίς μέτρο», κόντρα στα φαινόμενα, δεν είναι απλώς μια ταινία για ένα νεαρό, φιλόδοξο ντράμερ που θέλει να γίνει σπουδαίος και τον μαέστρο που θα τον φέρει στο χείλος της αβύσσου προκειμένου να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θέμα της είναι η υπέρβαση εαυτού. Κι αν έχουμε δει άπειρες φορές το αμερικάνικο σινεμά να καταπιάνεται με το συγκεκριμένο ζήτημα, αναπαριστώντας τα καθοριστικά στάδια της επίμοχθης πορείας προς την τελειότητα, σπάνια μας δίνεται η δυνατότητα να κοιτάξουμε, από τόσο κοντά, το σκοτάδι μιας κοινωνικά αποδεκτής μονομανίας (τι άλλο είναι, άραγε, η επιθυμία να τελειοποιηθείς, σε οποιοδήποτε επίπεδο;), ανόθευτο από ωραιοποιήσεις σε σχέση με αυτό που είναι πραγματικά: πόλεμος, μίσος, αναίδεια, σαδιστική και μαζοχιστική απόλαυση του ξεπεράσματος κάθε ανθρώπινης αδυναμίας ή ανάγκης.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με το χρονικό της πολύπαθους διαλεκτικής διαδικασίας που συμβατικά θα μπορούσε να περιγραφεί ως εκπαίδευση για το μεγαλείο. Ο νεαρός σκηνοθέτης φιλμάρει την αγωνιώδη κατάβαση στον πυρήνα της Εμμονής και δεν χάνει το τέμπο ποτέ. Δεν υπάρχει περιττή στιγμή, ούτε ένα τόσο δα, πληκτικό λεπτό. Μ’ ένα μοντάζ κοφτό, νευρικό, ακριβέστατο, που εμπνέεται από τους τζαζ ρυθμούς, το φιλμ δομείται σαν μουσική σύνθεση σε μια άνευ προηγουμένου ταύτιση μορφής – περιεχομένου, την οποία και δεν μπορείς παρά να χειροκροτήσεις. Ο Σαζέλ έχει «κουρδίσει» το οπτικό του όργανο, τόσο καλά που ο επί της οθόνης ακραίος περφεξιονισμός, αντανακλάται ευκρινώς και στη φόρμα του έργου.
Με όχημα τις εκπληκτικές ερμηνείες και την αντιπαράθεση των σημείων, λεκτικών και οπτικών (τα λόγια που περικλείουν διττές σημασίες –ενθαρρύνουν κι αποθαρρύνουν συγχρόνως- το αιμόφυρτο χέρι μέσα στον πάγο, ο ιδρώτας πάνω στα τεντωμένα δέρματα των τυμπάνων), η προβληματική του «Χωρίς Μέτρο» ξεδιπλώνεται κινούμενη σε δύο παράλληλες διαδρομές, μια εσωτερική και μια εξωτερική, για να κορυφωθεί σε ένα εντυπωσιακό κρεσέντο, αληθινά εκστατικού σινεμά! Ίσως η καλύτερη ταινία της σεζόν.
Αξιολόγηση: *****
Γιάννης Σμοΐλης