Η αβάσταχτη βαρύτητα της ύπαρξης Λένε πως η στιγμή γέννησης ενός καλλιτέχνη ταυτίζεται με εκείνη που ανακαλύπτει το ύφος του. Το ύφος είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος ομιλίας, μια ιδιόλεκτος που ξεχωρίζει τον ένα δημιουργό από τον άλλο. Για να κατακτηθεί το ύφος, όπως και για να κατακτηθεί μια προσωπικότητα, μια ευλογημένη διαφορά, απαιτείται κόπος, χρόνος,…
read more
Κι όμως είναι ακόμα εδώ κι αυτόν το Νοέμβρη Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γράφουμε κάτι για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πρέπει να γράφουμε για αυτό. «Πρέπει» διότι είναι ένας υπέροχος θεσμός, ο οποίος ομορφαίνει την πόλη και είναι μια μικρή άνοιξη μες στο χειμώνα, κάτι σαν τις αλκυονίδες μέρες. Παρακολουθώ σχεδόν ανελλιπώς το φεστιβάλ…
read more
Πέντε διεισδυτικές ματιές στα Βαλκάνια Δεν μας έχουν προδώσει ποτέ οι Βαλκάνιοι φίλοι μας. Μας προσφέρουν κάθε χρόνο, με την επιμέλεια του Δημήτρη Κερκινού, σίγουρες προτάσεις για ταινίες εντός του Φεστιβάλ. Η άνοδος, μάλιστα, των τριγύρω κινηματογραφιών, με ολοένα και περισσότερα άξια λόγου φιλμ, ορισμένες φορές μας ενοχλεί για την πιο στέρεα αφήγηση που διαθέτουν…
read more
Πετυχαίνοντας τη μεγάλη έκπληξη Κοίτα να δεις που ήρθε η στιγμή το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα να καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις από τους πολύ πιο δημοφιλείς Ανοιχτούς Ορίζοντες. Εξαιρετικές ταινίες ως επί τω πλείστον, ασχολούνται με τον άνθρωπο, με την κοινωνία, με την κρίση, διαθέτοντας και πολλά, πολλά προσόντα που τις κάνουν αξιοθέατες. Και ναι,…
read more
Δυστυχώς, απογοητεύσαμεν Απογοήτευση στο Ελληνικό Τμήμα, αφού από τις τέσσερις ταινίες που είδαμε έως τώρα καμία ξεπερνά τη μετριότητα. «Η εκδίκηση του Διόνυσου» του Δημήτρη Κολλάτου: Τι να γράψω για τη νέα ταινία του Κολλάτου, η οποία θέλει να είναι μια εικόνα της Ελλάδας του σήμερα; Δυστυχώς, ο σκηνοθέτης επιμένει σε μια εθνοπατριωτική προσέγγιση, συνομωσιολογικού…
read more
Μια πρώτη αποτίμηση Δύο τα ενδεχόμενα του φετινού ημιτελούς απολογισμού. Ή έχω γίνει ανικανοποίητος και ψηλομάτης (το αντίστοιχο του ψηλομύτης) ή τα καλύτερα έρχονται παρακάτω και δεν τα έχω δει ακόμη. Ο γύρος του κόσμου σε 59 ταινίες συνεχίζεται με πλέον εξωτικούς προορισμούς τη Μαυριτανία, την Κολομβία, το Καζακστάν, την Αιθιοπία, την Κούβα, τη Μάλτα,…
read more
Η μιζέρια. Η μοναξιά. Η ελπίδα για σωτηρία «Δυστυχισμένοι στον παράδεισο» του Κάρλος Ρεϊγάδας (2005) (Batalla en el cielo) Γνώριζα πως ο Μεξικανός Κάρλος Ρεϊγάδας είχε σκηνοθετήσει την ταινία «Japon», η οποία είχε προβληθεί στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2002. Ο σκηνοθέτης τότε απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας και η ταινία μια από…
read more
Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση «Το μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς (1995) (La haine) Το 1995 στη Γαλλία, είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η άνοδος της ακροδεξιάς. Είχαν μάλιστα σημειωθεί και κάποιες ταραχές στα προάστια του Παρισιού με μετανάστες. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η ταινία «Το μίσος» του Ματιέ…
read more
Το πρώτο Σοκ. Το πρώτο Δέος «Οι αρμονίες του Βερκμάιστερ» του Μπέλα Ταρ (2000) (Werckmeister harmóniák/ Werckmeister Harmonies) Απ” όσο θυμάμαι, το 2002 ήταν μια από τις χρονιές της προσωπικής μου Μεγάλης Σινεφιλίας, αυτής που συνήθως έρχεται μαζί με την ενηλικίωση, τη φοιτητική ζωή και τη γενικότερη αίσθηση ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για να τον…
read more
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ Οκτώ συντάκτες του «φιλμ νουάρ», νεώτεροι και παλαιότεροι, ξεψαχνίζουν τα κιτάπια της μνήμης τους και θυμούνται την ταινία του φεστιβάλ που τους έδεσε κόμπο το στομάχι και τους έκανε να γυρίσουν σπίτι, με το μυαλό να ταξιδεύει πολύ μακριά… Ο ευνουχισμός της γλώσσας «Η σφαγή του κόκορα»…
read more