ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
Η δημοκρατία σας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένη τυραννία.
Ο Κώστας Βάρναλης στο εμπνευσμένο του κείμενο Η αληθινή απολογία του Σωκράτη, βάζει τα παραπάνω λόγια στο στόμα του Αθηναίου φιλοσόφου που έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ολόκληρο το κείμενο του Βάρναλη μοιάζει ανατριχιαστικά επίκαιρο, καθώς θέτει την αθηναϊκή δημοκρατία αντιμέτωπη με τη δημοκρατικότητά της, κάτι που συμβαίνει και στις μέρες μας, καθώς η δημοκρατικότητα της ελληνικής δημοκρατίας αμφισβητείται διαρκώς.
Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που με ευκολία μιλούν για χούντα, ταυτίζοντας τη σημερινή κατάσταση με το καθεστώς των συνταγματαρχών. Έχω όμως έντονες αμφιβολίες αναφορικά με την ποιότητα της δημοκρατίας μας, για τις εκτροπές της, για τις εμμονές και την αναλγησία που δείχνει συχνά. Το κείμενο αυτό γράφεται το πρωί της Τρίτης και δεν γνωρίζω τις εξελίξεις που θα υπάρχουν έως τη μέρα που θα κυκλοφορήσει το φιλμ νουάρ. Ελπίζω να είναι τέτοιες που να το καθιστούν ανεπίκαιρο. Δεν μπορώ όμως, παρά το ρίσκο να διαβάζετε «περσινά ξινά σταφύλια», να μην αναφερθώ στο γεγονός της απεργίας πείνας του νεαρού Νίκου Ρωμανού, ο οποίος αυτό που ζητά είναι να του χορηγηθεί άδεια, κάτι που προβλέπεται από το νόμο, για να παρακολουθεί τα μαθήματα στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών, όπου εισήχθη μετά από εξετάσεις που έδωσε.
Θυμίζω πως ο 20 ετών Νίκος Ρωμανός κατηγορείται για την υπόθεση της ένοπλης ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης και δηλώνει αναρχικός. Δεν συμφωνώ με τις ιδέες του, δεν συμφωνώ πολύ περισσότερο με τις πράξεις του. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα. Το σημαντικό είναι πως ο νέος αυτός άνθρωπος διεκδικεί ένα δικαίωμα, το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση, αυτονόητο δικαίωμά του να σπουδάσει στην σχολή που πέρασε, δίνοντας εξετάσεις μέσα από τη φυλακή. Κάτι που του αρνείται πεισματικά η Πολιτεία, δηλαδή η δημοκρατία μας. Την περασμένη Δευτέρα, και ενώ η υγεία του βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς συνεχίζει για 22η μέρα την απεργία πείνας που ξεκίνησε, ο εισαγγελέας απέρριψε το αίτημά του. Την ίδια ώρα που ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χαράλαμπος Αθανασίου δηλώνει πως δεν είναι δική του δουλειά η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, αποδεικνύοντας την ανάλγητη και εκδικητική στάση του κράτους, ο Νίκος Ρωμανός δίνει τη δική του μάχη, με μόνο όπλο τη ζωή του, για δημοκρατικά δικαιώματα, ελευθερίες κι αξιοπρέπεια, απέναντι σε ένα αυταρχικό κράτος.
Εδώ θα ήθελα να θυμίσω σε μερικούς, που σίγουρα θα ενοχληθούν με όσα γράφω και θα υποστηρίξουν πως ο νεαρός απεργός πείνας «ήθελε και τα έπαθε» πως ο Νίκος Ρωμανός στα 15 του μόλις χρόνια αντίκρισε τη βαρβαρότητα του κράτους. Εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 βρισκόταν στα Εξάρχεια μαζί με τον καλύτερό του φίλο, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Και ήταν αυτός που είδε το φίλο του να πέφτει νεκρός από τους πυροβολισμούς του αστυνομικού Κορκονέα και αυτός που είδε το φίλο του να ξεψυχάει στην αγκαλιά του. Ήταν, μόλις 15 χρονών και εκείνη τη νύχτα άλλαξε όλη του η ζωή.
Αυτό λοιπόν το ανάλγητο κράτος, αυτή η ανάπηρη δημοκρατία μας, αντί να τον εκδικείται, θα έπρεπε -τουλάχιστον- να τον αντιμετωπίσει με περισσότερη τρυφερότητα. Γιατί, ξέρετε, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δοκιμάζεται η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η αξιοπιστία της Πολιτείας ως κράτος δικαίου.
Στράτος Κερσανίδης
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΗΛΙΘΙΟΣ ΔΥΟ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΘΕΑΤΡΟ
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
