Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη
Το Μαγειρείο των Αισθήσεων είναι θεσσαλονικιώτικο γαστρονομικό μυθιστόρημα. Οι συγγραφείς του, Ντόρα Βαλκάνου και Παναγιώτης Κουκουβίτης, έχουν πλάσει έναν διαολεμένο ερασιτέχνη σεφ – ζωγράφο ονόματι Απόστολος, έναν απόστολο του έρωτα, μάγειρα των τεχνών και των αισθήσεων.
Μέσα στις σελίδες του θα βρείτε ποίηση, φιλοσοφία, μουσικές, όπερα, κινηματογράφο, λογοτεχνία, θέατρο, ραδιόφωνο, χορό, υψηλή ραπτική, αρχαία ελληνική γραμματεία, μυθολογία, διαδίκτυο, οικολογία, ταξίδια, κυνήγι, γλυπτική, κοσμολογία, αστρονομία, ζωοφιλία, παραμυθία, χορτοφαγία, οίνους και οινοπνεύματα, γευσιγνωστικές περιπέτειες, εθνικές κουζίνες, 60 πρωτότυπες αφροδισιακές συνταγές εφαρμοσμένες στην πράξη και πολλή -μα πάρα πολλή- Θεσσαλονίκη, της ημέρας και της νύχτας.
Αρτυθείτε από τις απαντήσεις τους και μαγειρέψτε έρωτες διαβάζοντάς το…
Υπάρχει κάτι «αλήτικο» σ’αυτό το βιβλίο! Οφείλεται στην πόλη μας;
Πράγματι, η πόλη εμπνέει την «αλητεία». Σαν βέροι Θεσσαλονικείς έχουμε εμποτιστεί με μία χαρακτηριστική διάθεση μποέμ, μία εκλεπτυσμένη και καλαίσθητη εκδοχή της αλητείας. Δηλαδή, λέμε ναι στην περιπλάνηση, στην αναζήτηση, στον πειραματισμό, όχι όμως στην τεμπελιά, στην αναισχυντία ή στη σπατάλη. Ναι στο κυνήγι της απόλαυσης, αρκεί να αποπνέει φως και ευγένεια ψυχής.
Πώς γράφεται από κοινού ένα μυθιστόρημα; Η φιλία είναι απαραίτητη;
Η φιλία είναι ένας όρος που συνήθως χρησιμοποιείται απερίσκεπτα. Δύο άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι φίλοι, μόνο και μόνο επειδή κάνουν παρέα, θα μπορούσαν πραγματικά να σκοτωθούν αν αναλάμβαναν ξαφνικά ένα πρότζεκτ από κοινού. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η άνευ όρων αποδοχή του άλλου. Όταν γνωρίζουμε τον άλλον με τα προτερήματά του και τα ελαττώματά του, όταν δεχόμαστε την τρέλα του και συγχωρούμε τις παραξενιές του, μπορούμε να επικεντρωθούμε στο τεράστιο απόσταγμα μεγαλοσύνης και καλοσύνης που συχνά βρίσκουμε ότι οι άλλοι κουβαλούν μέσα τους. Εκεί είναι που αρχίζει η συνεργασία, η κοινή δουλειά.
Για να επιτύχει ένα κοινό έργο, χρειάζεται να «κουμπώνει» η έμπνευση του ενός με την έμπνευση του άλλου. Σ’ εμάς, επειδή ο ένας είναι ένας μεγάλος καλοφαγάς, και η άλλη ένας μανιώδης ηδονοθήρας, αυτό λειτούργησε. Βρισκόμασταν κάθε Κυριακή για να δοκιμάσουμε τις συνταγές του βιβλίου και να μιλήσουμε για τις απύθμενα βιτσιόζες Θεσσαλονικιές που επρόκειτο να περιστοιχίσουν τον χαρισματικό ήρωα του βιβλίου. Σαν εκείνες τις παλιές Μάγισσες του Ίστγουικ, ορίσαμε τα χαρακτηριστικά του ήρωά μας. Θα ήταν ο καλύτερος μάγειρας του κόσμου, ο καλύτερος εραστής του κόσμου, και πάνω απ’ όλα ένας καλλιτέχνης της ζωής, ο οποίος αντιμετωπίζει την κάθε γυναίκα σαν ένα έργο τέχνης – που είναι.
Πόση Ντόρα και πόσος Παναγιώτης ενυπάρχουν στον Απόστολο ή/και στις μούσες του;
Για να γράψει κάποιος ένα βιβλίο, πρέπει να έχει πονέσει. Πρέπει να έχει ακούσει τα γρανάζια μέσα του να γυρίζουν, στη θέση που λέει: κατάλαβα. Κατάλαβα τη μικρότητά μου, κατάλαβα τη θέση μου στο σύμπαν και παρόλα αυτά έχω τη δύναμη να στέκομαι ακόμη όρθιος.
Τόση Ντόρα και τόσος Παναγιώτης υπάρχουν στο βιβλίο. Υπάρχει μέσα το μέγεθος του πόνου μας, αυτό που μας δίδαξε πώς να στεκόμαστε και πώς να αντλούμε από τη ζωή τις απολαύσεις της, σχεδόν πεισματικά, με την αυτοπεποίθηση ενός καλού μάγειρα που είναι άρχοντας της κουζίνας του και της ζωής του.
Ένας ιδανικός μπον βιβέρ είναι εστέτ ή είναι ταπεινός;
Ο ιδανικός μπον βιβέρ δεν κατακερματίζει τη ζωή. Την ενοποιεί. Είναι γευσιγνώστης γιατί έχει μέτρο, έχει μέτρο επειδή ιεραρχεί, ιεραρχεί επειδή έχει κριτήρια, έχει κριτήρια επειδή έχει αρχές. Η ζωή του διέπεται από μία ενιαία ηθική, αισθητική, συναισθηματική και πνευματική στάση. Έτσι μόνο μπορούν το καλό, το αληθινό και το ωραίο να ταυτίζονται, και να αγγίζουν το υψηλό. Και βέβαια, όποιος αναζητά το υψηλό, είναι αναγκαία ταπεινός.
Η μαγειρική είναι επικούρεια τέχνη;
Η πιο εκστατική γευστική στιγμή του βιβλίου βρίσκεται στην ιστορία μίας σνομπ δεσποινίδας, η οποία είναι κριτικός τέχνης. Ο ήρωας επιθυμεί να της διδάξει ένα μάθημα και τη μετατρέπει σε… υπηρέτρια για μία μέρα. Στο πλαίσιο ενός παράξενου ερωτικού παιχνιδιού, τη βάζει να καθαρίσει το εξοχικό του και μετά της δένει τα μάτια και την ταΐζει με τα χέρια του ένα απολύτως φτωχικό ισπανικό γεύμα, βασισμένο σε… απομεινάρια. Η σνομπ δεσποινίς σύντομα ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο γευστικό από ξεροκόμματα μπαγιάτικου ψωμιού, τηγανισμένα σε λάδι από λουκάνικο.
Δεν χρειάζεται τίποτε εξεζητημένο στη μαγειρική. Βέβαια, όσοι ασχολούνται, πάντα πειραματίζονται με νέες γεύσεις – χωρίς όμως να τις περιπλέκουν αναίτια.
Οι αισθήσεις δεν ψεύδονται ποτέ. Τι μας παραπλανά λοιπόν;
Αυτό που μας παραπλανά είναι η αφήγηση. Ο καθένας αφηγείται με διαφορετικό τρόπο τη ζωή, όπως την προσλαμβάνει με τις αισθήσεις του. Όταν η αφήγησή μας δεν λειτουργεί πια, καλό είναι να την αλλάζουμε.
Οι υπηρέτες της ηδονής είναι γυμνοί. Οι συνωμότες της τι είναι;
Οι συνωμότες της ηδονής είναι παρατηρητές της γυμνότητάς τους. Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι ένας καλός τρόπος να παρατηρήσει κανείς τον εαυτό του. Και η ανάγνωση ενός βιβλίου –ιδανικά– μας κάνει σοφότερους.
Η αναζήτηση της ευτυχίας περνάει από το στόμα στο στομάχι;
Η ανθρώπινη ζωή είναι προσανατολισμένη προς την ευτυχία. Η μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία είναι ο αναστοχασμός των αισθήσεων μέσα σε ένα ενιαίο σύστημα σκέψης και συμπεριφοράς. Δεν μπορούμε επομένως να μιλήσουμε για ευτυχία του στόματος ή του σώματος ή των αισθήσεων, χωρίς να εντάξουμε τις απολαύσεις μας σε μία ενιαία αφήγηση. Αλλιώς η απόλαυση δεν είναι τίποτε άλλο από μία… πομφόλυγα.
Σε εποχές ψηφιακού σεξουαλισμού μήπως είστε ρομαντικοί;
Είμαστε γνησίως ρομαντικοί, όχι βλακωδώς ρομαντικοί. Όπως έλεγε ένας φίλος, «γνήσιος ρομαντισμός είναι να χαρίζεις ανθοδέσμες όταν βγαίνεις μπουρδελότσαρκα»!
Αν βάζατε μια φετινή ταινία μέσα στο βιβλίο ποια θα ήταν;
Nymph()maniac.
Σήμερα, Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου, στις 19:00, στο βιβλιοπωλείο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (Μητροπόλεως 92) οι Απόστολος Βεϊζαδές (Πρώην Πρόεδρος του Α’ Δημοτικού Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης) και Δημήτριος Ντούτης (εκπαιδευτικός σύμβουλος υποτροφιών Fullbright) θα παρουσιάσουν το βιβλίο Το μαγειρείο των αισθήσεων των Ντόρας Βαλκάνου και Παναγιώτη Κουκουβίτη (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ).
