Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ-STILL ALICE

STILL ALICE: ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΡΑΕΙ

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Γκλέιτζερ, Γουός Γουεστμόρλαντ

Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Κρίστεν Στιούαρτ, Άλεκ Μπόλντγουιν

Διάρκεια: 101’

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Τις ωραίες στιγμές της ζωής μας μπορούμε να τις ξαναζήσουμε με τις θύμισες του μυαλού μας. Αυτό είπε ο Φόλκερ Σλέντορφ και κάπως έτσι έδωσε ερμηνεία για την επίμονη νοσταλγία που με παραδέρνει. Αλλά ακόμη κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, πώς μπορεί να διαχειριστεί κανείς  ένα ξαφνικό  «άδειασμα» του μυαλού του; Παρότι ευχόμαστε να είχαμε τη δυνατότητα για μια επιλεκτική διαγραφή των άσχημων και δυσάρεστων στιγμών της ζωής μας ή έστω για ένα άδειασμα του κουρασμένου μας μυαλού από τις τόσες και τόσες άχρηστες σκέψεις, το φορτίο των αναμνήσεων που φέρει ο καθένας μας είναι πολύτιμο και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.

Η Άλις είναι καθηγήτρια γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο, με σημαντικό συγγραφικό έργο και χαίρει εκτίμησης και αποδοχής από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Όταν μια μέρα, στο κάμπους του πανεπιστημίου, αισθάνεται κάποιο κενό μνήμης, χάνεται και επιστρέφει στο σπίτι της μετά από αρκετή ώρα. Η διάγνωση δείχνει μια σπάνια μορφή εκφυλιστικής ασθένειας που καταστρέφει νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Ένα είδος Αλτσχάιμερ. Το σοκ είναι μεγάλο, ιδιαίτερα λόγω του ότι είναι μόλις 50 ετών. Γίνεται δε μεγαλύτερο για το σύνολο της οικογένειας, καθότι διαπιστώνεται πως το ίδιο γονίδιο φέρει και μια από τις κόρες της.

Η Άλις έχει την αμέριστη  συμπαράσταση του επίσης ακαδημαϊκού συζύγου της και των παιδιών της. Σε ανύποπτο χρόνο, ο σύζυγός της δήλωνε στην πρόποση των γενεθλίων της, «είμαι τυχερός γιατί έχω την πιο όμορφη και πιο έξυπνη γυναίκα του κόσμου». Όμως, η νόσος αυτή εμφανίζεται κατά τεκμήριο σε ανθρώπους σχετικά υψηλής διανόησης. Παρακολουθούμε την πορεία της Άλις από την ημέρα της διάγνωσης ως την επιδεινούμενη υποχώρηση της μνήμης της,  μέχρι την τελική κατάπτωση, όπου  χάνει τον εαυτό της. Η θέαση δεν είναι ευχάριστη, ωστόσο οι άνθρωποι οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε και να  αντιπαρατιθέμεθα με τις πραγματικότητες της ζωής. Και τούτες περιλαμβάνουν και το δυσάρεστο και το επώδυνο.

Ωστόσο, για μένα δεν είναι μόνον τούτο, αλλά και το πώς και γιατί φτάνει κανείς στο επώδυνο. Και στην περίπτωση του Αλτσχάιμερ η επιστήμη καλείται να μας συνδράμει, φωτίζοντάς μας και όχι συσκοτίζοντάς μας. Η πρόωρη εμφάνιση εκφυλιστικών ασθενειών σχετίζεται με τον τρόπο ζωής μας και τούτος με τη σειρά του, με τη διατροφή μας. Η νόσος του Αλτσχάιμερ σε νεότερες ηλικίες ενδέχεται να είναι KreuzfeldJacobs, σύμφωνα με μερίδα επιστημόνων και τούτη σχετίζεται με την αφύσικη διατροφή και εκτροφή των βοοειδών. Οι ασθένειες που σχετίζονται με την άνοια είναι ασθένειες της τρίτης ηλικίας, ωστόσο σήμερα έχουμε όλο και περισσότερα κρούσματα, γεγονός που δείχνει πως τελικά δεν είναι γνώρισμα μόνο της τρίτης ηλικίας.

Είναι σαφές πως η άνοια είναι πια ένα κοινωνικό πρόβλημα και η αντιμετώπισή του θέλει την επιστήμη στο πλευρό μας, χωρίς δοξασίες και μπίζνες, με πολιτική βούληση και φυσικά, ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Η εξαιρετική ερμηνεία της Τζούλιαν Μουρ επιβραβεύτηκε με Όσκαρ, ενώ η ταινία αποτελεί μεταφορά της νουβέλας της Λίζ Γκένοβα. Η χαμηλών  τόνων σκηνοθεσία των Ρίτσαρντ Γκλέιτζερ και Γουός Γουεστμόρλαντ προσεγγίζει με ευαισθησία το θέμα.

Γιάννης Ν. Γκακίδης

Αξιολόγηση: ***



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved