ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ

από τον Κώστα Γ. Καρδερίνη

Το πρώτο του ορχηστρικό συγκρότημα λεγόταν Shortcat και το δεύτερο Your Hand in Mine. Όταν έληξε αυτό το κομμάτι της ζωής του, ο Μάνος Μυλωνάκης βρέθηκε με πλούσια συλλογή διαφορετικών οργάνων διαφορετικών εποχών και τύπων (πιάνο Βούρλιτζερ, ακορντεόν, ηλεκτρικό μπάσο, κιθάρες, κρουστά, βιόλι Στροχ, γιουκαλίλι, μεταλλόφωνο Γκλόκενσπιλ, μελόντικα, παιδικό πιάνο, μουσικά κουτιά κ.ά.) Έχει ήδη σημαντική δισκογραφία, εμπειρία στη σύνθεση και τη μουσική τεχνολογία, ζωντανές εμφανίσεις σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους, σε κινηματογραφικές αίθουσες (Every Night Dreams).

Ήταν ζήτημα χρόνου να γράψει μουσική για το θέατρο, με όλες τις προοπτικές ανοιχτές.

Πώς έφτασες ως το Zyklon;

Στο χώρο του θεάτρου με έβαλε ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, όταν το περασμένο φθινόπωρο μου ανέθεσε τη σκηνική διασκευή τραγουδιών στο Συνέβη και Του Χρόνου του ΚΘΒΕ. Το Zyklon προέκυψε ως συνέχεια της καλής μας συνεργασίας και ήδη συγκαταλέγεται στις συναρπαστικότερες μουσικές εμπειρίες μου. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα στο να συνθέτεις για θέατρο είναι πως, σε αντίθεση με τον κινηματογράφο, η εικόνα δεν προϋπάρχει, αλλά δημιουργείται κάθε φορά ζωντανά, σε 3 διαστάσεις και με διαφορετικό τρόπο, πράγμα που αναπόφευκτα εισάγει νέες παραμέτρους/έννοιες στον τρόπο δουλειάς.

Το να αφήνεις περιθώριο για σκηνικό αυτοσχεδιασμό, να μπορείς να προβλέπεις το «απροσδόκητο», αλλά και δυνητικά να επενδύεις σ” αυτό, είναι πράγματα που πρέπει να υπάρχουν διαρκώς στο μυαλό σου. Επίσης, ακόμη κι αν πρόκειται για ηχογραφημένο σάουντρακ, οφείλεις να γνωρίζεις ότι στη διάρκεια των 30-40 παραστάσεων ενός έργου, οι θεατές, ο φυσικός χώρος, τα υλικά, συμμετέχουν στην κατασκευή της εμπειρίας, οι ηθοποιοί «κουρδίζονται» πάνω στην εκάστοτε συνθήκη και εξελίσσονται μέρα με τη μέρα. Συνεπώς, μία μουσική για θέατρο πρέπει να είναι φτιαγμένη με την ανάλογη ελαστικότητα.

sinentevksi mylonakis tefxos 100 foto2

Έχεις υπόψη το Ζαντίγκ ή Το Πεπρωμένο;

Η παραπομπή στο φιλοσοφικό μυθιστόρημα του Βολταίρου αρχίζει και τελειώνει, ως υπαινιγμός, στον τίτλο του έργου, δηλαδή δεν υπάρχει κάποια σαφής αναφορά μέσα στην παράσταση. Το συγκεκριμένο θεωρείται ένα από τα κείμενα-κλειδιά του Διαφωτισμού κι επειδή προφανώς το Zyklon B (και το Ολοκαύτωμα γενικότερα), κατά τον Τριαρίδη, είναι η μαύρη τρύπα του Διαφωτισμού, ήθελε να είναι καθαρή αυτή η συμβολική αναλογία. Γι” αυτό κιόλας ο συγγραφέας επιλέγει τη γαλλική εκφορά της λέξης Zyklon (ζικλόν) για τον τίτλο -αντί της γερμανικής (τσικλόν), που θα ήταν το λογικότερο.

Το Black Box θυμίζει θάλαμο αερίων;

Απ” όσο ξέρω δημιουργήθηκε πάνω στην ιδέα ενός «αντισυμβατικού» θεατρικού χώρου, που όμως έχει την ευελιξία να μετατραπεί σε σχεδόν οτιδήποτε. Γεωμετρικά, αν το δεις, βολεύει. Ήταν παλαιότερα κινηματογράφος, έπειτα σουπερμάρκετ… Με θάλαμο αερίων δεν θα έλεγα ότι μοιάζει γιατί δυστυχώς εκεί τους στοίβαζαν σε 20 τετραγωνικά, όμως οπωσδήποτε με την κατάλληλη σκηνογραφία και (μη) φωτισμό, η εμπειρία μπορεί να γίνει αρκετά υποβλητική!

sinentevksi mylonakis tefxos 100 foto3

Η μουσική και η αρχιτεκτονική σου έχουν σχέση;

Αν και θεωρητικά το σημείο συνάντησης μουσικής και αρχιτεκτονικής βρίσκεται στον κλάδο της «ακουστικής», στην περίπτωσή μου ο συνδυασμός έχει να κάνει, για την ώρα, με πιο πρακτικά ζητήματα. Στο αρχιτεκτονικό μου γραφείο είναι που ακούω την περισσότερη μουσική, καθώς δουλεύω, αλλά στον ίδιο χώρο στεγάζω και το μουσικό μου (αυτοσχέδιο) στούντιο. Ακόμη δεν έχω καταλάβει αν θα μπορούσα να «επιβιώσω» (μεταφορικά ή μη) μόνο με το ένα ή το άλλο. Όταν η αρχιτεκτονική μεταμορφώνεται σε νομική ή λογιστική, τότε ξέρω πως στο υπόγειο υπάρχει ένα δημιουργικό καταφύγιο, και το ανάποδο.

Τι είναι το Sόlfar; Πότε κυκλοφορεί;

Το Sόlfar είναι το αποτέλεσμα ενός ονείρου που έπρεπε πάση θυσία να πραγματοποιηθεί… Η κατάλληλη στιγμή ήρθε πέρσι το καλοκαίρι, όταν για λόγους αναψυχής επισκέφτηκα την Ισλανδία. Μετά από μήνες αποταμίευσης και προετοιμασίας, ένιωσα ότι έπρεπε να «ξεζουμίσω» την ευκαιρία. Καθώς λοιπόν στις αρχές του 2014 είχα ήδη γράψει τα πρώτα μου κομμάτια για ακουστικό πιάνο και έγχορδα, ήρθα σε επαφή μέσω διαδικτύου με τον Βίκτορ όρι Άρνασον (βιολί), την Κριστίν Μαριέλα Φριντγιονστοντίρ (βιόλα) και τον Χάλγκριμουρ Γιόνας Γιένσον (τσέλο) και κανονίσαμε ένα session στο σαλόνι του πατέρα του Βίκτορ, λίγο έξω απ” το Ρέικιαβικ.

Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας λίγος, τα παιδιά είχαν πρόβες, η Κριστίν ένα νεογέννητο παιδάκι να φροντίσει… κι εγώ γύρω στους 15 θερμοπίδακες να επισκεφτώ! Οι ηχογραφήσεις των κρουστών έγιναν μετέπειτα στη Θεσσαλονίκη, από τον Δημήτρη Τασούδη (Prefabricated Quartet, Magnanimus Trio) και οι μίξεις είναι πλέον έτοιμες! Απλώς επειδή οι εξελίξεις ήρθαν έτσι και προβάδισμα πήρε η μουσική του Zyklon, το Sόlfar θα περιμένει στο ψυγείο, σε ισλανδική-φυσική ψύξη, για λίγο καιρό ακόμη!



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved