MANTRA

Η Chili Art Gallery παρουσιάζει

την έκθεση του Manuel Hernández-Ruiz

του Γιάννη Γιαννόπουλου

Η Chili Art Gallery, Δημοφώντος 13-15  Θησείο 11851, Αθήνα, έχει την τιμή να φιλοξενεί την  πρώτη ατομική έκθεση του γνωστού Κολομβιανού καλλιτέχνη  Manuel Hernández-Ruiz με τίτλο «Mantra», σε επιμέλεια του Πάρη Καπράλου, και σας προσκαλεί να παραβρεθείτε στα εγκαίνια της τα οποία θα λάβουν χώρα την Τρίτη 18 Ιουνίου 2019 στις 20.00.

Τα ζητήματα της ταυτότητας και της ολιστικής αντίληψης-διατύπωσης του κόσμου προκύπτουν στο έργο του κολομβιανού ζωγράφου Manuel Hernández-Ruiz. Αυτές οι αναζητήσεις διαμορφώνονται ως «αφηρημένοι κήποι».

Τα φυτικά σύμβολα  αποτελούν μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, είτε θεωρούμε την αρχαϊκή λαϊκή παράδοση είτε τη θρησκεία, την εραλδική κλπ., καθ “όλη τη διάρκεια της ιστορίας μέχρι σήμερα. Στα άνθη, ειδικότερα, έχουν αποδοθεί ιδιαίτερες έννοιες σε χιλιάδες χρόνια. Κάθε μορφή τέχνης έχει εμπλακεί σε σύμβολα λουλουδιών σε κάποιο σημείο, αλλά στη ζωγραφική έχουν εξαιρετική παρουσία. Οι πρώιμες ζωγραφιές είναι πλούσιες σε φιλοσοφικό και χριστιανικό συμβολισμό των φυτών, ενώ τα κινήματα τέχνης του 18ου και 20ού αιώνα έχουν προσθέσει νέες έννοιες στον φυτο-φυτικό συμβολισμό, μέσα από την προσωπική προοπτική των διαφόρων καλλιτεχνών στην απεικόνιση των συμβόλων των φυτών.

Η Ruth Ammann, μια γνωστή ψυχολόγος της γιουνγκιανής σχολής, έχει εκδώσει ένα βιβλίο για την ψυχολογική σημασιολογία των κήπων, στο οποίο παρακολουθεί την ετυμολογική προέλευση της λέξης στην ινδο-γερμανική λέξη «ghordo», που σημαίνει περίφραξη ή τον ευρισκόμενο σε κλειστή περιοχή. Υπογραμμίζει στο βιβλίο της μια σύμπτωση: «Παρεμπιπτόντως, ο παράδεισος έχει το ίδιο νόημα, που προέρχεται από τα παλαιά ιρανικά, όπου  «pairi» (= περίβλημα, αγκάλιασμα) και «daeza» (= τοίχος). Έτσι, ο παράδεισος είναι πρώτα απ’όλα μία τοποθεσία που περιβάλλεται από έναν τοίχο. Εντούτοις, περικλείει ένα ιδιαίτερα ιερό μέρος, δηλαδή τον Κήπο της Εδέμ, τον κήπο της ευδαιμονίας. Στη ρίζα του, ένας κήπος και ένας παράδεισος είναι ένα και το αυτό πράγμα». Η Ammann επισημαίνει ότι ο κήπος είναι κλειστός και οριοθετημένος στο οριζόντιο επίπεδο, αλλά είναι ανοιχτό σε ένα κατακόρυφο επίπεδο, δηλαδή «απεριόριστο προς τον ουρανό και τα βάθη της γης». Συνδέει τον ουρανό και τη γη, την εγκάρσια μεταβλητότητα με την αιώνια μονιμότητα. Η ύπαρξη του φράκτη συνυπολογίζει την ιδέα του κήπου σε ένα σφραγισμένο αλχημικό σκάφος. Είναι ένα δοχείο, όπου η πρώτη ύλη της χαοτικής φύσης μεταμορφώνεται και καλλιεργείται μέσα από τη σκληρή δουλειά του κηπουρού σε ισορροπία με βαθύ σεβασμό στη φύση και την συμπαντική ισορροπία.

ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

«Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να έχουμε τη βεβαιότητα ποιοί είμαστε. Ακόμα και σήμερα είναι ένα δύσκολο έργο να ορίσω τον εαυτό μου, ειδικά όταν κάποιος συνδυάζει τόσα πολλά και συχνά αντιθετικά στοιχεία και αντιφάσεις που διαρκώς συγκρούονται με έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό. Σε αυτό το πλαίσιο, μία δήλωση καλλιτέχνη είναι ένα κοντόφθαλμο έργο που μπορεί να είναι ελλιπές. Μπορώ να διαπράξω την αδικία να αφήνω κατά μέρος πτυχές, να τις απομακρύνω ασυνείδητα. Η «επίδραση της Επισκόπησης» (Σημ.τ.Επιμ.: στην πραγματικότητα ο όρος είναι διεθνής και χρησιμοποιείται ως «Overview effect», όπως και στο πρωτότυπο κείμενο αυτής της δήλωσης) είναι ένα φαινόμενο που οι αστροναύτες βιώνουν όταν βγαίνουν στον εξωτερικό χώρο και παρατηρούν τον πλανήτη γη στο σύνολό του.

Παρατηρούν μία γνωστική αλλαγή συνείδησης στην οποία βλέπουν την εξαφάνιση των συνόρων και την ανάγκη να δημιουργηθεί μιί ειρηνική παγκόσμια κοινωνία. Οι σκέψεις του Carl Sagan σχετικά με την φωτογραφία του Pale Blue Dot δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Μία ομάδα τυφλών συναντά έναν ελέφαντα και όταν προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τη φυσική του φύση, κάθε ένα αγγίζει ένα διαφορετικό μέρος του ζώου. Το αποτέλεσμα είναι μία λανθασμένη αντίληψη του παχυδερμισμού, με τον καθένα να πιστεύει κάτι άλλο, π.χ. ότι είναι ένας κορμός, τα πόδια ή μία ουρά. Η ινδική παραβολή του τυφλού και του ελέφαντα υποδεικνύει ότι το υποκειμενικό όραμα μπορεί να ξεπεραστεί μόνο όταν οι διαφορετικές οπτικές γωνίες καταφέρνουν να συμβιβαστούν σε ένα μεγάλο ολικό όραμα. Κάνετε πίσω για να παρατηρήσετε ολόκληρη την εικόνα. Ίσως να είμαι ακόμα σαν εκείνους τους τυφλούς ανθρώπους και να εκδηλώνω μέσα από το έργο μου διαφορετικά μέρη ενός μεγάλου συνόλου, το οποίο προσεγγίζω μόνο με αναλαμπές. Συνεχίζω να εξετάζω το πλαίσιο μου και την ψυχή μου. Ακόμα σχεδιάζω, ζωγραφίζω, γράφω και περιπλέκω στοιχεία και αποτυπώσεις με την ελπίδα ότι μία μέρα θα μπορώ να δω τον ελέφαντα στο σύνολό του».

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ

O Manuel Hernández-Ruiz είναι ζωγράφος και κομίστας, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Pontificia Universidad Javeriana της Κολομβίας. Έχει δείξει την εικαστική δουλειά του σε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Κολομβία και την Ν. Αφρική και σε επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις στην Κολομβία και την Γαλλία. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και την Τρίτη 2 Ιουλίου 2019. Η  Chili Art Gallery θα είναι ανοικτή στην διάρκεια της έκθεσης Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.30-18.00, Σάββατο 11.00-15.00 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Η CHILI AT GALLERY

Η Chili Art Gallery ιδρύθηκε το 2010 και βρίσκεται στο Θησείο δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», μία ανάσα από το πιο ζωντανό σημείο της πόλης μας, το Γκάζι. Αποτελεί έναν πολιτιστικό χώρο, όπου οι φιλότεχνοι και το κοινό γενικότερα μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλες τις μορφές της Σύγχρονης Τέχνης. Βασικός στόχος της Chili Art Gallery είναι η υποστήριξη ανερχόμενων αλλά και καταξιωμένων ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved