ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΣΗΜΟ
Ημέρα της γυναίκας: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας. Είναι μία σημαντική ημέρα γιατί λειτουργεί ως υπενθύμιση. Η γυναίκα θα πρέπει να τιμάται κάθε μέρα. Όχι μόνο μία φορά το χρόνο. Οι πολιτισμικές μας αξίες είναι τέτοιες που η ισότητα μεταξύ γυναικών και αντρών είναι μία απαίτηση.
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ
Τιμούμαι τη γυναίκα για κάποιους λόγους. Ο προφανής είναι ότι χωρίς τη γυναίκα δε θα υπήρχε η διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους. Ο πιο βαθύς είναι ότι αυτή είναι το κέντρο της ισορροπίας σε ένα κοινωνικό σύνολο. Όταν μιλάμε για ισορροπία εννοούμαι ότι χωρίς τη γυναικεία αντίληψη και δράση θα είχαμε συνέχεια εξάρσεις βίας. Είναι γνωστό ότι η βία εξασκείται κυρίως από τους άντρες. Η βία τους έχει μία λογική, αλλά είναι καταστροφική.
«Ημέρα της γυναίκας: Οι νευρώσεις
του άντρα όταν εκτραχυνθούν μπορούν
να φτάσουν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού.»
Ο άντρας σε μία κοινωνία όπου εμφανίζεται η ατομική ιδιοκτησία διεκδικεί τη θέση του αρχηγού. Αυτή η διεκδίκηση δε γίνεται χωρίς βία. Τόσο μεταξύ των αντρών όσο και με αντίπαλο τις γυναίκας. Θέλει να δείχνει ότι είναι «το αφεντικό», θα λέγαμε σήμερα. Μία αντίληψη που εδραιώθηκε από τότε που η ανθρώπινη κοινωνία έγινε πατριαρχική. Όπως αναφέρει ο Έριχ Φρόμμ, από τότε η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από αφηγήσεις βίαιων καταστάσεων. Είναι έτσι επειδή αυτές οι καταστάσεις ήταν κάτι το παράξενο σχετικά με την ειρηνική κατάσταση της μητριαρχίας.
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η βίαιη συμπεριφορά δε μειώθηκε πολύ. Φτάνοντας στις μέρες μας βλέπουμε ότι πλέον ο άντρας αρχίζει να σέβεται τη γυναίκα. Όμως μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτό είναι μία βιτρίνα. Κρύβει συναισθήματα που είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουν έντονα βίαιες καταστάσεις. Οι νευρώσεις του άντρα όταν εκτραχυνθούν μπορούν να φτάσουν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού.
«Ημέρα της γυναίκας: Η πατριαρχία
ελέω Θεό εδραιώνει τη βία του κράτους.
Σκοτώνει όταν βρει αντίδραση μέσα στην κοινωνία.»
Μπορεί κάποιος να το καταλάβει πιο εύκολα όταν παρατηρήσει ανθρώπους που βρίσκονται σε καταστάσεις εγκλεισμού. Τέτοιες καταστάσεις έχουμε βιώσει στις μέρες της πανδημίας. Ο άνθρωπος έχει περιορισμένη κινητικότητα. Οι απαγορεύσεις είναι πολλές. Η νεύρωση υποτροπιάζει και φτάνει στην ψύχωση. Το εύκολο θύμα είναι η γυναίκα και τα, εν δυνάμει, αδύναμα παιδιά.
Οι θάνατοι γυναικών είναι πολλοί. Δε σκοτώνει ο άντρας. Φονεύει η πατριαρχία. Έτσι όπως αυτή έχει εδραιωθεί από τις μονοθεϊστικές θρησκείες και μετά. Ουσιαστικά ο φόνος του Ορέστη ήταν η αρχή. Η μητροκτονία του κατακρίθηκε. Μέσω της Αθήνας πήρε χάρη και εδραιώθηκε. Με αυτό τον τρόπο δικαιολογείται η βία του άντρα. Όπου άντρας καταλαβαίνουμε Πατέρας. Αυτό το αρχέτυπο έχει άμεση σχέση με το Θεό. Η πατριαρχία ελέω Θεό εδραιώνει τη βία του κράτους. Σκοτώνει όταν βρει αντίδραση μέσα στην κοινωνία.
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ;
Φτάνουμε στο κομβικό σημείο. Η γυναίκα είναι αυτή που εκφράζει την αντίδραση. Σε λίγες περιπτώσεις και ο άντρας που δε συμφωνεί με αυτή τη λογική βίας. Αυτή μπορεί να εκφράσει τη δυσαρέσκεια ως προς τη βίαιη κατάσταση γιατί φέρει τη ζωή και θέλει αυτή να διατηρηθεί. Ο άντρας όταν είναι μπολιασμένος από την πατριαρχία δεν υπολογίζει παρά την εξουσία που επιθυμεί να ασκήσει.
Η γυναίκα και οι άντρες που δέχονται την ειρηνική συνύπαρξη είναι η αντιπολίτευση στην εξουσία του Πατέρα. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να τιμούμαι τη Γυναίκα κάθε μέρα για να τονίζουμε ότι θα πρέπει να ζούμε ειρηνικά. Τιμώντας τη Γυναίκα αποδίδουμε τιμές στη Μητέρα, την ερωμένη, τη σύζυγό μας. Ουσιαστικά τιμούμε τη ζωή και απευχόμαστε το φόνο. Πάντως, η θεοποίηση της Γυναίκας δεν ήταν δυνατό να ξεχασθεί παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες των θεολόγων των μονοθεϊστικών θρησκειών.