100 λίβρες πηλού
Ένα άλμπουμ και ένα τραγούδι (έστω με λίγο αλλαγμένο τον τίτλο: Ahundredpoundsofclay) που, όπως συχνά συμβαίνει, κρύβουν πίσω τους μια ιστορία.
Θα ασχοληθούμε περισσότερο με το τραγούδι, μια που ξεχώρισε εξ αρχής.
Ο Τζιν ΜακΝτάνιελς το είπε υπέροχα το 1961. Έφτασε μάλιστα ως και το νούμερο 3 των αμερικανικών τσαρτ, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του. Θέμα; Η δημιουργία της γυναίκας από τον Θεό…
«Hecreatedawomanandalotsoflovin“ foraman» έλεγε ένας στίχος του τραγουδιού. Αυτή η μικρή φράση, σε ένα γλυκύτατο άσμα, του απαγόρευσε – ωστόσο- το πέρασμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς θεωρήθηκε βλάσφημη. Έτσι υποχρεωτικά παρέμεινε μακριά από την Ευρώπη, άγνωστος παρά την εξαιρετική φωνή του…
Η αλήθεια, βεβαίως, κρυβόταν κάπου αλλού. «Ο πατέρας μου, που είναι ιερέας, θεωρεί το κομμάτι υπέροχο κι απορεί με την αγγλική λογοκρισία» δήλωνε ο ΜακΝτάνιελς. «Έφτιαξε τον γεροΑδάμ και μετά για χατίρι του μια γυναίκα» ήταν η άμεση απάντηση του Κρεγκ Ντάγκλας, που ανέβασε αντ’ αυτού το τραγούδι στο νούμερο 9 των βρετανικών τσαρτ. Βλέπετε, υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός, που -με διάφορες αφορμές και στηριζόμενος στο BBC- κατάφερνε να προσφέρει χιτάκια σε ντόπιους ερμηνευτές. Το επιβεβαίωσε άλλωστε ένα χρόνο μετά, ξανά σε βάρος του καημένου του Τζιν, ο Φράνκι Βον, που έφτασε στο 1 (!) διασκευάζοντας, κι αυτός, το δικό του Tower of strength.
Μη νομίζετε ότι όσα προαναφέραμε είναι ένα κακόπιστο προσωπικό μας συμπέρασμα. Τα αναφέρει ευθαρσώς ο «Independent» στη νεκρολογία του ΜακΝτάνιελς, που έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιουλίου του 2011, σε ηλικία 76 ετών. Είχε παντρευτεί τρεις φορές και αποκτήσει έξι παιδιά. Δεν έκανε ποτέ την τρομερή πορεία στη μουσική σκηνή, έχοντας ως κορωνίδα της παρουσίας του ακριβώς το A Hundred Pounds of Clay.
Η σύνθεση (και οι στίχοι) ήταν των Κέι Ρότζερς, Λούθερ Ντίξον και Μπομπ Έλγκιν, ενώ την παραγωγή έκανε ο Σναφ Γκάρετ, σε ένα σινγκλάκι που στην πίσω όψη είχε το Come on take a chance, προφητικό στον τίτλο του για τη (χαμένη τελικά) ευκαιρία του τραγουδιστή. Πέντε χρόνια μετά (1974), ο Τζιν Μακ Ντάνιελς υπέγραφε και η Ρομπέρτα Φλακ μάγευε με τη φωνή της στο Feellikemakin’ love, επαναφέροντάς τον πρόσκαιρα στην επικαιρότητα. Στο μεταξύ είχε προλάβει να επιτεθεί στην αμερικανική κυβέρνηση για το Βιετνάμ, πάλι μέσω στίχων σε κομμάτια της Φλακ, αλλά και να ενταχθεί με προσωπικές δουλειές του στη μάχη των μαύρων για ίσα δικαιώματα…
Το 1987, στην τρυφερή ταινία ενηλικίωσης The year my voice broke του Τζον Ντούιγκαν, του οποίου τα Σκυλιά στη χλόη λατρέψαμε μια δεκαετία αργότερα, ξανακούσαμε τα A Hundred pounds of Clay και Towerofstrength, παρέα με ηχο-ποιήματα όπως τα The Man Who Shot Liberty Valance (από Τζιν Πίτνεϊ) και Diana(από Πολ Άνκα).
Όμως και πριν και μετά και στο ενδιάμεσο το A Hundred pounds of Clay δεν έπεσε σε αφάνεια. Κάθε άλλο! Το 1967 ήταν οι Impressions, το 1998 ακολούθησε ο Γκάρι Λούκας, το 2009 κυκλοφόρησε εκδοχή των Belmonts… Ακόμα, το 1973 χρησιμοποιήθηκε ως sampleαπό τον Ντίκι Γκούντμαν για το τραγούδι του The touch ables in Brooklyn. Και αν δεν χορτάσετε μ’ αυτά, Avec Une Poignée De Terre ήταν η γαλλική προσέγγιση από τη… Δαλιδά (1961, παράλληλα σχεδόν με την πρωτότυπη κυκλοφορία του Μακ Ντάνιελς)!
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
