ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ

Ανοίγω τον υπολογιστή μου στο αρχείο «Μιχαηλίδης» και πριν αρχίσω να γράφω, διαβάζω τα τελευταία σωσμένα κείμενα…

Μια δήλωσή μου για τα 500 τεύχη του «Εξώστη» (6/6/2000) και τηλέφωνα και διευθύνσεις για τα σπίτια που θα μείνουμε στις διακοπές στους Λειψούς και στα Κουφονήσια (14/6/2000, γύρω στις 11.00 π.μ.). Με τίποτα. Η ανυπαρξία διαπιστωμένη ηλεκτρονικά. Όπως ενδεχομένως θ’αρμοζε σ’ένα ρέκτη της νέας τεχνολογίας… Κι ακόμη ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή του κινητού μου, γύρω στις 12: «Ο.Κ. για Λειψούς, πάω τώρα για ένα καρδιογράφημα και θα τα πούμε κατά τις 3…». Αλλά, δεν τα είπαμε… (εννοώ με τις συνήθεις μεθόδους επικοινωνίας).

Τον Τάσο δεν τον γνώριζα από παλιά… Έβλεπα βέβαια στα φεστιβάλ, σε πρεμιέρες και σε άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις αυτή την ευχάριστη, γελαστή, καλόκαρδη φυσιογνωμία να χαμογελά και να με χαιρετά ευγενικά αλλά δεν τον είχα συνδέσει με τον Μιχαηλίδη του «Εξώστη». Ίσως γιατί μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση (όχι τελείως άδικα) πως οι συντάκτες κινηματογραφικών περιοδικών, ιδίως στη Θεσσαλονίκη, ήταν εσωστρεφείς και αποστασιοποιημένοι. (Να μου επιτρέψουν οι αναγνώστες να εξαιρέσω από αυτή τη γενική και πιθανότατα εσφαλμένη τοποθέτηση άτομα σαν τον Αλέξη Δερμεντζόγλου και το Βασίλη Κεχαγιά).

Έπρεπε να φτάσουμε λοιπόν γύρω στο ΄96 ή ΄97 σε μια σύσκεψη φορέων της πόλης για το μέλλον του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για να ταυτίσω αυτό το πρόσχαρο και ευγενικό πρόσωπο με τον Τάσο Μιχαηλίδη.

Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο εκείνη η σύσκεψη βοήθησε να βρει το φεστιβάλ το «δρόμο» του, μπορώ όμως με απόλυτη βεβαιότητα να ισχυριστώ πως εγώ κι ο Τάσος βρήκαμε τις κοινές μας διαδρομές κι από τότε γίναμε αχώριστοι. Σ’αυτό βοήθησε και η συνύπαρξή μας στη Δ.Ε. του «Μουσείου Κινηματογράφου» της Θεσσαλονίκης, ενός από τους διάδοχους θεσμούς της «Πολιτιστικής» που, παρά την πολεμική που δέχθηκε, εξακολουθεί να παλεύει για να υπάρξει και να ανθίσει στο πολιτιστικό τοπίο της πόλης.

Με τον Τάσο ξαναγνώρισα τη Θεσσαλονίκη. Δεν ήμουν βέβαια ποτέ αποκομμένος από την πόλη, αφού μια ή δύο φορές την εβδομάδα ανέβαινα είτε για τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του Κ.Θ.Β.Ε. (ήμουν 8 χρόνια στο Δ.Σ.) ή για οικογενειακούς λόγους ή για γυρίσματα.

Με τον Τάσο όμως ανέβαινα στη Θεσσαλονίκη χωρίς να υπάρχει και κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Απλώς για έναν καφέ…

Ξανασυναντήθηκα με τους παλιούς φίλους που είχαμε να βρεθούμε καιρό, ανταλλάσσαμε σκέψεις, απόψεις, γνώμες. Καταθέταμε τα οράματά μας.

Ο Τάσος ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσες να τον εμπιστευτείς. Για όλα τα θέματα. Και πρόθυμος να τα κουβεντιάσει μαζί σου. Του άνοιγες και σου άνοιγε την καρδιά του (ίσως περισσότερο από ό,τι έπρεπε). Τον εμπιστευόταν οι φίλοι του, οι συνάδελφοί του, και προπαντός οι γυναίκες. Και ακόμη, οι μητέρες των φίλων, των γυναικών, των κοριτσιών. Επίσης, τον εμπιστευόταν οι επαγγελματίες, οι άνθρωποι της αγοράς και των κομμάτων.

Πάνω από όλα, ο Τάσος ήταν συνεχώς παρών. Όποτε τον ζητούσες και για ότι του ζητούσες, ήταν έτοιμος να ανταποκριθεί…

Ώρες-ώρες διερωτόμουν πως τα προλάβαινε όλα… Ενημέρωση και κείμενα για τον «Εξώστη», διαδικασίες εκτύπωσης και διακίνησης της εφημερίδας, αποστολές και έρευνες για την τηλεόραση. Κι επιπλέον, συμμετοχή σε συμβούλια και επιτροπές, που πάει να πει πολύωρη απλήρωτη απασχόληση, με όσα αυτή συνεπάγεται: τριβές, εντάσεις, αντιπαραθέσεις, ακόμα και καυγάδες για το κοινό όφελος.

Του το αναγνώριζε η πόλη; Δεν ξέρω… Όταν κάποιος προσφέρει, δεν σκέπτεται αν κάποια στιγμή αναγνωρισθεί… (αντίθετα, φοβάμαι πως οι τοπικές κοινωνίες είναι περισσότερο σκληρές και ανταγωνιστικές).

Του το αναγνώρισαν όμως άλλοι φορείς… Όταν πέρσι, τέτοια εποχή, πήρε το βραβείο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος…

Και εκείνο το επετειακό τεύχος του «Εξώστη» (!), σαν να προετοίμαζε την έξοδό του…

Βρε μπας και μας έκανε καμία πλάκα για να μας φέρει όλους σε αμηχανία και κάπου κρυμμένος τώρα να ξεκαρδίζεται στα γέλια;

Λες;…

Τάσος Ψαρράς.

(Αθήνα, 27 Μαρτίου 2000)


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved