Η ιστορία είναι η επιστήμη που απαρτίζεται από τις μνήμες, τις καταγραφές και τις επεξεργασίες τους. Η επεξεργασία των υλικών αυτής της επιστήμης δίνει διαφορετικές προσεγγίσες για το ίδιιο ακριβώς θέμα. Εξαρτάται από τον ιστορικό που αναλύει και από τον ψυχισμό του. Αυτή η βεντάλια των απόψεων δίνει στην ιστορία και το χαρακτήρα της τέχνης.
Ο ιστορικός, σε μία ιδεατή μορφή, δεν είναι μόνο επιστήμονας αλλά και καλλιτέχνης. Η ιστορική είναι, με αυτή τη λογική, παραπλήσια με τη λογοτεχνική έκφραση. Αυτό όμως μας κάνει κάπως δύσπιστους. Στην ιστορία υπάρχει και κατά πόσο ο μύθος; Είναι αυτονόητη ερώτηση. Αν ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη, στο βιβλίο του «Περί ποιητικής», θα βρούμε ότι ο μύθος υπάρχει στην ιστορική καταγραφή. Όμως ο πυρήνας της ιστορίας είναι το ιστορικό δεδομένο. Αυτό δεν μπορεί να παραποιηθεί.
Έτσι, η ιστορία είναι μία καταγραφή δεδομένων, αλλά με περισσότερο ή λιγότερο λογοτεχνική έκφραση. Η λογοτεχνία διευκολύνει τον αναγνώστη του ιστορικού κειμένου να εμπεδώσει το ιστορικό κείμενο, πάντα σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Κατά συνέπεια, δε θα πρέπει να είμαστε δύσπιστοι όσον αφορά στην ιστορική καταγραφη. Θα πρέπει όμως να τη διαβάζουμε με κριτικό πνεύμα.
Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η ανάγνωση περισσότερο του ενός ιστορικού κειμένου. Έτσι μπορούμε να κάνουμε την κρίση μας, όσον αφορά για την αλήθεια της ιστορίας. Όπως και να έχει, η αλήθεια είναι μία υποκειμενική κρίση. Άρα θα πρέπει να μιλάμε για την αλήθεια του καθενός ανθρώπου.
Σε αυτό το μέρος αυτού του ιστοχώρου θα υπηρετήσουμε πιστά αυτή την άποψη. Η ιστορία για εμάς είναι υποκειμενική. Προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο «αντικειμενικοί». Για αυτό το λόγο ανατρέχουμε στη βιβλιογραφία. Καλούμε τον αναγνώστη αυτών των κειμένων να τα δει σα μία ακόμη ιστορική καταγραφή. Άρα, να τα διαβάσει με κριτικό μάτι, να λειτουργοεί ως ιστορικός ερευνητής. Όχι σαν παθητικός καταναλωτής αυτών των κειμένων.