Δημήτρης Μητσοτάκης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Δημήτρης Μητσοτάκης: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 28 Απρίλη του 1967. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Καλλιθέα και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε ως μουσικός και το 1994. Δημιούργησε, και συμμετείχε ως στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ, στο συγκρότημα Ενδελέχεια. Με αυτό κυκλοφόρησε εννέα δισκογραφικές δουλειές ως τη διάλυση του. Τον Απρίλη του 2009.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ

Έχει εκδώσει τρία λογοτεχνικά βιβλία: «Καυτή Σούπα» (Ελληνικά Γράμματα 2007), «Η μονοκατοικία» (Τόπος 2009) και «Υπόγειος», με συνδημιουργό τον Αλ. Σικιαρίδη (Τόπος 2013).

Τρεις προσωπικές δισκογραφικές δουλειές έχει κυκλοφορήσει: «Ευδαίμονες» (Λύρα 2010), «Ο μπερντές» (Universal 2012) και «Καταρακύλες» (Όγδοο 2015, με το Γρ. Κλιούμη).

Το 2013 δημιούργησε τη ρεμπέτικη κομπανία «Ρε Καντίνι». Παρουσιάζει μουσικά αφιερώματα στο ρεμπέτικο τραγούδι. Εργάζεται ως μουσικός επιμορφωτής στο ΚΕΘΕΑ Διάβαση από το 1994. Συνεργάζεται ως μουσικός επιμελητής και δάσκαλος με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει παρουσιάσει μουσικές παραγωγές στο ραδιόφωνο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ

Ζούμε σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι ψηφιακά. Βγάζουμε χιλιάδες φωτογραφίες κάθε μέρα. Και όμως… τα παιδιά των παιδιών μας θα έχουν λιγότερες τυπωμένες φωτογραφίες και από τους παππούδες μας. Αύριο μεθαύριο μπορεί να μην υπάρχει Youtube και Spotify. Ποιος θυμάται άραγε το Myspace που μεσουρανούσε κάποτε; Όμως ό,τι εκδίδεται σε φυσικό προϊόν θα συνεχίσει να υπάρχει έστω και σε μια αραχνιασμένη γωνιά κάποιου παλιατζίδικου.

«Δημήτρης Μητσοτάκης: Αφού όλη η κοινωνία

γύρισε στην δεκαετία του ’60 και του ’70,

μέσω των μνημονίων, δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η τέχνη.»

Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση όταν βγήκε ο δίσκος Κατρακύλες, 2015. Η συγκεκριμένη δουλειά ήταν σε συνεργασία με τον Κλιούμη (Υπόγεια Ρεύματα). Θεωρώ ότι είναι μία πληρέστατη προσπάθεια τόσο από άποψη στίχου όσο και από άποψη μουσικής. Και όμως τα τραγούδια αυτής της δουλειάς δεν ακούστηκαν και χάθηκαν μέσα στη δίνη του concept άλμπουμ. Τότε πήρα την απόφαση να βγάζω, ανά τρεις-τέσσερις μήνες, σινγκλ.

Δημήτρης Μητσοτάκης

Αφού όλη η κοινωνία γύρισε στην δεκαετία του ’60 και του ’70, μέσω των μνημονίων, δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η τέχνη. Σινγκλάκια, λοιπόν! Και νομίζω δικαιώθηκα. Τα κομμάτια μπόρεσαν να ακουστούν ένα-ένα ξεχωριστά. Πράγμα που δεν θα γινόταν αν έβγαιναν όλα μαζί.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Δεν σταματάω να γράφω και να δημιουργώ. Ήδη έχω έτοιμο ένα νέο βιβλίο που βρίσκεται στα χέρια του εκδότη μου. Είναι σε αναμονή τα γυρίσματα μίας μεγάλου μήκους ταινίας. Βασισμένης στο μυθιστόρημά μου «Η μονοκατοικία», Τόπος 2009. Τα γυρίσματα αναβλήθηκαν λόγω των μέτρων για τον covid. Μία μικρού μήκους ταινία βασισμένη στο διήγημά μου «Η Νανά», από τα «Σκισμένα Ημερολόγια», Τόπος 2019. Και ένα θεατρικό… Επίσης έχω ήδη έτοιμα μια σειρά νέων σινγκλ που θα κυκλοφορήσω μέσα στο 2021. Πάλι όμως με απόσταση κάποιων μηνών το ένα από το άλλο. Κοινώς, μόλις μας αμολήσουν, θα τρέχω και δεν θα φτάνω!

Κάθε καλλιτέχνης με το έργο του εκφράζει την πολιτική, τη φιλοσοφική ή την θρησκευτική του άποψη. Όπως και θέση. Με την έννοια αυτή όλοι είμαστε στρατευμένοι. Δεν μιλώ φυσικά για την στρατευμένη τέχνη του παρελθόντος. Αυτή που επιβλήθηκε από τα εκάστοτε καθεστώτα στην υπηρεσία της οποιαδήποτε ιδεολογίας. Εκεί τα πράγματα, όπως όλοι ξέρουμε, είχαν να κάνουν: Είτε με την ελεύθερη στράτευση του καλλιτέχνη, στην περίπτωση που υπηρετούσε τα ιδανικά του. Μπορούσε να φτάσει σε υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Είτε, όμως, και με μια επιβεβλημένη από την εξουσία στράτευση με έργα προπαγανδιστικά. Στο μεγαλύτερο ποσοστό, χαμηλής αξίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΣΤΑ ΟΡΙΑ

Ακόμα προσπαθώ και εύχομαι να συνεχίσω όσο ζω. Θεωρώ ότι με τα χρόνια έσπασα περαιτέρω τα όρια της τραγουδοποιίας μου. Τα όρια δηλαδή του ελληνικού ηλεκτρικού τραγουδιού και της ροκ μπαλάντας. Θέλω να πιστεύω πως η ενασχόλησή μου με πολλά και διαφορετικά ήδη και στυλ μουσικής, τόσο λόγιας όσο και λαϊκής, με έχει βοηθήσει να απεμπολήσω τις όποιες ταμπέλες σου επιβάλουν οι αισθητικές σου προτιμήσεις. Αλλά και ο σκληρός πυρήνας των ακροατών σου.

«Δημήτρης Μητσοτάκης: Όχι άλλη υποκρισία!

Καλύτερες μέρες θα έρθουν. Αλλά το «πώς» και το

«πότε» είναι στο χέρι μας απάνω γραμμένο.»

Η σαπίλα είναι ίδιον της εξουσίας. Η εξουσία σε μαθαίνει να γίνεσαι υποτακτικός και πειθήνιο όργανο του αφεντικού. Να είσαι ζόρικος στον αδύναμο. Κότα μπροστά στο άδικο, μπροστά στον αφέντη και στη δύναμη. Σου ζητά ατομική ευθύνη ενώ η ίδια είναι παντελώς ανεύθυνη. Σου ζητά να είσαι τίμιος ενώ το χαρακτηριστικό της εξουσίας είναι η διαφθορά.

Δημήτρης Μητσοτάκης

Να είσαι νομοταγής ενώ διοικείσαι από ένα μάτσο παράνομους με βουλευτική ασυλία. Και από δίπλα μία στρατιά παραζαλισμένων ψηφοφόρων που κουνάνε σημαιάκια . Αποθεώνουν τον σάπιο ηγέτη για ένα κομμάτι ψωμί. Δυο αράδες υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Σε έναν λαό που επιβιώνει με επιδόματα, που τρέμει μην πεθάνει ο παππούς και χαθεί η σύνταξη. Σε ένα λαό δαρμένο, προδομένο, εγκλωβισμένο, σκυμμένο κι απελπισμένο, μιλούν οι γόνοι των ισόβιων προυχόντων της βουλής. Για το φως, για την άνοιξη που θα “ρθει και για… καλύτερες μέρες. Όχι άλλη υποκρισία! Καλύτερες μέρες θα έρθουν. Αλλά το «πώς» και το «πότε» είναι στο χέρι μας απάνω γραμμένο. Θα το διαβάσουμε μόνοι μας…

«Δημήτρης Μητσοτάκης: Είναι μία όαση

σε μία έρημο όπου κυριαρχεί η υποκρισία και

η δηθενιά. Όπου η αντίδραση είναι μηδαμινή.»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΚΥΡΑ ΚΑΤΙΝΑ

«Κυρά Κατίνα σπλαχνική που κάνεις το σταυρό σου/μόλις μπανίσεις εκκλησιά και λες στον διπλανό σου/ γι” αυτούς τους μαύρους κι άραχλους που βρόμισαν τη χώρα/ και έχουν κλέψει τις δουλειές που να τους πνίξει μπόρα.» Αυτοί είναι οι πρώτοι στοίχοι του τελευταίου τραγουδιού του Δημήτρη Μητσοτάκη.

Γροθιά στο στομάχι για όσους έχουν συμβιβασθεί με μία κατάσταση μίζερη. Σε όσους έχουν υποταχθεί σε μία άλλογη εξουσία. Σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι δημοκράτες. Στην ουσία και κατά βάθος είναι φασίστες, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν την κατρακύλα. Γίνονται αυτό που μισούν επειδή πιστεύουν ότι εκεί θα βρουν προστασία. Το τραγούδι λέει τα πράγματα όπως είναι. Σταράτα.

Είναι μία όαση σε μία έρημο όπου κυριαρχεί η υποκρισία και η δηθενιά. Όπου η αντίδραση είναι μηδαμινή. Όταν το ακούς πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα να βγούμε από αυτό τον κοινωνικό βούρκο. Αφήνει ερωτήματα χωρίς να δίνει απαντήσεις. Ο ακροατής θα απαντήσει. Ο καθένας για τον εαυτό του. Φαίνεται ότι ο Δημήτρης Μητσοτάκης δεν έχει χάσει το ύφος του από την εποχή του Ενδελέχεια. Αντίθετα το έχει εμπλουτίσει. Το έχει κάνει πιο δυνατό.

 

Διαβάστε τα άρθρα για τη μουσική

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved