Άριες της παράδοσης

ΑΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΗΠΟΥ

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Άριες της παράδοσης: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Το αεροπλάνο περνάει λίγο πιο πέρα, το βλέπεις όταν ακούς τα βιολιά, το κοντραμπάσο και τα άλλα όργανα της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενώ δύο εξαίσιες φωνές μας φέρνουν την μουσική παράδοση μαζί με τραγούδια των ευρωπαϊκών χωρών. Μιλάμε για την συναυλία που «άνοιξε» το Φεστιβάλ Καλοκαίρι στο Θέατρο Κήπου, την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025.

Άριες της παράδοσης: Το σχήμα

Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή συνοδεύονταν από την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ο Αναστάσιος Συμεωνίδης διηύθυνε με μαεστρία το μουσικό σύνολο και καθοδηγούσε τις  δύο ερμηνεύτριες. Σε κάποια τραγούδια είχαμε εκτέλεση α καπέλα, δηλαδή χωρίς μουσικά όργανα, ενώ σε κάποια άλλα η Ελένη Βουγιουκλή έπαιξε με την κιθάρα της.

Γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια τις δύο ερμηνεύτριες, σχεδόν όταν ξεκίνησαν από χώρο συναφή με την μουσική, από την Περφόρμανς. Όποιος δεν τις έχει ακούσει χάνει. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι η μία συμπληρώνει την άλλη, όσον αφορά στην χροιά της φωνής. Η συνεργασία τους είναι τέλεια, όσον αφορά στην ερμηνεία των τραγουδιών. Έχουν ασχοληθεί με την παραδοσιακή μουσική και έχουν ανεβάσει πάρα πολύ το επίπεδο της ερμηνείας.

Άριες της παράδοσης

Άριες της παράδοσης: Οι ερμηνείες

Η μουσική παράδοση αν ξεκοπεί από το μουσικό χώρο τότε αρχίζει και πεθαίνει. Αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να αποδοθεί η ερμηνεία των τραγουδιών με καινούργιο τρόπο. Τα νέα στοιχεία θα πρέπει να είναι τόσα όσο να μην αλλοιώνουν την παραδοσιακή μουσική. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή. Η ερμηνεία τους σέβεται την παραδοσιακή μουσική. Εκτός αυτού, η φυσική τους παρουσία είναι πολύ σημαντική, ευγένεια και αυτοσυγκράτηση δείχνουν οι δύο γυναίκες που ξέρουν ποια είναι ακριβώς η θέση τους στον ελληνικό μουσικό χώρο.

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης συνόδεψε πολύ όμορφα τις δύο ερμηνεύτριες. Τα όργανα υποστήριζαν την φωνή και, όταν έπρεπε, ανέβαζαν τον τόνο για να δώσουν την χροιά της λόγιας μουσικής που ακουμπά με σεβασμό στην παραδοσιακή θεματολογία. Ο Αλέξανδρος Ραΐδης, ο Πάνος Κοσμίδης και ο Λάζαρος Τσαβδαρίδης σχεδίασαν πολύ καλά τις ενορχηστρώσεις. Το σύνολο μας έδωσε πολλές ευτυχισμένες στιγμές αναπόλησης σε μέρη που γνωρίζουμε λίγο-πολύ.

Άριες της παράδοσης: Το ταίριασμα

Μαζί με την ελληνική παραδοσιακή μουσική ακούστηκαν τραγούδια από τα Βαλκάνια, την Ιταλία, την Πορτογαλία και άλλες χώρες. Η επιλογή των τραγουδιών είχε μια συνάφεια, δεν ήταν μόνο αυτά που θα ξεσηκώσουν τον κόσμο. Υπήρχαν και αυτά, αλλά ήταν και τα άλλα που σε κάνουν να σκεφτείς καταστάσεις ιστορικές, πάθη των ανθρώπων, τα δεινά των καταπιεσμένων.

Το Δημοτικό Θέατρο Κήπου ήταν τελικά πολύ μικρό για αυτή την συναυλία. Είχε γεμίσει και ο κόσμος, πάνω από τις κερκίδες, ήταν όρθιος. Ο γράφων αυτό το άρθρο τράβηξε το βίντεο που βλέπετε σε αυτό το σημείωμα, στο τέλος επέλεξα να τελειώσω με μια συνολική ματιά από τον πάνω χώρο για να δώσω την έννοια της πληρότητας, του σεβασμού στην μουσική και τα τραγούδια, από όλους αυτούς που έπαιζαν. Και αυτοί ήταν πολλοί και άριστοι, με την πραγματική έννοια της λέξης.

 

Επιστροφή στο εισαγωγικό σημείωμα για το Φεστιβάλ Καλοκαίρι στο Θέατρο Κήπου 2025

Διαβάστε τα άρθρα για τις μουσικές εκδηλώσεις

Sani Festival 2025

Live at major Seven

Defying gravity



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved