55ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ

Για τους μικρούς σινεφίλ

της Λένας Βρούσια

Για ακόμη μία χρονιά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνει τη «Νεανική Οθόνη» για τους μικρούς σινεφίλ. Η λίστα των 15 ταινιών (τρεις μεγάλου μήκους και δώδεκα μικρού) θα κρατήσει παιδιά και εφήβους κολλημένους στην κινηματογραφική οθόνη.

Αρχικά, έχουμε το πολυβραβευμένο ολλανδικό Το παιδί «ζιγκ-ζαγκ» του Βίνσεντ Μπαλ, που μας διηγείται την ιστορία του Νονό, ενός παιδιού που ονειρεύεται να γίνει αστυνομικός επιθεωρητής, όπως ο μπαμπάς του, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να μπαίνει σε μπελάδες και να αναστατώνει την ομαλή ροή της ζωής της οικογένειάς του. Έτσι ο πατέρας του, για να τον συμμορφώσει, τον στέλνει στο θείο του, αγνοώντας ότι εκεί ο Νονό θα γνωρίσει κάποιους… περίεργους χαρακτήρες, που απλά θα ενισχύσουν το ατίθασο πνεύμα του. Κατασκοπία, μυστήριο και τραγούδια σε μια ανάλαφρη κωμωδία ενηλικίωσης.

Επίσης, ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Φρανσουά Λαγκιονί μέσω της ταινίας του κινουμένων σχεδίων Ο πίνακας διδάσκει έμμεσα και ευρηματικά πώς μία λάθος ερμηνεία κάποιων αντικειμένων μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην κοινωνία. Ένας ξακουστός πίνακας γίνεται η αφορμή για μια φανταστική κοινότητα πλασμάτων να χωριστούν σε κοινωνικές τάξεις –κάποιες ανώτερες, κάποιες κατώτερες. Αυτό αναγκάζει τρία παιδιά να ξεκινήσουν προς αναζήτηση του πίνακα, αλλά και του ζωγράφου του, έτσι ώστε να μπορέσουν να ερμηνεύσουν ορθά το περιεχόμενό του και να επιστρέψει η ισότητα στην κοινωνία τους.

Οι ταινίες μεγάλου μήκους της Νεανικής Οθόνης ολοκληρώνονται με το νορβηγο-σουηδικό Τα κουλ παιδιά δεν κλαίνε, που σκηνοθετεί η Καταρίνα Λάουνινγκ, θυμίζοντας το «Κάν’ το όπως ο Μπέκαμ». Η Άνια έχει χάρισμα στο ποδόσφαιρο και ο μόνος που φαίνεται να απειλεί την πολλά υποσχόμενη σταδιοδρομία της είναι ο άσπονδος εχθρός της, ο Γιόνας. Ωστόσο, μια απρόβλεπτη ασθένεια βρίσκει την Άνια και δεν μπορεί πλέον να παίξει. Έτσι, πρέπει να εμπιστευθεί τον Γιόνας για να τη βοηθήσει να επιστρέψει στο αγαπημένο της σπορ.

Η προβολή των ταινιών μεγάλου μήκους συνοδεύεται από τις ταινίες μικρού μήκους. Ανάμεσά τους είναι Ο γιος του Δανού Κρίστοφερ Κίερμπο, που στοχεύει να διδάξει στα παιδιά πώς να ενηλικιωθούν μέσω του διαζυγίου των γονιών τους. Ακόμη, το σουρεαλιστικό ασπρόμαυρο Μπλα από την Κροατία, σε σκηνοθεσία Μαρτίνας Μέστροβιτς, είναι γυρισμένο σαν κόμικ και φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της ελευθερίας έκφρασης του μαθητή στο σχολικό περιβάλλον. Από τις υπόλοιπες σημειώνουμε για τους πολύ μικρούς φίλους τις ταινίες Ο Άλφι κι ο μπαμπάς του ο φαντάρος (της Λίλερ Μέλερ), καθώς και τη Βροχή (της Ιβάνα Γκουλιάσεβιτς), που θα τους προσφέρουν λίγα λεπτά εκπαιδευτικής διασκέδασης.

Η φετινή Νεανική Οθόνη αποτελείται κυρίως από ταινίες των σκανδιναβικών χωρών, παρουσιάζοντας θέματα ατομικά, που ίσως ωστόσο να είναι και συλλογικά. Υπόσχεται ψυχαγωγία, εκπαίδευση, αλλά και προβληματισμό για τους θεατές…



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved