Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21

ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ;

Σαν αύριο, 23 Μαρτίου, κηρύχτηκε, στην πραγματικότητα η επανάσταση του 1821. Τότε, στο ναό της Υπαπαντής, στην Καλαμάτα, οι Έλληνες ορκίστηκαν να μη δεχτούν πλέον το ζυγό των κατακτητών και να επαναστατήσουν. Γιατί όμως μας παρουσιάζεται η ημερομηνία 25 Μαρτίου, σαν επίσημη γιορτή;

Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κράτος, πριν καν γίνει ανεξάρτητο, ακολούθησε το άρμα της εκκλησίας, ακολουθώντας την ιστορική βεβαιότητα ότι το βυζάντιο έχει να κάνει και ταυτίζεται με την Ελλάδα, κάτι που, όπως αποδείχτηκε ιστορικά αργότερα, είναι εντελώς αναληθές. Για να γίνει αυτή η σύζευξη αποδεχτή απ’το λαό θα έπρεπε να συρματοποιηθεί με ένα δυνατό τρόπο. Ο πιο δυνατός ήταν η Μονή Μεγίστης Λαύρας και ο ηγούμενός της. Η ημερομηνία μετατοπίστηκε δύο μέρες μετά, όπως και ο τόπος της εξέγερσης.

Έχουν γραφτεί αρκετές σελίδες για τη σχέση επαναστατημένου λαού και κλήρου, όπως και για αυτή τη σχέση του με τους προύχοντες. Σε αυτό το σημείωμα δεν είναι ο τόπος να ξαναθυμηθούμε αυτές τις διαμάχες, ο αναγνώστης μπορεί να τις βρει σε βιβλία ιστορικά ή σε περιοδικά που ασχολούνται με την ελληνική ιστορία.

Σε αυτό που θα θέλαμε να μείνουμε είναι η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας. Είναι κατανοητό ότι, απ’την εξέγερση του σκλαβωμένου λαού, η εκκλησία θέλει να έχει την εξουσία, όπως ακριβώς την είχε και πριν, με τη συνεργασία με τους κατακτητές, στον οικονομικό, νομικό και κανονιστικό τομέα. Η εξουσία αυτή, η συνέχειά της, εξασφάλιζε τη συνέχεια της υποδούλωσης του ελληνικού λαού σε άλλα πρότυπα, τα οποία πάλι δεν ήταν τα δικά του, εναρμονίζονταν όμως με αυτά των εν δυνάμει συμμάχων του, για να μπορέσει να πάρει δύναμη απ’αυτούς.

Παρόλα αυτά, θα πρέπει να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια, έστω και αργά, για να αποδοθεί ο χαρακτήρας της ελληνικής επανάστασης και να συσχετιστεί με αυτή της Γαλλίας, το 1793, δύο απ’τα πιο σημαντικά γεγονότα που άλλαξαν την ιστορία της Ευρώπης. Για να δούμε, κατόπιν, αν οι στόχοι αυτής της επανάστασης έχουν εκπληρωθεί μέχρι σήμερα. Θα ήταν πολύ σημαντικό, έστω και αργά, να αποκατασταθεί η αλήθεια, από μία κυβέρνηση που θέλει να είναι προοδευτική.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved