Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ-INHERENT VICE

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΕΜΦΥΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

(INHERENT VICE)

Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Άντερσον
Παίζουν: Χοακίν Φίνιξ, Τζος Μπρόλιν, Κάθριν Γουότερστον, Ρις Γουίδερσπουν, Όουεν Γουίλσον
Διάρκεια: 148’
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Ο μοναδικός Πολ Τόμας Άντερσον επιστρέφει με την έβδομη ταινία του, της οποίας το σενάριο έχει αναλάβει ο ίδιος. Ένας σκηνοθέτης που τολμά να δείξει το «απαγορευμένο». Μας έκανε να τον ξεχωρίσουμε μέσα από το «Boogie Nights» και να τον θαυμάσουμε μέσα από το αρχοντικό «The Master». Η νέα του ταινία, για την οποία και αδημονούσαμε, είναι ένας κινηματογραφικός δυναμίτης. Το «Έμφυτο ελάττωμα» διεκδίκησε μόνο δύο Υποψηφιότητες για Όσκαρ (Διασκευασμένου Σεναρίου και Κοστουμιών), καθώς και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου, για τον Χοακίν Φίνιξ.

Βασική έμπνευση για τον Άντερσον αποτέλεσε το ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Πίντσον, με κεντρικό ήρωα τον ντετέκτιβ Doc Sportello. Έχει περάσει πολύς καιρός λοιπόν από τότε που ο Doc Sportello (Χοακίν Φίνιξ) είδε για τελευταία φορά την ξελογιάστρα πρώην του (Κάθριν Γουότερστον). Ξαφνικά, αυτή εμφανίζεται με μια ιστορία απαγωγής ενός δισεκατομμυριούχου κτηματία, με τον οποίο τυχαίνει να είναι και ερωτευμένη. Είναι το κύκνειο άσμα των ψυχεδελικών 60’s στο Λος Άντζελες και ο Doc γνωρίζει ότι η «αγάπη» είναι άλλη μια από αυτές τις λέξεις που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή, όπως το «ταξίδι» ή το «μοδάτο», με την διαφορά ότι η λέξη «αγάπη» είναι αυτή που συνήθως οδηγεί σε μπελάδες. Τότε, η διασκέδαση ήταν συνυφασμένη με την κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών. Αμμουδιά, ήλιος παντού και πάντα, ηλιοκαμένα μαστουρωμένα κορμιά, τα παιδιά των λουλουδιών. LCD, μαριχουάνα κι άλλες ‘ταξιδιάρικες’ τοξικές ουσίες δίνουν και παίρνουν. Μέσα από το ξέφρενο αυτό πάρτι, γεννιέται και μια ιστορία αστυνομικού μυστηρίου.

Την ιστορία του Doc ακολουθούν κατά πόδας, εκτός από την μαστουρωμένη κοινωνία του Λος Άντζελες, και πολιτισμικά, ιδεολογικά μονοπάτια, καθώς ήταν μια εποχή γεμάτη με πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες. Μία από αυτές, για την οποία γίνεται λόγος και στο σενάριο, είναι το τραγικό γεγονός των δολοφονιών που διέπραξαν ο Τσαρλς Μάνσον και οι οπαδοί του, με την ηθοποιό (και σύζυγο του Ρόμαν Πολάνσκι) Σάρον Τέιτ και έξι άλλους ανθρώπους να βρίσκουν τραγικό θάνατο στα βόρεια προάστια του Μπέβερλι Χιλς. Τo μυστήριο που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Doc, τον βυθίζει στο βαθύ χάσμα μεταξύ των ‘60s και των ‘70s, μεταξύ του αμερικάνικου ιδεαλιστικού οράματος και του σύγχρονου καταναλωτισμού.

Με το εναρκτήριο πλάνο, δίνεται η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με μία «beach movie» και η αλήθεια είναι πως αυτός θα μπορούσε να είναι ένας από τους συνοδευτικούς χαρακτηρισμούς της ταινίας. Εντούτοις, ούτε ένας ούτε δύο χαρακτηρισμοί αρκούν για να προσδιορίσουν το «Έμφυτο ελάττωμα». Μπορούμε να περιοριστούμε στο εξής απλοϊκό: ένα crime drama, γεμάτο από ξέφρενους χαρακτήρες και παρανοϊκό χιούμορ. Στα χέρια του έμπειρου ΠΤ Άντερσον, το ενδιαφέρον υλικό που απορρέει από το βιβλίο φαίνεται να σπαρταρά. Για δυόμιση ώρες, ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο, όχι όμως με μια καθιερωμένη χρονομηχανή, αλλά με την κάμερα του σκηνοθέτη. Η ανασύσταση της εποχής είναι εκπληκτική. Με αναφορές στην κινηματογράφηση των αδερφών Κοέν, μια μαστουρωμένη εποχή που σιγά σιγά οδεύει προς το τέλος της παρουσιάζεται γλαφυρά και με αληθοφάνεια. Ζωντανεύει και ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας, δίχως αναστολές.

Οι ξέφρενοι χαρακτήρες, με τη μορφή καρικατούρας, του σεναρίου – βιβλίου παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από μια καταπληκτική ομάδα ηθοποιών. Ο Φίνιξ είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε μια περίοδο αναγέννησης. Εδώ, ανέμελος και διαρκώς φτιαγμένος, είναι απολαυστικότατος ως κακόμοιρος Doc. Απολαυστικός και ο Τζος Μπρόλιν στο ρόλο του «Bigfoot», ενός μπάτσου που έχει αναπτύξει μια σχέση αγάπης – μίσους με τον Doc και του αρέσει να αυτοαποκαλείται «αναγεννησιακός μπάτσος». Παράλληλα, είναι μερικής απασχόλησης ηθοποιός και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αναδειχθεί επιτέλους ως «κανονικός» ηθοποιός. Το σενάριο, αποστομωτικό στο ύφος του, μοιάζει χαοτικό, αλλά θέλει και αξίζει το χρόνο του. Σίγουρα δεν είναι από τα σενάρια που βγαίνουν «με το τσουβάλι». Μην βιαστείτε λοιπόν να αποβάλετε αυτή την ταινία από τη μνήμη σας.

ΥΓ: ναι, αυτή είναι η κινηματογραφική μαστούρα της χρονιάς. Καλή προβολή!

Αξιολόγηση: ****

Παρασκευή Γιουβανάκη



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved