Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Johnny Guitar: γράφει ο Σίμος Ιωσηφίδης
Τι άλλο εκτός από κλασικό western θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το «Johnny Guitar» (1954), του Nicholas Ray.
JOHNNY GUITAR: ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΙΔΗ
Εντάξει, μπορεί να ξεπερνά με άνεση τους περιορισμούς του είδους. Φλερτάροντας ακόμα και με την αισθητική του φιλμ νουάρ. Ή του παροξυσμικού μελοδράματος. Ωστόσο, η δράση του, ο χωροχρόνος ανάπτυξης και οι losers ήρωες της ζωής δείχνουν άλλο: Προσπαθούν να κάνουν μια νέα αρχή. Το κατατάσσουν και το καταστούν σε ένα δραματοποιημένο western.
Υπενθυμίζω πως οι σκηνές των συγκρούσεων κινηματογραφούνται με τη δυναμική και την αισθητική ενός μιούζικαλ. O François Truffaut το έχει αποκαλέσει, αρκετά εύστροφα, ως «η πεντάμορφη και το τέρας των western». Και όχι άδικα.
«Johnny Guitar: το πρώτο γυναικείο
western στην ιστορία του κινηματογράφου.»
JOHNNY GUITAR: ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Πρόκειται για ένα παραμύθι που πατάει σε στερεότυπα. Παράλληλα όμως μιλά για μιαν άλλη αντίληψη του κόσμου. Για την αξία τού να ξεπερνάμε τη φαινομενική όψη των πραγμάτων.
Αναγνωσμένο σαν αλληγορία, η ταινία μπορεί να απευθυνθεί σε κάθε εποχή. Είναι το πρώτο γυναικείο western στην ιστορία του κινηματογράφου. Σε κάθε περίπτωση όπου διακυβεύεται η σωτηρία της διαφορετικότητας.
Δεκάδες οι συνθέσεις για το όνομα.
Ωστόσο, η πιο δραματική, στα όρια του νοσηρού και στοιχειωμένου, είναι η συγκεκριμένη. Με την Peggy Lee. Αυτή την αέρινη sophisticated persona των σκονισμένων saloon που τραγουδούσε παραβολές…
JOHNNY GUITAR: Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Έμελλε να γίνει πιο διάσημη ακόμα κι από την ομότιτλη ταινία του Ray. Η εισαγωγή της, αποτελεί ένα από τα πιο συγκλονιστικά φινάλε που έχω δει.
Η μουσική οφείλεται στον Victor Young. Όμως, το κεντρικό θέμα είναι από τον «Ισπανικό χορό αρ. 5: Andaluza». Γράφτηκε το 1890 από τον Enrique Granados για πιάνο. Συχνάκις παίζεται με κλασική κιθάρα φυσικά.
Αν και γεννήθηκε στο Σικάγο, η οικογένεια του Victor Young ήταν πολωνική. Σε νεαρή ηλικία πήγε να ζήσει στη Βαρσοβία με τους παππούδες του. Εκεί συνέχισε τη μουσική του εκπαίδευση, παίζοντας βιολί. Αποφοίτησε από το Αυτοκρατορικό Ωδείο της Βαρσοβίας. Έκανε το ντεμπούτο του ως σολίστ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βαρσοβίας.
«Johnny Guitar: Ήταν συχνά υποψήφιος
για τα βραβεία Όσκαρ, λαμβάνοντας πολλές
υποψηφιότητες κατά τη διάρκεια της ζωής του.»
Επιστρέφοντας στο Σικάγο, τη δεκαετία του 1920, ο Young βρήκε εκεί διάφορες θέσεις που ταίριαζαν στο μουσικό του ταλέντο. Μεταξύ των οποίων και αυτή του μουσικού διευθυντή του ραδιοφώνου. Τη δεκαετία του 1930 μετακόμισε στο Χόλιγουντ. Όπου εργάστηκε παραγωγικά μέχρι το θάνατό του το 1956. Ήταν επομένως παρών στα πρώτα χρυσά χρόνια της κινηματογραφικής μουσικής. Σύγχρονος του Max Steiner και του Alfred Newman.
JOHNNY GUITAR: ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ
Όπως και εκείνοι, ήταν σε θέση να δημιουργεί πολλές μουσικές παρτιτούρες κάθε χρόνο. Συχνά περιλάμβαναν και ένα πρωτότυπο τραγούδι. Αν και πολλές ταινίες χρησιμοποιούσαν επίσης τη μουσική του αρχείου για την οποία δεν είχε πιστωθεί. Ήταν συχνά υποψήφιος για τα βραβεία Όσκαρ, λαμβάνοντας πολλές υποψηφιότητες κατά τη διάρκεια της ζωής του. Δυστυχώς κέρδισε το βραβείο μόνο για το «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες». Λίγο μετά τον πρόωρο θάνατό του από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 59 ετών.
Δύο ταινίες στις οποίες είχε γράψει μουσική («The Brave One» και «Run of the Arrow») δεν κυκλοφόρησαν παρά μόνο μετά το θάνατό του. Μια ακόμη μουσική που είχε ξεκινήσει να γράφει για την ταινία «China Gate» ολοκληρώθηκε από τον φίλο του και συνάδελφό του συνθέτη Max Steiner, αμισθί.
JOHNNY GUITAR: ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ
Πριν και κατά τη διάρκεια της θητείας του ως συνθέτης ταινιών, ο Young ήταν επίσης πολύ ενεργός ως ενορχηστρωτής και επικεφαλής συγκροτήματος. Με τη δική του ορχήστρα. Εργάστηκε εκτενώς στο ραδιόφωνο και ηχογράφησε με καλλιτέχνες όπως ο Al Jolson. Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά θρυλικό, ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ με τραγούδια από το «Μάγο του Οζ» με την Τζούντι Γκάρλαντ. Συμπεριλαμβανομένου του πασίγνωστου «Over the Rainbow».
«Johnny Guitar: χρησιμοποιεί
πολλές ιρλανδικές λαϊκές μελωδίες.
Τις ενορχηστρώνει και τις προσαρμόζει
με δική του μουσική.»
Έγραψε επίσης μια σειρά από δημοφιλή τραγούδια με διάφορους στιχουργούς. Όπως ο Ned Washington και οι συνεργάτες του Jay Livingston και Ray Evans. Με τον Edward Heyman έγραψε το «When I Fall in Love» το διαχρονικό κλασικό τραγούδι που έχει τραγουδηθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Έγραψε επίσης το τραγούδι «Stella by Starlight» με τον Ned Washington για την ταινία «The Uninvited». Στην ταινία αυτό το τραγούδι υποτίθεται ότι γράφτηκε από τον χαρακτήρα του Ray Milland για τη Στέλλα που υποδύεται η Gail Russell.
JOHNNY GUITAR: ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ
Ανάμεσα στις πιο διάσημες κινηματογραφικές μουσικές του είναι οι ταινίες «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» και «Σαμψών και Δαλιδά». Για τον Cecil B. DeMille). Έκανε επίσης εξαιρετική δουλειά σε πολλές ταινίες γουέστερν. Συμπεριλαμβανομένης της θρυλικής ταινίας «Shane». Έγραψε τη μουσική για το «Rio Grande» για τον John Ford.
Η ίδια νικηφόρα ομάδα των Ford, Young, John Wayne και Maureen O’Hara επρόκειτο να ξανασυναντηθεί για το «The Quiet Man». Αυτή η ταινία είναι σίγουρα αξέχαστη σε όσους την έχουν δει. Είναι εν μέρει μια ερωτική ταινία με μια θυελλώδη σεξουαλική χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Είναι επίσης μια πολύ ρομαντική άποψη της ιρλανδικής ζωής. Η πιο διάσημη σκηνή της είναι η εκτεταμένη σεκάνς πυγμαχίας.
Ο Young χρησιμοποιεί πολλές ιρλανδικές λαϊκές μελωδίες. Τις ενορχηστρώνει και τις προσαρμόζει με δική του μουσική. Χρησιμοποιεί το «I’ll Take You Home Again Kathleen». Ένα τραγούδι που χρησιμοποιείται εκτενώς είναι το «The Isle of Innisfree» γραμμένο από τον Richard Farrelly. Για τις σκηνές «The Race» και «The Fight» χρησιμοποιεί ιρλανδική μουσική Jig. Με νύξεις από την παραδοσιακή μελωδία που είναι γνωστή ως «The Irish Washerwoman».
… play the guitar, play it again my Johnny…
