Πινακοθήκη Matia

ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ MATIA

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ CLAUDE BERQUIER

Πινακοθήκη Matia: γράφει ο Δημήτρης Βασιλείου

Όπως συνηθίζουμε να λέμε η τέχνη είναι ζωή και η ζωή συμβαίνει στην Αγία Μαρίνα της Αίγινας στην Πινακοθήκη Matia.

Πινακοθήκη Matia: Η γοητεία

Πίσω από την Πινακοθήκη Matiá βρίσκεται η Claude Berquier. Μια λάτρης της τέχνης που ήδη από παιδί αγαπούσε να κάθεται και να παρακολουθεί τον αδελφό της, έναν ζωγράφο, να αποκαλύπτει τη μαγεία του μέσα από τα χρώματα και τις πινελιές του. Πάντα την γοήτευε η ικανότητα των καλλιτεχνών να εκφράζονται μέσα από την τέχνη τους όπως μας εξομολογήθηκε στα λίγα λόγια που ανταλλάξαμε.

Το πάθος της για την τέχνη την οδήγησε να οργανώνει εκθέσεις στα διάφορα ξενοδοχειακά ιδρύματα που διαχειριζόταν, από το Ντουμπάι, μέσω του Ομάν, της Σκωτίας και της Γαλλίας.

Πινακοθήκη Matia: Ο έρωτας

Ερωτεύτηκε την Αγία Μαρίνα, τις ιδιορρυθμίες της και τις δυνατότητές της. Έτσι, εμπνεύστηκε να ανοίξει την Πινακοθήκη Matiá. Αυτή η μικρή πόλη, λίγο εκτός πορείας, είναι ένα στολίδι που περιμένει να λάμψει ξανά. Ένιωσε τις δυνατότητες του τόπου όσο και τις δυνατότητες των καλλιτεχνών.

Εμπνευσμένη από τον Ναό της Αφαίας που δεσπόζει στον κόλπο της Αγίας Μαρίνας και την αμμώδη παραλία της, πιστεύει ακράδαντα ότι η τέχνη μπορεί να μεταδώσει νέες ωθήσεις σε τόπους, ανθρώπους και στα σπίτια τους. Η τέχνη είναι επίσης ένα μαγικό εργαλείο για να επαναφέρει τη ζωή και την ελπίδα στη ζωή κάποιου.

Πινακοθήκη Matia: Οι δημιουργίες

Η Αίγινα είναι ένα δημιουργικό μέρος που εμπνέει πολλούς καλλιτέχνες, ζωγράφους, κεραμίστες, φωτογράφους, μουσικούς, ποιητές, συγγραφείς και χορευτές που επιλέγουν να δημιουργήσουν εδώ. Με αυτή την έννοια, ελπίζουμε ότι η Πινακοθήκη Matiá θα είναι ένα μέρος όπου μπορείτε να συναντηθείτε και να ανταλλάξετε απόψεις μαζί τους (και ίσως ακόμη και να μάθετε μαζί τους).

Πινακοθήκη Matia

Θέλουμε να συστήσουμε στους λάτρεις της τέχνης, όπως η Κλοντ, καταξιωμένους Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες μέσα από κάθε έκθεση. Και θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανερχόμενους καλλιτέχνες να βρουν ένα σημείο εκκίνησης και να εκθέσουν τα έργα τέχνης τους.

Πινακοθήκη Matia: Ο ρόλος της

Η Πινακοθήκη Matiá επικεντρώνεται κυρίως στη σύγχρονη και μοντέρνα τέχνη. Ωστόσο, όπως λέει η επιμελήτριά της, Claude, «Τα συναισθήματα είναι η κινητήρια δύναμη των επιλογών μας», παραμένουμε ανοιχτοί σε διάφορα στυλ.

Η επιμελήτρια της Πινακοθήκης Maitá, Claude Berquier, είναι λάτρης της τέχνης και ανέκαθεν γοητευόταν από την ικανότητα των καλλιτεχνών να εκφράζονται μέσα από την τέχνη τους.

Το πάθος της για την τέχνη την οδήγησε να οργανώσει εκθέσεις στο Ντουμπάι, το Ομάν, τη Σκωτία, τη Γαλλία και τώρα στην Αγία Μαρίνα. Είναι ενθουσιασμένη που μοιράζεται την αγάπη της για τη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη στην Πινακοθήκη Matiá.

Πινακοθήκη Matia: Η Claude

Είναι μια Γαλλίδα που έχει γυρίσει και έχει ζήσει σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Διάλεξε την Αίγινα για να ανοίξει γκαλερί και να προωθήσει καλλιτέχνες και τη σύγχρονη τέχνη. Έστησε μόνη της, από το μηδέν, σε μερικούς μόλις μήνες, γκαλερί και σπίτι, βρήκε καλλιτέχνες .

Η Claude, μια ξανθιά ψηλή και εντυπωσιακή γυναίκα με μεγάλα μαύρα γυαλιά κυκλοφορεί με άνεση  στον χώρο της και προσφέρει μια ζεστή και δυνατή χειραψία, συνοδευόμενη από ένα ζεστό, φασαριόζικο και παρατεταμένο χαμόγελο. Μιλάει δυνατά και καθαρά τα γαλλικά της Βρετάνης και τα αγγλικά με γαλλική προφορά.

Πινακοθήκη Matia

Νοίκιασε πάνω στον κεντρικό δρόμο, ένα άδειο κατάστημα πρώην πιτσαρία, ολοκληρωτικά διαλυμένο και μέσα σε μερικούς μήνες το μετέτρεψε σε μια φωτεινή και μοντέρνα αίθουσα τέχνης που την κοσμούν έργα επώνυμων και σπουδαίων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, όπως η κεραμίστρια Θεοδώρα Χωραφά, η γλύπτρια Helen Mudie Ioannidοu, η ζωγράφος και κεραμίστρια Κατερίνα Γιαννακά , η ζωγράφος Bertille Gentil, ο Γάλλος ζωγράφος Baptiste Demoulin, η Γερμανίδα φωτογράφος Corinna Rosteck, αλλά και πολλοί άλλοι.

Πινακοθήκη Matia: Η μεταμόρφωση

Ακριβώς από κάτω έστησε το σπίτι της με τη δική της μοναδική αισθητική μετατρέποντας ένα μικρό χώρο, πιθανόν πρώην αποθήκη, σε ένα ζεστό καλλιτεχνικό σπίτι με μια τεράστια αυλή που βλέπει τη θάλασσα και πολλά τραπέζια με καρέκλες, για να φιλοξενεί και να δέχεται  τους πολλούς και πολυταξιδεμένους φίλους αλλά, και τα έξη παιδιά της που ζουν σε διάφορα μέρη στον κόσμο.

Ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ξεκίνησε από τη Γαλλία, αποφασισμένη να εγκατασταθεί στην Αίγινα, με ένα αυτοκίνητο γεμάτο πράγματα, με έργα τέχνης και τον σκύλο της. Ήταν επιθυμία πολλών χρόνων.

Μόλις πάτησα το πόδι της, εκείνον τον Φεβρουάριο, μέσα στο καταχείμωνο, στην Αγία Μαρίνα, ήταν ένα πραγματικό σοκ: η πλήρης εγκατάλειψη, δεν υπήρχε ψυχή. Όταν ψάχνεις ένα μέρος για να ζήσεις πρέπει να το επισκέπτεσαι πάντα τον χειμώνα. Να βλέπεις το μέρος στην κλειστή του εκδοχή.

Αφού γύρισε όλο το νησί τότε είπε «εδώ είναι, εδώ θα μείνω, υπάρχει κάτι να κάνω, να προσφέρω να κάνω το μέρος να ξαναζήσει. έχει μείνει τόσο πίσω που δεν έχει παρά μόνο να αναπτυχθεί και να ξανανθίσει, αυτά τα νερά, αυτός ο ουρανός, αυτό το μέρος  το περιμένουν μόνο καλύτερες μέρες».

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ για τις εικαστικές εκθέσεις

Whip it into shape

Lost and found

Ίριδα visions



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved