Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Από τις εκδόσεις Πανός εκδόθηκε αυτή η βιογραφία του Γιώργου Χρονά που έχει γράψει ο ίδιος. Ο συγγραφέας διευθύνει αυτό τον εκδοτικό οίκο και το ομώνυμο περιοδικό που βγαίνει κάμποσες δεκαετίες. «Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς» είναι ένας όμορφος τρόπος να συστηθεί στο αναγνωστικό κοινό, αν και δεν είναι άγνωστος με τόσα πολλά που έχει πραγματώσει.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς: Το ύφος

«Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς», ο τίτλος του βιβλίου είναι γραμμένος σε πολυτονική γραφή. Με αυτό τον τρόπο ίσως θέλει να δηλωθεί ότι η αφήγηση έχει να κάνει με εκείνα τα χρόνια που η γλώσσα είχε μια άλλη δομή, να δηλωθεί ο ρομαντισμός που είναι απαραίτητος για να καταλάβει κάποιος, όχι μόνο τι ιστορείται, πολύ περισσότερο την αίσθηση αυτών των καταστάσεων.

Διαβάστε επίσης: Η κριτική του βιβλίου «Τρανσιλβάνια μπλουζ».

Αν ξέρει κάποιος τον Γιώργο Χρονά μπορεί να καταλάβει πολλά πίσω από τις λέξεις και τις φράσεις. Η αφήγηση του βιβλίου είναι χωρισμένη σε μικρά κεφάλαια. Θα περίμενε κάποιος να υπάρχει μια σειρά, χρονική ή θεματική. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια συνέχεια από το ένα κεφάλαιο στο άλλο, αλλά τα χάσματα που υπάρχουν είναι μεγάλα. Με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης καλείται να συμπληρώσει την ιστορία με τον δικό του τρόπο.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς: Ο ρυθμός

Καταφέρνει, ακολουθώντας αυτή την λογική, να υπάρχει έντονος ρυθμός στην αφήγηση. Από εκεί που μας αφήνει ένα κεφάλαιο μας πιάνει ένα άλλο. Το αφηγηματικό κενό δεν είναι δύσκολο να καλυφθεί. Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά. Η απάντηση στην ερώτηση: ποιο είναι το στίγμα του Γιώργου Χρονά δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Σε ένα επόμενο κεφάλαιο υπάρχει μια τοποθέτηση του Χρονά, ως ιστορικό πρόσωπο, στην αφήγηση της ιστορίας. Με αυτό τον τρόπο, το βιβλίο «Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς» δεν είναι μόνο μια αυτοβιογραφία, γίνεται μια άλλη ανάγνωση της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς

Ο συγγραφέας παίρνει το αφηγηματικό σημείο, την αφήγηση της ζωής του, το μετακινεί έτσι ώστε να φτιάξει ένα διάγραμμα που θα είναι η δική του άποψη για την ελληνική κοινωνία. Το «τι έγινε» γίνεται «τι πιστεύω ότι έχει γίνει». Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να δούμε τις πτυχές του χαρακτήρα του Γιώργου Χρονά, ως ένα δρων πρόσωπο στην ελληνική ιστορική αφήγηση.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς: Οι ανάσες

Ο συγγραφέας αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσες. Να βάλει αυτά τα στοιχεία που συμπληρώνουν την αφήγηση του βιβλίου. Κατόπιν θα δοκιμαστεί η δική του άποψη, αφού ο συγγραφέας τοποθετείται έτσι ώστε όσα είχαν παραληφθεί να γίνουν κατανοητά, από τα συμφραζόμενα. Η αφήγηση αποκτά έτσι πολλές διαστάσεις τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο.

Διαβάστε επίσης: Η κριτική του βιβλίου «Άρε μάρες και στιχάρες».

Είναι πολύ ενδιαφέρον το πως μπορούμε να διαβάσουμε αυτά που έχουν γίνει, πως να διακρίνουμε τις συνδέσεις των αφηγήσεων και των συναισθημάτων, τελικά πως μπορούμε να φτιάξουμε την δική μας ιστορία, να διαμορφώσουμε, στο τέλος, τον δικό μας Γιώργο Χρονά. Αν κάποιος γνωρίζει τον συγγραφέα είναι σαν να τον ακούει, διακρίνει σαφέστατα το αφηγηματικό του ύφος.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς: Η αίσθηση

Διαβάζοντας το βιβλίο έχεις την εντύπωση ότι περνά η ιστορική ροή όπως ένα φιλμ ή όπως παρουσιάζεται μια θεατρική αφήγηση, με τον παρελθόντα χρόνο και τον παρόντα που κυκλώνουν το ιστορικό αφηγούμενο και το κάνουν πολυδιάστατο. Η ενασχόληση του συγγραφέα με την σκηνοθεσία του έχει δώσει την ικανότητα να οπτικοποιήσει την αφήγησή του, να την κάνει κάτι σαν ένα οπτικοακουστικό έργο.

Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να ήταν ένα καλό θεατρικό έργο, όπως έχει κάνει με την γυναίκα από την Πάτρα. Ο Γιώργος Χρονάς αριστοτεχνικά κόβει τα αφηγηματικά μέρη έτσι ώστε να δημιουργεί σημαίνοντα ρυθμό, να δίνει σκηνοθετικές οδηγίες και να βάζει ένα τέλος, ολοκληρώνοντας την ιστορία του λέγοντας: «Αυτός είναι ο Γιώργος Χρονάς».

Αυτό το βιβλίο είναι κάτι σαν ένα μικρός προσδιορισμός της μέχρι τώρα πορείας του στο μυθιστόρημα, στην δημοσιογραφία, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Έχει να μας δώσει ακόμα πολλά και, ίσως, θα χρειαστεί, μετά από κάποια χρόνια να γράψει την συνέχεια αυτού του βιβλίου, «Το όνομά μου είναι Γιώργος Χρονάς», τόμος 2, ας πούμε.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ

Εκδόσεις: Οδός Πανός

Συγγραφέας: Γιώργος Χρονάς

Σελίδες: 163

Είδος: αυτοβιογραφία

Έτος έκδοσης: 2024

Τόπος έκδοσης: Αθήνα.

 

Διαβάστε τις κριτικές βιβλίων που έχουμε δημοσιεύσει

Ο χορός της ηλιαχτίδας

Προσευχές έκτακτης ανάγκης

Μερκάντο



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved