Ο ΨΑΡΑΣ ΜΑΣ Ο ΜΟΥΡΜΟΥΡΗΣ

Τίτλος: «Ο ψαράς μας ο μουρμούρης»

Συγγραφέας: Σοφία Γουδετσίδου

σελ.: 34

Χρώμα: τετραχρωμία

Εκδόσεις: Ωρίωνας

Εικονογράφηση: Σοφία Γουδετσίδου

Επιμέλεια κειμένου: Γιάννης Παπαπαναγιώτου

Διορθώσεις: Μάγδα Ιωάννου

Έτος έκδοσης: 2016

Πρώτη έκδοση: Νοέμβριος 2016.

Ένα παιδικό βιβλίο μπορεί να είναι μία εύκολη υπόθεση, ένα κείμενο που γράφεται εύκολα και, σχεδόν, στο πόδι. Αν όμως προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με ένα παιδί και να του δώσεις να καταλάβει τι θέλεις να πεις, τότε θα αναθεωρήσεις αμέσως όλες αυτές τις απόψεις. Διαβάζοντας το βιβλίο της Σοφίας Γουδετσίδου, «Ο ψαράς μας ο μουρμούρης», σου έρχονται αυτές οι σκέψεις στο μυαλό σου.

Το βιβλίο έχει εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο «Ωρίωνας», στη Θεσσαλονίκη. Είναι σχετικά μικρό, σε τετραχρωμία, σε σχήμα βολικό για τα παιδιά. Είναι το πρώτο βιβλίο της και μάλιστα παιδικό. Πράγμα που σημαίνει ότι βάζει πολύ ψηλά τον πήχη της επιτυχίας, αφού το να γράψεις για παιδιά είναι το πιο δύσκολο πράγμα.

Αυτό ισχύει για τους εξής λόγους: Τα κείμενα που απευθύνονται σε παιδιά θα πρέπει να εξηγούν τα πάντα, αφήνοντας τη φαντασία του παιδιού να λειτουργήσει. Τα νοήματα θα πρέπει να είναι απλά και «από κάτω» να κρύβουν βαθύτερα νοήματα που το παιδί μπορεί να τα ανακαλύψει μόνο του ή με τη βοήθεια του γονιού του ή του εκπαιδευτικού. Θα πρέπει να δίνουν την αίσθηση μίας ολοκληρωμένης αφήγησης, η οποία θα μπορούσε να ήταν ένα κομμάτι της ζωής, πιο συγκεκριμένα της ζωής του κάθε παιδιού.

Για αυτούς τους λόγους και για άλλους το να συγγράψεις ένα παιδικό βιβλίο είναι ίσως η πιο ευχάριστη περιπέτεια ενός ανθρώπου. Έρχεσαι αντιμέτωπος με το παιδί που κρύβεις μέσα σου και συνομιλείς με αυτό.

Η Σοφία Γουδετσίδου φαίνεται ότι έχει μέσα της ένα χαρούμενο παιδί. Αυτό αποφάσισε να βγει, να μιλήσει μαζί μας, να μας δείξει το δρόμο της χαράς και της αισιοδοξίας. Εκφράστηκε με απλό, περιεκτικό και μεστό τρόπο. Περιγράφει με λιτές γραμμές και, προοδευτικά, αυξάνει την ένταση του συναισθήματος. Προς το τέλος, όπου θα πρέπει να έχουμε τη λύση της δραματικής πλοκής, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, το συναίσθημα, πάλι προοδευτικά, απογειώνεται και η συγκίνηση εκδηλώνεται μόνη της, δεν είναι ένα εκβιαζόμενο συναίσθημα.

Όλα αυτά ένα παιδί μπορεί να τα καταλάβει. Με άλλα λόγια, το βιβλίο λειτουργεί σε παιδιά πάνω από τριών ετών. Θα μπορούσε όμως να ήταν μία αφορμή για ένα δάσκαλο να κάνει ένα θεατρικό παιχνίδι που θα προεκτείνει την ανάγνωση του βιβλίου και θα εγγράψει στον ψυχικό κόσμο του κάθε παιδιού πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, ευεργετικά για τη δόμηση του χαρακτήρα του.

Να τελειώσουμε αναφέροντας ότι τα συναισθήματα της αγάπης, της αισιοδοξίας, της θετικής σκέψης, της συνεργασίας, της συνένωσης των ανθρώπων υπάρχουν στις γραμμές αυτού του βιβλίου. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η συγγραφέας έχει ήδη άλλα δύο βιβλία υπό έκδοση, τότε έχουμε να περιμένουμε πολλά και καλά. Αφήσαμε για τελευταίο την εικονογράφηση: Η Σοφία Γουδετσίδου μας αποκαλύπτει και το ταλέντο της στη ζωγραφική, ξέραμε αυτό της φωτογραφίας και της συγγραφής, άρα ο επιθετικός προσδιορισμός πολυτάλαντη δεν είναι υπερβολή.

Καλό ταξίδι στο βιβλίο, περιμένουμε το επόμενο. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο βίντεο που ετοιμάσαμε με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου στο Καλοχώρι.

Γιάννης Φραγκούλης

Δείτε το βίντεο της παρουσίασης του βιβλίου εδώ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved