Οι δύο αδελφές

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι δύο αδελφές: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Σε ένα βιβλίο 458 σελίδων ο Γιάννης Τσιτσίμης χωράει 8 ιστορίες. Συνολικά μία αφήγηση για τη ζωή όπως είναι τώρα, αλλά και για την εξέλιξή της. Η αφήγηση πηγαίνει από το παρελθόν στο παρόν. Ξεφεύγει προς το μέλλον. Στο βαθμό, βέβαια, που υπονοεί ότι αυτό το μέλλον ήδη υπάρχει στο τώρα. Αυτό προβληματίζει τον αναγνώστη.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Γιάννης Τσιτσίμης είναι δάσκαλος. Οι σπουδές του, λοιπόν, είναι φιλολογικές. Θεωρητικά θα ήταν εύκολο να «σκαρώσει» μία ιστορία. Στο κάτω-κάτω της γραφής είναι αυτό που διδάσκει στα παιδιά. Και όμως, δεν είναι προφανές! Έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς που δεν τα κατάφεραν. Το πιο δύσκολο είναι να «ταξιδέψουν» το θεατή. Και τι ταξίδι του προετοιμάζουν; Αυτό στον ωκεανό της γλώσσας και της φαντασίας. Εκεί όπου, σε ένα χώρο, υπάρχουν νησίδες της πραγματικότητας.

«Οι δύο αδελφές: Θα καταφέρει

να μας φτάσει σε ένα τοπίο

όπου υπάρχει αυτό το μαγικό.

Αυτό που θα ονομάζαμε μαγικό ρεαλισμό.»

Φαίνεται ότι ο Γιάννης Τσιτσίμης ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει μόνο μία έκφανση της πραγματικότητας. Για αυτό παίζει μαζί της κρυφτούλι. Ποιο είναι το πραγματικό; Που ακριβώς υπάρχει; Δεν ξέρω ακριβώς, θα μας απαντούσε. Ας μου το πείτε εσείς, καλύτερα, θα συμπλήρωνε. Εκτός από δάσκαλος όμως είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει κάνει ταινίες και θεατρικά έργα. Ξέρει λοιπόν να κάνει την πλοήγηση ανάμεσα στις ξέρες της πραγματικότητας. Χωρίς να ρίξει έξω το καράβι του. Θα καταφέρει να μας φτάσει σε ένα τοπίο όπου υπάρχει αυτό το μαγικό. Αυτό που θα ονομάζαμε μαγικό ρεαλισμό.

Οι δύο αδελφές

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Είναι προφανές ότι δε θέλει να επιβάλλει την άποψή του για τον τρόπο διαβίωσης του ανθρώπου. Θα μπορούσε κάλλιστα. Ο προσεχτικός αναγνώστης βλέπει παντού ότι υπάρχει αυτή η άποψή του. Είναι όμως κρυμμένη με μαεστρία. Θα πρέπει να την ανακαλύψουμε για να διαμορφώσουμε τη δική μας άποψη. Αυτή η δημοκρατική αντίληψη είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υπάρχει στην αφήγησή του. Αντιλήψεις ολοκληρωτικές, η πλήρης και αυστηρή καθοδήγηση του ανθρώπου, ο έλεγχος της ζωής του. Είναι κάποια από τα θέματα που μας οδηγούν σε αυτό το χώρο που ονομάζουμε φασισμό.

«Οι δύο αδελφές: Οι ήρωες του Γιάννη Τσιτσίμη

μπορεί να είναι στοιχεία του δικού του

ψυχικού κόσμου. Άρα τα πάθη τους θα είναι και δικά του.»

Αυτά τα βρίσκουμε στις ιστορίες του. Ακόμα, τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών. Την ωμή βία, την εκμηδένιση του ανθρώπου, τη ζωή του που δεν είναι παρά μία υπολογιστική διαδικασία. Η ανάπτυξη της ιστορίας σαν τέτοια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την περιγραφή της ανθρώπινης ζωής. Έτσι όπως ο λόγος αναπτύσσεται μας δίνει την ευκαιρία να διαμορφώσουμε τη δικιά μας στάση ζωής. Τη δική μας πραγματικότητα. Ο Γιάννης Τσιτσίμης το κάνει αυτό με πολύ καλό τρόπο.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ

Όλα αυτά όμως για να ολοκληρωθούν σε μία αφήγηση χρειάζονται μία άρθρωση. Με άλλα λόγια ρυθμό. Σε κάθε ιστορία υπάρχει ο ρυθμός που αρθρώνει το λόγο. Εκεί που πλατιάζει, μαζεύεται η ιστορία και δημιουργείται μία νέα πτυχή. Έτσι μπορεί κάποιος να τη διαβάσει πιο εύκολα. Να μπει μέσα στην ιστορία.

Όσο μπαίνει τόσο καταλαβαίνει τι γίνεται, τι υπάρχει από πίσω. Αυτό έχει σημασία. Να δει αυτά τα στοιχεία που, ενδεχομένως, να υπάρχουν και στο δικό του κόσμο. Οι ήρωες του Γιάννη Τσιτσίμη μπορεί να είναι στοιχεία του δικού του ψυχικού κόσμου. Άρα τα πάθη τους θα είναι και δικά του. Μπορεί να βρει κάποιο δρόμο για την επίλυσή τους.

Αυτό που του μένει τελικά είναι ο ολοκληρωτισμός. Η τακτοποίηση της ζωής του ανθρώπου από κάποιο σύστημα. Αυτό τον ενοχλεί, επειδή η αφήγηση του δίνει μία πραγματικότητα που είναι οδυνηρή. Αυτό νομίζω ότι είναι ο στόχος αυτού του βιβλίου: Να μας δείξει ότι αυτό που λέμε ότι έρχεται είναι ήδη εδώ και είναι βλάσφημο για τον άνθρωπο. Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα και, παρόλα αυτά, είναι διασκεδαστικό. Απολαύστε το!

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ

ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Συγγραφέας: Γιάννης Τσιτσίμης

Σελίδες: 458

Εκδόσεις: Ελκυστής

Έτος έκδοσης: 2021

Τόπος έκδοσης: Θεσσαλονίκη.

 

Διαβάστε τις κριτικές βιβλίων

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved