ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Οι δύο αδελφές: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Σε ένα βιβλίο 458 σελίδων ο Γιάννης Τσιτσίμης χωράει 8 ιστορίες. Συνολικά μία αφήγηση για τη ζωή όπως είναι τώρα, αλλά και για την εξέλιξή της. Η αφήγηση πηγαίνει από το παρελθόν στο παρόν. Ξεφεύγει προς το μέλλον. Στο βαθμό, βέβαια, που υπονοεί ότι αυτό το μέλλον ήδη υπάρχει στο τώρα. Αυτό προβληματίζει τον αναγνώστη.
ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Γιάννης Τσιτσίμης είναι δάσκαλος. Οι σπουδές του, λοιπόν, είναι φιλολογικές. Θεωρητικά θα ήταν εύκολο να «σκαρώσει» μία ιστορία. Στο κάτω-κάτω της γραφής είναι αυτό που διδάσκει στα παιδιά. Και όμως, δεν είναι προφανές! Έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς που δεν τα κατάφεραν. Το πιο δύσκολο είναι να «ταξιδέψουν» το θεατή. Και τι ταξίδι του προετοιμάζουν; Αυτό στον ωκεανό της γλώσσας και της φαντασίας. Εκεί όπου, σε ένα χώρο, υπάρχουν νησίδες της πραγματικότητας.
«Οι δύο αδελφές: Θα καταφέρει
να μας φτάσει σε ένα τοπίο
όπου υπάρχει αυτό το μαγικό.
Αυτό που θα ονομάζαμε μαγικό ρεαλισμό.»
Φαίνεται ότι ο Γιάννης Τσιτσίμης ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει μόνο μία έκφανση της πραγματικότητας. Για αυτό παίζει μαζί της κρυφτούλι. Ποιο είναι το πραγματικό; Που ακριβώς υπάρχει; Δεν ξέρω ακριβώς, θα μας απαντούσε. Ας μου το πείτε εσείς, καλύτερα, θα συμπλήρωνε. Εκτός από δάσκαλος όμως είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει κάνει ταινίες και θεατρικά έργα. Ξέρει λοιπόν να κάνει την πλοήγηση ανάμεσα στις ξέρες της πραγματικότητας. Χωρίς να ρίξει έξω το καράβι του. Θα καταφέρει να μας φτάσει σε ένα τοπίο όπου υπάρχει αυτό το μαγικό. Αυτό που θα ονομάζαμε μαγικό ρεαλισμό.
ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Είναι προφανές ότι δε θέλει να επιβάλλει την άποψή του για τον τρόπο διαβίωσης του ανθρώπου. Θα μπορούσε κάλλιστα. Ο προσεχτικός αναγνώστης βλέπει παντού ότι υπάρχει αυτή η άποψή του. Είναι όμως κρυμμένη με μαεστρία. Θα πρέπει να την ανακαλύψουμε για να διαμορφώσουμε τη δική μας άποψη. Αυτή η δημοκρατική αντίληψη είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υπάρχει στην αφήγησή του. Αντιλήψεις ολοκληρωτικές, η πλήρης και αυστηρή καθοδήγηση του ανθρώπου, ο έλεγχος της ζωής του. Είναι κάποια από τα θέματα που μας οδηγούν σε αυτό το χώρο που ονομάζουμε φασισμό.
«Οι δύο αδελφές: Οι ήρωες του Γιάννη Τσιτσίμη
μπορεί να είναι στοιχεία του δικού του
ψυχικού κόσμου. Άρα τα πάθη τους θα είναι και δικά του.»
Αυτά τα βρίσκουμε στις ιστορίες του. Ακόμα, τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών. Την ωμή βία, την εκμηδένιση του ανθρώπου, τη ζωή του που δεν είναι παρά μία υπολογιστική διαδικασία. Η ανάπτυξη της ιστορίας σαν τέτοια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την περιγραφή της ανθρώπινης ζωής. Έτσι όπως ο λόγος αναπτύσσεται μας δίνει την ευκαιρία να διαμορφώσουμε τη δικιά μας στάση ζωής. Τη δική μας πραγματικότητα. Ο Γιάννης Τσιτσίμης το κάνει αυτό με πολύ καλό τρόπο.
ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ
Όλα αυτά όμως για να ολοκληρωθούν σε μία αφήγηση χρειάζονται μία άρθρωση. Με άλλα λόγια ρυθμό. Σε κάθε ιστορία υπάρχει ο ρυθμός που αρθρώνει το λόγο. Εκεί που πλατιάζει, μαζεύεται η ιστορία και δημιουργείται μία νέα πτυχή. Έτσι μπορεί κάποιος να τη διαβάσει πιο εύκολα. Να μπει μέσα στην ιστορία.
Όσο μπαίνει τόσο καταλαβαίνει τι γίνεται, τι υπάρχει από πίσω. Αυτό έχει σημασία. Να δει αυτά τα στοιχεία που, ενδεχομένως, να υπάρχουν και στο δικό του κόσμο. Οι ήρωες του Γιάννη Τσιτσίμη μπορεί να είναι στοιχεία του δικού του ψυχικού κόσμου. Άρα τα πάθη τους θα είναι και δικά του. Μπορεί να βρει κάποιο δρόμο για την επίλυσή τους.
Αυτό που του μένει τελικά είναι ο ολοκληρωτισμός. Η τακτοποίηση της ζωής του ανθρώπου από κάποιο σύστημα. Αυτό τον ενοχλεί, επειδή η αφήγηση του δίνει μία πραγματικότητα που είναι οδυνηρή. Αυτό νομίζω ότι είναι ο στόχος αυτού του βιβλίου: Να μας δείξει ότι αυτό που λέμε ότι έρχεται είναι ήδη εδώ και είναι βλάσφημο για τον άνθρωπο. Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα και, παρόλα αυτά, είναι διασκεδαστικό. Απολαύστε το!
ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Συγγραφέας: Γιάννης Τσιτσίμης
Σελίδες: 458
Εκδόσεις: Ελκυστής
Έτος έκδοσης: 2021
Τόπος έκδοσης: Θεσσαλονίκη.