Παράλογοι συνήθεις πόθοι

ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΟΘΟΙ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παράλογοι συνήθεις πόθοι: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Το τελευταίο βιβλίο του Θόδωρου Σούμα, «Παράλογοι συνήθεις πόθοι», εκδ. Βακχικόν, είναι ήδη στα βιβλιοπωλεία. Ερωτικές ιστορίες που έχουν τη λογική τους είναι η ύλη του βιβλίου. Μικρές ιστορίες όπου η γυναίκα έχει, συνήθως, το κυρίαρχο ρόλο.

ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΟΘΟΙ: ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κάθε κεφάλαιο είναι μια ιστορία αυτοτελής. Συνολικά 16 μικρές ιστορίες μας διηγείται ο συγγραφέας. Το βιβλίο «Παράλογοι συνήθεις πόθοι» παίζει με το χιούμορ και με την αντίληψη της πραγματικότητας. Οι δύο πόλοι είναι ο άντρας και η γυναίκα. Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι πότε ισορροπημένες πότε φτάνουν στα άκρα. Μπορούμε να πούμε ότι είναι μια εικόνα της σημερινής κοινωνίας, όπως την ζούμε.

Διαβάζουμε τις ιστορίες: Ο Αντώνης και η Βάνια. Η Νέλλη και ο Μανόλης. Η ωραία δεκαεξάχρονη. Έρωτες στην επαναστατική οργάνωση. Ο καμικάζι Γιώργος και η Τζωρτζίνα. Ο Κώστας κι η Κωστούλα. Ο άντρας που δεν αγαπήθηκε. Είμαι ένα τέρας sono un mostro, ma ti amo! (διάλογος ενός άντρα με μια γυναίκα. Ο διακτινισμός του Στέλιου. Πηνελόπη. Ένας αποτυχημένος γάμος. Ο θηρευτής της ερωτικής πραγματικότητας. Ο Ζήκος και η γυναίκα που αγάπησε πριν δεκαπέντε χρόνια. Ο ποιητής και οι γυναίκες. Η γυναίκα του κακοποιού.

Από πρώτη άποψη ο άντρας έχει τον πρώτο λόγο. Είναι θηρευτής και κυνηγά την γυναίκα για να την κατακτήσει. Αυτός είναι ο σκοπός του. Τι γίνεται όμως τελικά;

ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΟΘΟΙ: Ο ΣΥΥΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Θόδωρος Σούμας είναι συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, αρθρογράφος και δοκιμιογράφος. Έχει δημοσιεύσει την συλλογή διηγημάτων «Η Κλαίρη και η θάλασσα», εκδόσεις Απόπειρα 2021, τη νουβέλα «Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή», εκδόσεις Βακχικόν 2019, και τη μυθιστορηματική μαρτυρία «Ο Βασίλης -ψευδώνυμο Γιάννης- στην αριστερά (1971-2008), εκδόσεις Επίκεντρο 2023.

Έξι βιβλία του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευτεί από τις εκδόσεις Αιγόκερως: «Κινηματογράφος και σεξουαλικότητα/ερωτισμός», «Έρωτας, ψυχολογία και αισθητική στο χολιγουντιανό σινεμά», «12 ευρωπαίοι σκηνοθέτες», «Κινηματογράφος και έρωτας», «Εθνικές κινηματογραφίες, στιλ και σκηνοθέτες» και «Κινηματογραφικοί δημιουργοί». Ανέλαβε επίσης την επιμέλεια του βιβλίου «Σταύρος Τσιώλης», εκδόσεις Νεφέλη, του οποίου συνέγραψε το μεγαλύτερο μέρος.

Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει άρθρα στα περιοδικά «The books’ journal» και «Δέντρο». Έχει γράψει πολλά κείμενα για τον κινηματογράφο σε διάφορα έντυπα, όπως στα κινηματογραφικά περιοδικά «Σύγχρονος κινηματογράφος», «Οθόνη», «Καθρέφτης», «Camera stylo», «Κινηματογράφος και επικοινωνία» και «Αντι-κινηματογράφος». Επίσης έχει δημοσιεύσει κείμενα σε βιβλία-μονογραφίες σκηνοθετών του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Έχουν δημοσιευτεί κείμενά του στο περιοδικό «Τέταρτο», στην εφημερίδα «Αυγή» και στον «Θούριο».

Ανέλαβε την αρχισυνταξία και έγραψε άρθρα στα ετήσια Αλμανάκ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, «Κινηματογράφος 2023» έως και «Κινηματογράφος 2009». Υπήρξε υπεύθυνος ύλης του κινηματογραφικού περιοδικού «Κίνο».

Έχουν δημοσιευτεί πολλά κινηματογραφικά κείμενά του στις ιστοσελίδες cinephilia, bookpress, fractal, vakxikon.gr, kemes.wordpress, camerastyloonline, filmandtheater κ.ά. Στα ιστολόγια «Μη μαδάς τη μαργαρίτα», «Μεταρρύθμιση» και «Athens voice», όπου δημοσιεύονται κατά διαστήματα πολιτικά και κινηματογραφικά άρθρα του. Στο τελευταίο δημοσιεύει άρθρα και για το άθλημα της καλαθοσφαίρισης (μπάσκετ).

Παράλογοι συνήθεις πόθοι

Έχει δημοσιεύσει βιβλιοκριτικές στις ιστοσελίδες bookpress, Ο αναγνώστης, fractalart, Athens Voice, Χάρτης και Vakxikon.gr. Έχει γυρίσει το ένα μέρος της μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας-δίπτυχο «Περί έρωτος» και δύο ταινίες μικρού μήκους «Ταυτότητες και ρόλοι» και «Ο διαγραμμένος». Οι «Παράλογοι συνήθεις πόθοι» είναι η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του.

ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΟΘΟΙ: ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Σε όλες τις ιστορίες υπάρχει το δίπολο άντρας και γυναίκα. Ο άντρας στις περισσότερες περιπτώσεις παίζει τον ρόλο του κυνηγού. Μετά «κάθεται» και αφήνει την γυναίκα να έχει το «πάνω χέρι». Είναι κάτι που το βλέπουμε στην καθημερινή ζωή, το ζούμε στις σχέσεις μας ή σε αυτές φίλων μας. Με αυτή την έννοια, αυτό το βιβλίο είναι μέσα στην πραγματική ζωή του ανθρώπου. Ο συγγραφέας έχει καταλάβει ότι ο άντρας δεν είναι πλέον ο ρυθμιστής των καταστάσεων. Στο «Παράλογοι συνήθεις πόθοι» έχουμε μια εικόνα της κοινωνίας που ζούμε και έχουμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι ερωτικές ιστορίες ξεκινούν, φτάνουν σε μια κορύφωση και μετά τελειώνουν χωρίς να έχει γίνει κάτι συνταρακτικό. Αυτό όμως είναι κάτι που συμβαίνει συχνά πυκνά, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνεται μια σχέση. Έτσι όμως περιγράφονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες και έχουμε ένα παζλ της κοινωνίας που έχουμε ζήσει. Πάντα λείπει αυτό το «κάτι» που χρειάζεται για να γίνει η ένωση των δύο πόλων, της γυναίκας και του άντρα.

ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΟΘΟΙ: ΟΙ ΡΟΛΟΙ

Στο «Παράλογοι συνήθεις πόθοι» έχουμε ένα ψυχογράφημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι ολοκληρωμένο γιατί τίποτε δεν ολοκληρώνεται σε αυτές τις σχέσεις. Ο Θόδωρος Σούμας δεν θέλει να μας εξηγήσει ή να πάρει σαφή θέση γιατί δεν υπάρχει αυτή η ολοκλήρωση. Αφήνει υπονοούμενα αλλά δεν μας το λέει με σαφή τρόπο. Ερεθίζει τον αναγνώστη και τον αφήνει μετέωρο, όπως ακριβώς συμβαίνει στις περισσότερες σχέσεις. Με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης βιώνει αυτό που έχει κάνει στη σχέση του. Μένει να καταλάβει το γιατί μένει μετέωρος και, ίσως, να ολοκληρώσει στην επόμενη ή σε αυτή την σχέση του.

Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα. Καλεί τον αναγνώστη να συμμετάσχει σε αυτό το κυνήγι, να το παρακολουθήσει, να δει τη ροή του, τις εξάρσεις και τις αλλαγές των χαρακτήρων. Κάπου εκεί είναι και αυτός, μένει να καταλάβει το που ακριβώς για να βρει το στίγμα του. Ο ρυθμός της αφήγησης είναι αυτονόητο ότι κάπου κόβεται, αφού η σχέση δεν ολοκληρώνεται. Έτσι ο αναγνώστης καλείται να συμπληρώσει την υπόλοιπη ιστορία. Κάθε κεφάλαιο έχει ένα «to be continued», που λέμε στον κινηματογράφο, το οποίο εννοείται, αλλά αυτό θα συμβεί όταν αυτός που το διαβάζει αφήσει την φαντασία του να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την αφήγηση.

Οι «Παράλογου συνήθεις πόθοι» δεν είναι τόσο παράλογοι, με γνώμονα τον τρόπο που ζούμε. Είναι όμως συνήθεις αφού συμβαίνουν συχνά πυκνά και είναι πόθοι, με όλη την σημασία της λέξης.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Τίτλος: «Παράλογοι συνήθεις πόθοι»

Συγγραφέας: Θόδωρος Σούμας

Επιμέλεια-διορθώσεις: Αθηνά Μαλαπάνη

Σχεδιασμός έκδοσης και εξωφύλλου: εκδόσεις Βακχικόν

Εκδόσεις: Βακχικόν

Σελίδες: 235

Τόπος: Αθήνα

Έτος: 2024.

 

Διαβάστε τις κριτικές για βιβλία

δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved