Προσωπικός γιατρός

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟ

Προσωπικός γιατρός: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Σε πορεία υλοποίησης εισέρχεται το νέο σύστημα. Μιλάμε για τη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Αιχμή είναι ο προσωπικός γιατρός. Στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου 2022 αναμένεται να ξεκινήσει η έκδοση των υπουργικών αποφάσεων. Θα καθορίσουν τις λεπτομέρειες, του προγράμματος «Γιατρός για όλους».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Βασικός πυλώνας είναι η δωρεάν απόκτηση προσωπικού γιατρού. Θα λειτουργεί ως σύμβουλος για όλα τα θέματα υγείας. Πρώτα θα ξεκινήσουν οι εγγραφές των γιατρών στο νέο σύστημα και θα ακολουθήσουν οι εγγραφές των πολιτών στον προσωπικό γιατρό. Όλα αυτά θα γίνουν σε βάθος εξαμήνου, με τη διαμόρφωση ενός πλαισίου κινήτρων για τους πολίτες ώστε να επιλέγουν την εγγραφή.

Ειδικότερα, όσοι θα κινούνται μέσω του συστήματος του προσωπικού γιατρού θα έχουν μειωμένη συμμετοχή σε φάρμακα και υπηρεσίες. Αντίθετα όσοι δεν εγγραφούν στο σύστημα και λαμβάνουν συνταγές και παραπεμπτικά εκτός του προσωπικού τους γιατρού θα έχουν αυξημένη συμμετοχή.

Στόχος είναι μέχρι τα τέλη του χρόνου να έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό πολιτών εγγεγραμμένων. Έτσι «τα οφέλη θα είναι πάρα πολύ μεγάλα για τη δημόσια υγεία. Είναι πολύ σημαντικό από νωρίς ο πολίτης να έχει μία επαφή με ένα γιατρό, που θα του λέει τι προληπτικές εξετάσεις να κάνει. Θα ενημερώνει τον φάκελό του, θα τον κατευθύνει σωστά μέσα στο σύστημα. Έτσι ώστε το νοσοκομείο να είναι η έσχατη λύση», τονίζεται από το υπουργείο Υγείας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

Ο προσωπικός γιατρός θα είναι πλέον εκείνος στον οποίο θα απευθύνονται οι πολίτες. Δωρεάν θα συνταγογραφούν φάρμακα, θα παίρνουν οδηγίες, και σε επίπεδο πρόληψης, παραπεμπτικό για εξετάσεις ή για νοσηλεία, όταν υπάρχει ανάγκη. Όλες οι υπηρεσίες θα είναι δωρεάν για τους πολίτες.

Προσωπικός γιατρός

Μόλις δημιουργηθεί το δίκτυο των γιατρών οι πολίτες θα επιλέγουν ελεύθερα, ανάμεσα στους γιατρούς που θα συμμετέχουν ως προσωπικοί ιατροί. Η επιλογή θα γίνεται χωρίς γεωγραφικό περιορισμό.

Η εγγραφή θα γίνεται μέσω εύχρηστης πλατφόρμας και οι πολίτες θα μπορούν να εγγράφονται και μόνοι τους. Οι εγγραφές για τους ανηλίκους θα ξεκινήσει σε μεταγενέστερο στάδιο. Μέχρι τότε οι ανάγκες των βρεφών, παιδιών και εφήβων θα καλύπτονται δωρεάν από τους διαθέσιμους παιδιάτρους των δημόσιων δομών και των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ. Με δαπάνη των γονέων από τους ιδιώτες παιδιάτρους.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑΤΡΟΥ

Αν σε κάποια περιοχή δεν υπάρχουν διαθέσιμοι γιατροί, θα μπορούν να επιλέγουν γιατρό από άλλη περιοχή. Να το συμβουλεύονται με τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας.

Ο προσωπικός γιατρός μπορεί να είναι: Γιατρός Κέντρου Υγείας, Τοπικής Μονάδας Υγείας (Το.Μ.Υ.) ή άλλης δημόσιας δομής. Οικογενειακός γιατρός που παρέχει ήδη τις υπηρεσίες του στο πλαίσιο λειτουργίας των Τοπικών Ομάδων Υγείας όπως προβλέπει ο νόμος 4461/2017. Γιατρός συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, καθώς και ιδιώτης γιατρός.

Θα είναι γενικοί γιατροί ή παθολόγοι αλλά δεν αποκλείονται γιατροί άλλων ειδικοτήτων που παρακολουθούν χρονίως πάσχοντες. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί οι προσωπικοί γιατροί να είναι και ιδιώτες ειδικοί γιατροί. Για παράδειγμα ένας καρδιοπαθής μπορεί να επιλέξει ως προσωπικό γιατρό τον καρδιολόγο του. Ένας ασθενής με χρόνιο αναπνευστικό νόσημα τον πνευμονολόγο του κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση, όταν πρόκειται για ειδικούς γιατρούς συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ η πρόσβαση θα είναι δωρεάν.

Θα δοθεί κίνητρο οικονομικό στους γιατρούς ώστε να συμμετάσχουν στο δίκτυο των προσωπικών γιατρών και να αναλάβουν πληθυσμό αναφοράς. Όσοι γιατροί δεχθούν τον μέγιστο αριθμό εγγεγραμμένων πολιτών (2.000) θα λάβουν αμοιβή κατ’ άτομο. Όσο περισσότερους ασθενείς γράφει ο γιατρός τόσο περισσότερα χρήματα θα παίρνει. Οι γιατροί των Κέντρων Υγείας ή των ΤΟΜΥ θα λαμβάνουν επιπλέον αμοιβή.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

Ουσιαστικά το υπουργείο προσπαθεί να επανορθώσει τη ζημιά που έκανε ο τέως υπουργός Υγείας, ο Άδωνις Γεωργιάδης, της ΝΔ. Σε μία νύχτα γκρέμισε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τώρα φτιάχνεται από την αρχή, δίνοντας κάποια κίνητρα στους γιατρούς. Υπάρχουν όμως κάποιες παρατηρήσεις που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας. Έτσι θα δούμε το πραγματικό μέγεθος  του θέματος.

Προσωπικός γιατρός

Μιλάμε για Πρωτοβάθμια Υγεία, κάτι που το είχαμε ανάγκη πριν από δύο χρόνια, με το δυνάμωμα του ιού. Γίνεται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, ενώ από καθαρή τύχη και υπευθυνότητα των πολιτών δε θρηνήσαμε εκατοντάδες θύματα. Θύματα μιας πολιτικής που δεν υπολογίζει τον άνθρωπο.

Ο προσωπικός γιατρός δεν είναι ένας νέος θεσμός. Ο γράφων το θυμάται από την παιδική του ηλικία. Καταργήθηκε. Όλα πήγαν στα ιατρεία των ασφαλιστικών ταμείων. Το σύστημα δεν άντεξε άλλο και επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι ΤοΜΥ. Μόνο που, στην περίπτωση των ΤοΜΥ, υπήρχε η δυνατότητα καταγραφής του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς στο διαδίκτυο. Εκεί πρόσβαση είχαν οι γιατροί και ο ενδιαφερόμενος μόνο. Έναν θεσμό που η ΝΔ τον άφησε να μαραζώσει. Ο κόσμος όμως τον αγκάλιασε.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τίθεται το ερώτημα: Θα συνεχίσει ο γιατρός την καταγραφή των ιατρικού ιστορικού; Αν ναι, τότε ο κάθε γιατρός θα ξέρει το ιστορικό του ασθενούς και δε θα βαδίζει στα τυφλά. Είναι άξιο περιέργειας γιατί οι γιατροί δεν ήθελαν να συνεχίσουν αυτό το μέτρο. Επιστημονικά ήταν άριστο.

Αν δούμε όμως καλύτερα αυτά τα μέτρα θα καταλάβουμε τι γίνεται. Είναι ένα μέτρο, ο προσωπικός γιατρός και οι ΤοΜΥ, που ευδοκιμεί στην ΕΕ. Άρα πρέπει να είναι επιταγή της ΕΕ και όχι επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Στη Γαλλία η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ήταν η ασπίδα για τον ιό. Έλληνες γιατροί που ζουν και εργάζονται εκεί το έχουν δηλώσει.

Προσωπικός γιατρός

Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό το μέτρο συνοδεύεται από δύο σκέψεις: Όσο περισσότερους πολίτες επιλέξουν οι γιατροί τόσο περισσότερα λεφτά θα παίρνουν. Οι δημόσιοι γιατροί των ΤοΜΥ θα παίρνουν κάτι παραπάνω. Άρα όσοι δουλεύουν στις ΤοΜΥ θα επιλέξουν να φύγουν από αυτές για να βγάζουν περισσότερα. Από την άλλη, όσοι πολίτες επιλέξουν αυτό το σύστημα θα έχουν έκπτωση στις φαρμακευτικές δαπάνες. Οι άλλοι θα πληρώνουν παραπάνω. Δύο λογικές: οικονομίστικη η μια και αυταρχική η άλλη. Για τα παιδιά απλά δεν προβλεφτεί τίποτε. Η κυβέρνηση ξέρει μόνο το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» και όχι την πειθώ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ: ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ

Βέβαια πίσω από όλα αυτά υπάρχει και ένα σοβαρό κίνητρο. Εκλογές έρχονται, κάτι θα πρέπει να κάνουμε για να πάρουμε ψήφους. Έτσι σκέφτονται. Από τη μία πετούν το δόλωμα στους υποψήφιους ψηφοφόρους, από την άλλη με πλάγιο τρόπο προσπαθούν να ξεδοντιάσουν ότι δημόσια υπηρεσία υγείας έχει απομείνει.

Εξ’άλλου δε μας λένε τίποτε για πρόσληψη  νοσηλευτών και ιατρών στα νοσοκομεία. Λειτουργούν σα να μην ξέρουν τις απάνθρωπες συνθήκες που ζουν οι νοσηλευόμενοι, τις πραγματικά ηρωικές προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού. Από θαύμα δεν έχουμε νεκρούς από τις αναμονές στα νοσοκομεία. Εκεί όμως δεν απευθύνονται σε ευρύ αριθμό πολιτών. Νομίζουν ότι αυτές οι λογικές δε θα γίνουν αντιληπτές. Δεν ξέρουν όμως ότι κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Ο κόσμος θέλει ένα σύστημα υγείας αξιόλογο που να του παρέχει σωστή φροντίδα. Να υπάρχει αξιοπρέπεια σε αυτό και να ακολουθούνται οι λογικές και οι πρακτικές που αναφέρονται από την επιστήμη, εδώ και δεκαετίες. Να πλησιάσουμε κάπως την Ευρώπη. Περιμένουμε να δούμε τις εξαγγελίες και θα επανέλθουμε.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved