Ράδιο Αρβύλα

ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ

ΤΣΑΓΙΕΡΑ ΚΑΙ ΑΡΒΥΛΑ

Ράδιο Αρβύλα: γράφει ο Νικήτας Μυλόπουλος

Στην «Ερμηνεία των ονείρων» ο Φρόιντ λέει ένα ανέκδοτο, λίγο-πολύ γνωστό. Για τις αλληλο-αποκλειόμενες δικαιολογίες. Την «υπόθεση της δανεισμένης τσαγιέρας». Κάποιος λοιπόν δάνεισε στον φίλο του μία τσαγιέρα και αργότερα παραπονιέται ότι του την επέστρεψε σπασμένη. Τότε ο φίλος του απαντά κατά σειρά:

1ο. Δεν μου δάνεισες καμιά τσαγιέρα.

2ο. Η τσαγιέρα είναι άθικτη, και

3ο. Δεν την έσπασα εγώ!!

ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ: ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ

Αυτό το στόρι το βλέπουμε, σε παραλλαγές. Να επαναλαμβάνεται σε οποιαδήποτε στραβή που ξεφεύγει του κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας και φίλων (ΜΜΕ). Από τον Λιγνάδη έως τη μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα. Για την τελευταία, το φροϋδικό τρίπτυχο πάει κάπως έτσι:

1ο. Δεν υπάρχει καμία μελέτη

2ο. Δεν την παραλάβαμε ποτέ, και

3ο. Σιγά τη μελέτη…

Βέβαια, στην περίπτωσή μας, η τσαγιέρα είναι ανθρώπινες ζωές. Μπορεί και χιλιάδες. Ενώ ο «φίλος» είναι η επίσημη κυβέρνηση της χώρας (και όχι ο Ναστραντίν Χότζα)! Εδώ λοιπόν, ο εν λόγω μηχανισμός προσπαθεί να μεταθέσει την κουβέντα από τις πραγματικές πολιτικές της διαστάσεις, στο γνωστό παιχνίδι: Τόξερα-δεν τόξερα. Κουβέντα δηλαδή γύρω από αυτό που έχουν πει και παραδεχθεί και οι ίδιοι μέσα στη νεοφιλελεύθερη εμμονή τους. Ότι το ΕΣΥ είναι για αυτούς ένα αναγκαίο κακό. Δεν μπορούν να το αποφύγουν. Δεν το διαλύουν λόγω των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας. Όχι να το ενισχύσουν κι από πάνω.

Το γιατί αυτή η συζήτηση δεν γίνεται, ή γίνεται στρεβλή είναι το πολιτικό αδιέξοδο όλων όσοι νιώθουμε τον κυνισμό της πολιτικής τους ηγεμονίας.

Ράδιο Αρβύλα

ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ: Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»

Η ίδια παρελκυστική τακτική και στρέβλωση του πολιτικού υπάρχει όμως ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο. Αν είναι διάλογος.

Κατά σύμπτωση, το έτερο γεγονός της επικαιρότητας. Η φριχτή κακοποίηση γυναίκας από μέλος των Ράδιο Αρβύλα, μεταφέρθηκε πάλι στον άξονα ξέρανε-δεν ξέρανε. Αποφεύγοντας το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα που υφέρπει: Οι πατριαρχικές δομές είναι παντού. Από την εμπεδωμένη πεποίθηση ότι το σεξ είναι ντροπή για τη γυναίκα και τρόπαιο για τον άντρα. Έως τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης που ορίζουν τη ζωή μας και οδηγούν, εν πολλοίς (και) στη γυναικοκτονία.

Στην περίπτωση των Αρβύλων: Μία αγοροπαρέα που αναπαράγει χαμηλής ποιότητας γυμνασιακά καλαμπούρια σε «ατμόσφαιρα αποδυτηρίων». Ποντάροντας στη νοσταλγία του εφηβικού χαβαλέ. Χρησιμοποιώντας ό,τι στερεότυπο υπάρχει -από τους πολιτικούς που είναι όλοι ίδιοι, μέχρι τις μοντέλες που κάνουν περαντζάδα-. Δεν είναι ακριβώς το περιβάλλον που θα απέτρεπε σεξιστικές συμπεριφορές.

Του κακού γούστου, μύρια έπονται! Το αν ο υπερτροφικός (εσωτερικά μιλάω) παλίμπαιδας της παρέας το τράβηξε στα άκρα, μπορεί να είναι όντως τυχαίο. Εκτός της λογικής των υπολοίπων. Αλλά δεν είναι άσχετο με το περιβάλλον που τον εξέθρεψε.

ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ: ΟΙ ΣΑΤΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΡΑΔΥΝΗΣ ΖΩΝΗΣ

Γίνεται δε ακόμη πιο σχετικό, εφόσον στην εξίσωση μπαίνει η παράμετρος (ιδιωτική) τηλεόραση. Με τη γλώσσα, το ήθος της, το ύφος της και τους ήρωές της. Καλαμπούρι αντί χιούμορ, χάχανα αντί γέλιου, τσιτάτα αντί ανάλυσης. Σαχλαμάρα αντί σάτιρας, τσιρίδες αντί λόγου και τουπέ στο Ράδιο Αρβύλα. Τόνοι τουπέ. Καρδιναλίων τουλάχιστον!

Μιλώντας για τσιρίδες και τουπέ: Το τουήτ του τηλεπωλητή υπουργού που θυμήθηκε την υπόθεση Λιγνάδη. Απαίτησε από τον αρχηγό της παρέας να ζητήσει συγνώμη από τη Μενδώνη (!!). Εκτός που πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία (και σοβαρολογώ), ως δείγμα παρακμής και μικρότητας, ανέδειξε και την πραγματική διάσταση του θέματος. Ένας τηλεπωλητής της νυχτερινής τηλεοπτικής ζώνης και οι σατιριστές της βραδινής ζώνης. Κατηγορούν ο ένας τον άλλον ότι έχει καταντήσει μεσημεριανάδικο!!!

Διακοπή για διαφημίσεις…

Υ.Γ.: στη φωτογραφία μία απόπειρα καταγραφής της τηλεοπτικής μας ιστορίας: από τη χούντα στην αρβύλα, ένα πλυντήριο δρόμος.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved