ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΖΩΗ ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ

ΖΩΗ ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ

Τα πάντα μπορούν να συμβούν αρκεί να σου μιλάει η ψυχή

Συνέντευξη στον Θοδωρή Μπακάλη

Σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στη μαγεία του ταγκό μας καλεί, την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΜΠΑΡ Μ2) η πολυτάλαντη Ζωή Τηγανούρια, με αφορμή την κυκλοφορία των δύο βιβλίων/CD της για ακορντεόν και πιάνο.

Με ένα συναυλιακό πρόγραμμα σε εξέλιξη που η ίδια χαρακτηρίζει ασφυκτικό, αφού περιλαμβάνει επίσης πολλές συναυλίες στην Αττική, αλλά και στην Ιταλία, στην Τρίπολη και βέβαια στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η ίδια, στη Σαμοθράκη (την ιδιαίτερη πατρίδα της) –όπου τη συναντήσαμε προ μηνός αναρωτιόταν αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει… Παράλληλα ετοιμάζει το επόμενο ορχηστρικό cd της, λέγοντας «έχω ήδη ξεκινήσει να δουλεύω αυτό το project με πολλή όρεξη, μιας και έχω αρκετό καιρό να γράψω instrumental μουσική».

Σε ερώτηση πώς τα καταφέρνει και πώς είναι η ζωή της τώρα που είναι πια και μητέρα, απαντά: «Η ζωή μου είναι τώρα καλύτερη από ποτέ, γεμάτη αρώματα, ευτυχισμένες στιγμές, γλυκές και δυνατές συγκινήσεις. Ό,τι και να πω θα είναι λίγο για να περιγράψω τα καθημερινά συναισθήματα που μας πλημυρίζουν με τον άντρα μου, με την παρουσία της κόρης μας στη ζωή μας».

Αναφερόμενη στο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί γύρω μας, λέει: «Η κρίση έχει δημιουργήσει επιπρόσθετες ευθύνες και απαιτεί διπλό χρόνο εργασίας απ’ ότι παλιά, που ήταν «όλα στρωμένα», ωστόσο αυτοί που φοβούνται είναι αυτοί που έχουν μάθει στα εύκολα, που βαριούνται τη δουλειά και που τους αρέσει η γκρίνια και η μιζέρια… Η ομάδα μου δουλεύει πολύ σκληρά και ακούραστα κι έτσι έχουμε διαρκώς σοβαρές προτάσεις και πολλή δουλειά, όπως φαίνεται άλλωστε και από το βαρύ πρόγραμμά μας».

Μέσα από το «απόλυτο μουσικό ταξίδι» όπως χαρακτηρίζει τη ζωή και την πορεία της, σταχυολογούμε κι άλλα λεγόμενά της:

«Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω, αφομοιωθήκαν όλα τα διαφορετικά είδη μουσικής που αγαπώ και βρέθηκαν να παντρεύονται μεταξύ τους, χωρίς όμως να μαλώνουν. Τότε πήρα το «μάθημα μου» να μην πιέζω καταστάσεις, αλλά να αφήνω το χρόνο να με καθοδηγεί».

«Όλα αυτά τα χρόνια μάζευα εμπειρίες, ιδέες, γνώσεις, έκανα συλλογή από ήχους και όποτε είχα χρόνο, χρήματα και έμπνευση έκανα καταγραφή. Όμως η απέραντη μουσική (και τα είδη της)… όλα αυτά έπρεπε να αποκωδικοποιηθούν και έτσι και έγινε!».

«Τα πράγματα δεν είναι εύκολα αν τα κάνεις όλα μόνος, κάποια στιγμή μπουκώνεις και εκεί χρειάζεται ανάσα. Την ανάσα στη δίνει η εμπειρία, η απόσταση από την παραγωγή και, αν είσαι τυχερός, οι καλοί άνθρωποι γύρω σου χωρίς εμπάθειες, ζήλια και υστεροβουλία. Τα έξοδα για μια καλή παραγωγή είναι πολλά, χρειάζεται «γροθιά», μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία. Είναι δύσκολο ο ίδιος ο καλλιτέχνης να ασχολείται και με όλα τα παρελκόμενα, να είναι παραγωγός του εαυτού του, χρηματοδότης, σκηνοθέτης όλου του concept από εξώφυλλα ως και ρούχα, από τη σειρά των κομματιών ως το πόσο δυνατά θα ακούγεται το μπάσο ή το κανονάκι».

«Υπάρχει μια αναμπουμπούλα αυτή την εποχή στη δισκογραφία, δεν έχει βρει φόρμουλα ούτε έχει εδραιωθεί η κατάσταση με το internet. Είναι ένα χάος στο οποίο έχουμε όλοι μπει μέσα και προσπαθούμε να κολυμπήσουμε για να μην πνιγούμε. Ωστόσο κάποια στιγμή θα ισορροπήσει και θα στρώσει, αλλά θα περάσουμε αρκετή ταλαιπωρία όλοι εμείς της γενιάς μου μέχρι να γίνει αυτό».

«Κανένα μουσικό όργανο δεν είναι περιορισμένης μουσικής εμβέλειας αν υπάρχει έμπνευση, όραμα, αγάπη, σχέδιο, φαντασία. Αρκεί να αντιμετωπίζεις την τέχνη με αλήθεια και όχι με φραγμούς, φανατισμό, «κολλημένες», απολιθωμένες και στείρες ιδέες. Τα πάντα μπορούν να συμβούν αρκεί να σου μιλάει η ψυχή, να σε οδηγεί η καρδιά και να βοηθάει η λογική για να μη παρεκτρέπεσαι».



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved