TV Screen Makes You Feel Small…

Η τηλεοπτική γωνιά του «Φίλμ Νουάρ»…

Transparent

Δημιουργός: Τζιλ Σόλογουεϊ

Πρωταγωνιστούν: Τζέφρι Τάμπορ, Γκάμπι Χόφμαν, Έιμι Λάντεκερ, Τζέι Ντουπλάς

Μια αμερικανική οικογένεια, κάθε άλλο παρά ασυνήθιστη. Γονείς χωρισμένοι –πλην εύποροι–, τρία μεγάλα πια παιδιά και ουκ ολίγα προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ όλων των μελών. Μια μικρογραφία της κοινωνίας και όχι μόνο αυτής των ΗΠΑ. Η μεγάλη κόρη κολλημένη σε ένα άνευρο γάμο που τη φθείρει καθημερινά, η μικρή σε τέλμα που νιώθει να μην της αξίζει και ο γιος, φαινομενικά τακτοποιημένος με μια καλή δουλειά, κουβαλώντας ωστόσο ουκ ολίγα συμπλέγματα και ζόρια, να αναζητά από κάπου να πιαστεί.

Όλα αυτά μέχρι που ο πατέρας (ο πάντα εκπληκτικός Τζέφρι Τάμπορ) αποφασίζει να κάνει τη μεγάλη αποκάλυψη στα παιδιά του. Καταπιεσμένος για χρόνια, κοιτάζει πια στα μάτια τον αληθινό του εαυτό και δεν μπορεί παρά να τον παρουσιάσει και στους αγαπημένους του: είναι transgender, ντύνεται ανοιχτά με γυναικεία φορέματα, αφήνει το σπίτι του για κάποιο πιο βολικό, πιο μικρό, ο Μορτ αλλάζει ταυτότητα και τα παιδιά γνωρίζουν, πια, τη Μόρα.

Το «Transparent» δεν είναι κωμωδία, όσο κι αν είναι πολλές οι στιγμές που οι επιφανειακά ανάλαφροι διάλογοι και το ταλέντο των πρωταγωνιστών βγάζουν γέλιο. Είναι μια προσεγμένη, υπέροχη προσέγγιση των εμποδίων που αδυνατεί να ξεπεράσει μια ολόκληρη κοινωνία και όχι μόνο όσον αφορά την αντιμετώπιση των ανθρώπων που ανήκουν στην LGBT κοινότητα. Η δυσκολία της έκφρασης των συναισθημάτων, οι ανούσιες σχέσεις ­ υποκατάστατα της ανάγκης για επαφή και αγάπη, οι άνθρωποι που κάποτε ήταν δικοί μας, ή και όχι, και πια μένουν ξεχασμένοι, αφού ακόμη κι ένα τηλεφώνημα μοιάζει δρόμος απροσπέλαστος.

Η σειρά ακουμπά σε όλα αυτά, και φυσικά πάνω απ’ όλα, στην ιστορία της Μόρα, με ένα τρόπο ζεστό, γλυκό και αβίαστο. Αν το καλοσκεφτείς, παρά τα προβλήματα που φυσιολογικά προκύπτουν, πρόκειται για μια πολύ όμορφη ιστορία: οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να προτιμούν ελεύθεροι την ευτυχία, όπου κι αν τη βρίσκει ο καθένας κι εκείνοι που τους αγαπούν, είναι οι πρώτοι που οφείλουν να διευκολύνουν το μονοπάτι αυτό. Η Μόρα αγαπά και αγαπιέται, τα παιδιά της δεν ξεχνούν, η αγάπη δεν χάνεται. Μπορεί να αλλάζει ελαφρά σχήμα και μορφή, να δυσκολεύεται, να ντύνεται ένα άλλο μανδύα, μια διαφορετική έκφραση, αλλά δεν χάνεται.

Το «Transparent» δεν κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα τυχαία, ούτε χαριστικά λόγω του θέματος με το οποίο καταπιάνεται. Είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα εξαιρετικό project -το Amazon βρήκε φλέβα χρυσού. Δίπλα στη φανταστική ερμηνεία του Τζέφρι Τάμπορ, ουδείς από τους λοιπούς πρωταγωνιστές δείχνει να δυσκολεύεται να ακολουθήσει το ρυθμό. Όλοι «κουμπώνουν» ιδανικά, όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες παράμετροι: τα σκηνικά, η σκηνοθεσία, το σενάριο και, πάνω απ’ όλα, η μουσική. Όπως κάθε σύγχρονη σειρά που σέβεται τον εαυτό της, το «Transparent» διαθέτει ένα υπέροχο, ιδιαίτερο soundtrack. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη σειρά που οφείλει να δει ο καθένας, όχι μόνο γιατί θα περάσει καλά και θα εκτιμήσει την ποιότητά της, αλλά και διότι θα μπει στη διαδικασία να επανεξετάσει ορισμένες από τις πτυχές του εαυτού του, όταν έρθει αντιμέτωπος με τα κάθε λογής ερωτήματα που εγείρονται. Γιατί δεν έχει σημασία μονάχα το πώς νιώθεις, αλλά και το τι κάνεις για αυτό.

Γρηγόρης Μυστιλιάδης

NEXT:

Την Πέμπτη 22 Ιανουαρίου, τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Birdman ή Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας» («Birdman or The Unexpected Virtue of Ignorance») του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, με τους Μάικλ Κίτον, Έμα Στόουν και Έντουαρντ Νόρτον, «Maps to the Stars» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, με τους Τζούλιαν Μουρ, Ρόμπερτ Πάτινσον και Μία Ουασικόφσκα και «Ένα σπίτι στο Παρίσι» («My Old Lady») του Ίσραελ Χόροβιτζ, με τους Μάγκι Σμιθ, Κέβιν Κλάιν και Κριστίν Σκοτ Τόμας.

Την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου, αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Η θεωρία των πάντων» («The Theory of Everything») του Τζέιμς Μαρς, με τους Έντι Ρέντμεϊν, Φελίσιτι Τζόουνς και Έμιλι Γουάτσον, «Ο κύριος Μόρντεκαϊ» («Mortdecai») του Ντέιβιντ Κεπ, με τους Τζόνι Ντεπ, Γκουίνεθ Πάλτροου και Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και «Η γυναίκα με τα μαύρα 2: Άγγελος θανάτου» («The Woman in Black 2: Angel of Death») του Τομ Χάρπερ, με τους Έλεν ΜακΚρόρι, Τζέρεμι Ίρβιν και Φίμπι Φοξ.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved