Βροχή

ΒΡΟΧΗ

Η ΒΡΟΧΗ ΣΤΟΥΣ CURE

Βροχή: γράφει ο Σίμος Ιωσηφίδης

Και ναι, όπως κάποιες μέρες καλή ώρα, τα σύννεφα σαγηνεύουν. Λες και έχουν κάτι μαγικό!

ΒΡΟΧΗ: ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΜΑΓΙΚΟ

Όπως ο ταχυδακτυλουργός φανερώνει μέσα από το πανί κουνέλια ή περιστέρια. Έτσι ακριβώς, ο επουράνιος Θεός βγάζει νερό από τα σύννεφα. Καλά, όταν είναι στις φόρμες του, στη Βίβλο εν παραδείγματι, κατεβάζει ακρίδες, βάτραχους, πέτρες κ.ά.

Συλλογίστηκα, επίσης, πως όλα τα «κακά» σκουριάζουν με το νερό: βόμβες, σφαίρες, όπλα…

Τα ηλεκτρονικά όπλα δε, σύμβολα τεχνολογίας όντας, καταστρέφονται ολοσχερώς. Αν είσαι κάτοχός τους δε, με τη βροχή, παθαίνεις ηλεκτροπληξία!

Η όλβια πολιτεία του νου!

ΒΡΟΧΗ: ΑΝΑΘΕΜΑ

Τι ταλέντο έχουμε αλήθεια, ώστε να αναθεματίζουμε την ομορφιά! Βροχή ίσον κακός καιρός. Όχι, όχι το νερό δε φέρνει πλημμύρες και κατολισθήσεις. Κατοικούσε εδώ πριν εγκατασταθούμε εμείς. Αναδύοντας τα αρώματα της γης.

Στην ξηρασία, εν τω μεταξύ, γεννήθηκε η μουσική. Για να καλύψει τα κενά της βροχής. Όπου υπάρχουν άνυδρες εκτάσεις γεννιούνται οι νότες. Αυτές, της ερήμου.

Για να μην πολυλογώ, η βροχή είναι μουσική από μόνη της. Και ταξίδι.

Σαν αυτή την «γκοθικίλα» των Cure φερ’ειπείν.

Aς προσευχηθούμε γι’ αυτήν περιμένοντάς την…

Βροχή

ΒΡΟΧΗ: ΟΙ CURE

Οι The Cure είναι ένα αγγλικό συγκρότημα που σχηματίστηκε στο Δυτικό Σάσσεξ το 1976. Το συγκρότημα έχει κάνει πολλές αλλαγές στα μέλη του. Με μοναδικό σταθερό μέλος το βασικό στιχουργό, τραγουδιστή και κιθαρίστα το Ρόμπερτ Σμιθ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 έκαναν ντεμπούτο. Κυκλοφορώντας τον πρώτο δίσκο τους «Three Imaginary Boys» (1979).Το συγκρότημα θεωρήθηκε μέλος του Ποστ-Πανκ και Νew Wave κινήματος. Αυτό που είχε εξαπλωθεί στην Αγγλία με την Πανκ Ροκ επανάσταση. Οι The Cure, τα πρώτα τους χρόνια, δέχτηκαν πολλές κριτικές. Όλες αυτές σύγκριναν τη μουσική τους με εκείνη των Buzzcocks, Siouxsie and the Banshees, και Joy Division.

Μετά την κυκλοφορία του Pornography, το μακρινό 1982. Το μέλλον του συγκροτήματος ήταν αβέβαιο. Ο Ρόμπερτ Σμιθ ήταν πρόθυμος να αφήσει στο παρελθόν το μελαγχολικό και καταθλιπτικό αποτύπωμα. Αυτό που είχε αποκτήσει το συγκρότημα. Με το «Let’s Go to Bed» o Σμιθ άρχισε να υιοθετεί μία ποπ αίσθηση στον ήχο της μπάντας.

ΒΡΟΧΗ: Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 οι The Cure ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα εναλλακτικής Ροκ συγκροτήματα του κόσμου. Οι The Cure θα επιστρέψουν στην Ελλάδα μετά από πάνω από μία δεκαετία. Στο πλαίσιο της πολυαναμενόμενης ευρωπαϊκής περιοδείας τους. Όταν γιόρτασαν τα 40 χρόνια παρουσίας του συγκροτήματος.

Στις 11 Ιουλίου του 2019 προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία «The cure anniversary film». Με αφορμή τα 40 χρόνια του συγκροτήματος.

Βροχή

Στις 17 Ιουλίου 2019 οι The Cure θα ανέβουν στη σκηνή του EJEKT Festival, στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο. Τον πιο όμορφο συναυλιακό χώρο της καλοκαιρινής Αθήνας. Ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Για μια εμφάνιση που θα έχει διάρκεια πάνω από 2 ώρες. Θα συνοψίσει την τεράστια καριέρα τους.

Τα μέλη της μπάντας θα θυμηθούμε ότι ήταν:
Robert Smith: φωνητικά μολύβδου, κιθάρες, κιθάρα έξι χορδών, πλήκτρα, αρμονική, καταγραφέας (1976).
Simon Gallup: μπάσο κιθάρας, μπάσο έξι χορδών , πληκτρολόγια (1979-1982, 1985)
Roger O’Donnell: πληκτρολόγια (1987-1990, 1995-2005, 2011)
Jason Cooper: τύμπανα (1995)
Reeves Gabrels: κιθάρες, κιθάρα έξι χορδών (2012).

Ένα μικρό δείγμα.

Again all waiting for the rain.

Διαβάστε τα άρθρα για τη μουσική

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved