Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο
Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο
Οι πικραμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
Στη ζωή ξεκινάμε με όνειρα χίλια
Τα γκρεμίζει ο πόνος, η φτώχεια κι η ζήλεια
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
Πικραμένοι κι οι δυο κλαίμε τη συμφορά μας
Τη χαμένη αγάπη, την πρώτη χαρά μας
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
Στίχοι: Λένα Νταϊνά
Μουσική: Σπύρος Σκορδίλης
Τραγούδι: Σπύρος Σκορδίλης-Λένα Νταϊνά
Χρειάστηκε να περάσει κοντά ένας μήνας από το θρίαμβο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εθνικές εκλογές, θρίαμβο που, πέρα από το 36 % του εκλογικού σώματος που τον ψήφισε, αλλά και από το 5% των ΑΝ.ΕΛ., που έστω και ευκαιριακά συμβαδίζει μαζί του, επιθυμούσε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Λίγο η ακατανίκητη έλξη για το καινούριο και αδοκίμαστο, πολύ η δυσαρέσκεια και απέχθεια για το παλιό, δοκιμασμένο και σάπιο, τα στοιχήματα για τον νικητή της 25ης Ιανουαρίου είχαν χάσει εξαρχής το ενδιαφέρον τους. Η διαφορά μάλιστα θα ήταν πιθανότατα συντριπτικά μεγαλύτερη και η προσμονή αλλαγής πολύ πιο έντονη, αν δεν συνοδευόταν από το φόβο για τον αντίκτυπο μιας άλλης πολιτικής, που θα «έσχιζε τα μνημόνια», αλλά εκ του αποτελέσματος ίσως ρίσκαρε τις τελευταίες αντοχές του τρομοκρατημένου και ταλαιπωρημένου κόσμου. Η «πρώτη φορά αριστερά», αν και με αριστερά συνθήματα και -εν μέρει- αριστερές πολιτικές εξελέγη και διήνυσε την πρώτη τετραετία του και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, αποτέλεσε το ιερό δισκοπότηρο όσων ελπίζουν / ελπίζουμε σε λιγότερο κεφαλαιοκρατικές και περισσότερο φιλολαϊκές (δεν είναι κακή λέξη, μην κάθεστε και ακούτε όσους την ειρωνεύονται) πολιτικές.
Ήρθε λοιπόν κι αυτή η ώρα. Και ποια ήταν η πρώτη συμβολική κίνηση της νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας! Προχώρησε σε χιλιάδες προσλήψεις παρακάμπτοντας και απαξιώνοντας το Α.Σ.Ε.Π. κατά την περίοδο 2004 – 2009, υπήρξε Υπουργός Εσωτερικών κατά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κατά τη διάρκεια των «Δεκεμβριανών» που ακολούθησαν, τροποποίησε τον εκλογικό νόμο δίνοντας το φοβερό και τρομερό μπόνους 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ψήφισε ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια και τα κατεπείγοντα νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια, παρόλο που ενίοτε τα χαρακτήριζε αντισυνταγματικά: μερικά από τα έργα και τις ημέρες της όχι ιδανικής επιλογής του (μήπως να αναφερθούμε και στην παρουσία-απουσία του στην περίφημη εκπομπή με Κασιδιάρη, Κανέλλη και Δούρου;). Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, σφίξαμε…
Όμως, πρώτιστα μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει η αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού, δεν είναι έτσι; Την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση ζήτησε από τους «εταίρους» να αποδεχτούν το αίτημά της για παράταση της λεγόμενης «Δανειακής Σύμβασης», δηλαδή ας μην παίζουμε με τις λέξεις, του Μνημονίου. Σύμφωνοι, ο Γιώργος Παπανδρέου μας έβαλε στο τούνελ, οι Σαμαράς και Βενιζέλος μεγάλωσαν το μήκος της σήραγγας, ώστε να μη βλέπουμε πλέον πουθενά το φως, αλλά η ρημάδα η ελπίδα (ως σημαία και της προεκλογικής καμπάνιας) πού πήγε;
Ας είμαστε ρεαλισταί, λοιπόν, όπως έγραψε και ο Στράτος στο προηγούμενο φύλλο μας. Ας αποδεχθούμε ότι πρέπει πάση θυσία να υφιστάμεθα τον διαρκή εξευτελισμό τού να παρακαλάμε να μας δοθούν χρήματα για να τα καταβάλλουμε ως τόκους πίσω στους ίδιους δανειστές. Όμως, ας ελπίσουμε (για άλλη μια φορά) και ότι ήταν αναγκαίο κακό σε επίπεδο διπλωματίας ο ισχυρός (η Γερμανία, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση) να φανεί ότι ποδοπάτησε τον μικρό τουλάχιστον σε επίπεδο λόγων και γραπτών συμφωνιών, προκειμένου να του κάνει κατόπιν στα μουλωχτά και μία – δύο – τρεις παραχωρήσεις αξιοπρέπειας. Αλλιώς οι στίχοι της Λένας Νταϊνά στο υπέροχο παλιό λαϊκό τραγούδι θα μας σκιάζουν για πάντα…
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ: Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΑΜΣΑΛΑΕΜ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ
ΜΟΥΣΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟ